Ekim ayý duraðanlýðýyla arz-ý endam etti lakin yaðmur bulutlarýna konmuþ da gelmiþ de bizler hala yazýn rehavetiyle güneþin açmasýný bekliyoruz.

Sýra dýþý duraðanlýðýnda hayatýn, sýradan bir gün; bellediðimden çok farklý bir ya da bilinçaltý zenginliðimin bilincime fark attýðý.

Keþke her yeni gün yeni bir kimliðe bürünsem ve yeni þehirlerde yeni hayatlar kursam sonra da farklý týlsýmlarýný ömrün tek tek dile getirsem hani olur da okuyucu da nasiplenir bunca farklý kimlikten ve her nabza göre ayrý ayrý þerbet veririm en azýndan bölücü imler deðil iken kullandýðým, kursaðýmdaki sevgiyi cümleten de pay ederim.

Karanlýkta el yordamý yolunu bulmak gibi bazen yazmak belki de iki üç sene evveline kadar yazmak için yaþadýðýma kanaat getirip de yaþantýmý da yok saydýðým derken içine girdiðim o çetrefilli süreçte nasýl olduysa eþsiz bir farkýndalýk geliþtirip sevdiklerime ve yakýn çevreme daha fazla vakit ayýrmak adýna hayatýma az da olsa çeki düzen verdiðim.

Pablo Neruda’nýn kalemiyle geç bir tanýþýklýðým oldu bu anlamda nerede onun adýna rastlasam derhal irkiliyorum sanýrým son okuduðum bir yazýsýnda dile getirdiðini kendime çok yakýn buldum. Aslýnda ben kim oluyorum da iç dünyamý P. Neruda ile özdeþleþtirip yeni bir sunum çýkaracaðým ortaya? Gelin görün ki; kim olursa olsun kendimi yakýn hissettiðim illa ki kendimi ona adayacaðým ya da aday bildiðim ruhani seçenekleri bir þekilde kýyaslayacaðým üstelik boyumu aþan onca farklýlýðý ve zenginliði de göz ardý edip.

‘’Ben duygularý, insanoðlu, kitaplar, olaylar ve savaþlarla beslenen doymaz biriyim.’’ (Alýntý)

Dünde kalan bir cümle olsa da genele yaydýðým düþünce ve duygularýmda sýra dýþý bir neþe ve özlemle kucaklaþtýðým eþsiz bir dünya örneði…

Aklýmýn alýntýlarýnda, kuramlar doðmak adýna sancýlý iken ve ben tüm kurallarý kuralsýzlýðýn kaidesi bellemiþken gelin de çýkýn iþin içinden bakalým.

Somut bir özveri belki de yoksa soyut bir imge karýþýmý mý olmalý yine aklýmýn daðlarýnda ben hala neyi aklýyorsam?

Kolay olmadýðýný biliyorum bilmesine gelin görün ki zora sokmak deðil benim amacým belki de zorba yükümlülüklerimi yok sayýp basite indirgemek adýna da sayýsýz gel-git yaþýyorumdur.

Dünden sarkan… nasýl ki benliðin katmanlarýnda bir zaman algýsý var; bize düþen de zamaný böldüðümüz gibi benliðimizi parçalara ayýrmadan yine dinginliði lav eden kývýlcým maðduru yangýnlarda izimizi sürüp de kurtaracaðýmýz ilk þeyi seçmek yine yangýndan: elbette özveri ile yaþayýp, asla kurmaca olmayan hayatlarýmýzda kurgulamak adýna yeni hikayelerden paylar çýkarmak payýmýza.

Ne de olsa hayatýmýz bir roman kadar dolu yoksa boþ mu demeliydim? Ne de olsa dolu dolu yaþanmýþlýklar her daim dolu sunumlar hak etmiyor belki de boþa geçen yýllarýmýzdýr benliðimizi ve belleðimizi doldurup yine bilfiil sunmak adýna bir mutluluða vesile olan.

Her daim sýkýntý çektiðim bir kavram düþtü aklýma aslýnda son bir yýldýr bayaðý nemalandýðým ve önceme bakýp da kendimi esefle kýnadýðým. Adýna sabýr denen eþsiz bir malzeme aslýnda hayatýn yakýtý ve ben nakarat bellemiþken þu üç kelimeyi:

Sevgi.

Sabýr.

Þükür.

Ýþte yine büyük ustadan alýntý bir cümle yoksa hazine mi demeliydim?

‘’Ateþli bir sabýr…’’

Neye tekabül ettiðini bilmiyorum ne de olsa devamý yoktu okuduðum sayfalarda lakin öylesine dolgun ve doygun bir açýlým ki bizler kendi boþluklarýmýzý pekala doldurabiliriz.

Ateþ…

Hangi sýrrýn peþindeysek…

Ya þifresini hatýrlamýyorsak yürek sesimizin?

Yeniden sevmeyi deneyebiliriz o zaman: mesela kendimizi azýcýk sevip karþýmýzdakine intikal ederken düþünce ve duygu silsilesi. Çok zor gözüktüðünün farkýndayým hatta önceleri bu denli zorlandýðýmý da hatýrlamýyorum sanýrým insan günbegün yeni hayatlar, yeni hayaller ve imkânsýzlýk peþine düþüp de kendisi ile cebelleþiyorsa çok mümkün bazý þeylerin zora girmesi.

Acý ve korku ve özlem.

Baþlý baþýna özel ve öznel bir tasarým ne de olsa herkesin ilgi alanýnda farklý açýlýmlara sahip yoksa varlýðýmýzý sahipsiz hissedip de mi bunca sýkýntýyý bir arada yaþýyoruz?

Komik belki de ne de olsa bir þeylerden bir yere varmayý hedefleyip varýp varacaðýmýz yine cevaplarý olmayan soru cümleleri: bu, belki de bizi hezimete uðratan sonra da kabuðumuza çekilip, ördüðümüz hayatýn gerçeklerini ürkütücü bir þekilde yaþayýp buyur ediyoruz mutluluðu.

Korku mademki acýnýn ta kendisi, gizlendiði için mi acý olarak hissedilmiyor?

Bilmemek korkutuyor aslýnda ya da bilmezden geldiðimiz gerçekler: görüp yok saydýðýmýz ya da aslýnda var olmadýðýný bilip de gerçekle eþ deðer tuttuðumuz.

Ve bizi ortak noktada buluþturan:

Hayatýn nice an’ý ve deneyimleri ve de tabi olduðumuz duygularýmýz ne de olsa her birimiz ayrý ayrý duyumsayýp ayný adreste rastlaþýyoruz birbirimizin görüntüsü ile.

Birleþen insanlýk hem de tek olan ve ayný: geçmiþte de kalsa geleceðe bir uzantý da olsa hatta ölü ya da diri; fark eder mi, söyleyin?

Adý ne olursa olsun ya da unvaný. Varsýn reþit olmasýn ya da ölü ya da diri hele ki mevzu bahis ortak duygularýmýzýn kaynakçasý ise ya da acýlarýmýz ve sevinçlerimizle gölgelerden arýnýp feraha çýkýyorsak bu deðil mi, hayatýn ve insanlýðýn birleþtirici gücü?

Týpký ortak yaþadýðýmýz mevsimler gibi.

Alýn size sonbahar yaðmuru: ayný topraklarda, tek bayrak altýnda ya da dünya denen düzeneðe kayýtlý iken her birimiz ve kimi zaman yaðmuru kimi zaman felaketleri ayný anda yaþayýp yine sahip olduðumuz hülyalarýmýz ile mutluluða nokta atýþý yapmýþken neyi neden paylaþmayalým ki?

Sabra delalet yükümlülüklerimiz aslýnda sýradan gözüküp de sýra dýþýlýðý yaþadýðýmýz zaman aralýklarý…

Acýnýn buluþturduðu ya da gelecek kaygýsý belki de ölüm korkusu…

Ve aþk.

Evrenden yayýlan aslýnda insandan insana bulaþan aslýnda istediðimiz bazense terk edildiðimiz lakin fark edilmek isteyip de bihaber iken sevdiðimiz insan bu doða harikasý duyguyu ayný anda solumazken belki de solan bir çiçeðe hürmet gösterip kuruttuðumuz çiçeklerle avunduðumuz ve savrulduðumuz ve savurduðumuz nidalarýmýz.

Ekim bereketiyle geldi.

Ekim iyi ki geldi.

Aslýnda ben de kendime geldim.

Belki de çoðu insan özüne vakýf olmak adýna farklý açýlýmlar getirmek istiyor hayata.

Sabrýmý/zý veren, þükrümü/zü eksik etmeden yaþama bilinci ve benim farkýnda olmadýklarýmý yine yakýnýmdakiler bana tek tek gösterirken…caným/ýz yansa da…ya, sonrasý, demeye cesaret gösterip yine fýtratýmý/za uygun umutlar ekerken gönül bahçemize ve bazen sýra dýþý olmakla suçlanýp bazense sýradanlýðý reddedip…

Güncemdeki yeni aya, yeni güne merhaba.

Merhaba, tüm hayat âþýklarýna.

Merhaba yolunu kaybeden Allah yolcularýna yine Allah yeni kapýlar açarken…

Zor olsa da vazgeçmek olasý mý?

Baþarý kaydetmeyeceðimizi bilsek de için için mümkün mü yeni baþtan denememek ve sevdiklerimizden vazgeçmek?

Ve hür irademiz, koþulsuz sevgimiz ve seçimlerimiz iken yine benliðimizin ve hür irademizin izdüþümü.