Rahmetini özlediðim hazana müteþekkirim:

Dertlendiðim kadar demlendiðim

Makul bir hüzne riayet edip

Gönülsüz aþklarý sükût bilen

Yaratan’ýn eþkâline vakýfým

Yine aldýðým her nefeste.

Boykot edildiðim kadar insaným,

Demek acý bir terennüm

Yine izini sürdüðüm ömrün.

Sevgiden müteþekkil olmasýný, dilerdim

Demenin de cefasý

Sanma ki erdemsizliðin sunumu

Belki de bayat ekmek kadar da kutsalýmdýr

O nimet yine

Kursaðýma takýlý.

Yemediðim deðil de

Dokunmaya dahi kýyamazken nimetine Rabbin,

Sorularla muhatabým oysa

Cevabýný bilmekten dahi imtina ettiðim.

Surelere konuþluyum:

Sakil bir yürekte nasiplendiðim kadarýyla

Beter bir dilde

Refüze edildiðim

Hangi cahil hükümse yine halk dilinde.

Kaynayan deðil de içlendiðim,

Kanadýðým kadar içerlendiðim.

Kandýðým deðil de tökezlediðim

Kardýðým dünüm ve iç sesim.

Bir eþrafýn bir de hakkaniyetin duvarý,

Temas hanemde tereddüt ettiðim malum:

Dokunursam ve yok olursan?

Sevip de manen külfetini

Haramsa elemin söylenmedik o zikri?

Lal tüm notalar yine,

Lav edildiðime sakin bir dille savrulduðum,

Suretinde aþkýn hep telaffuzu yanlýþlarýn.

Belki de yanýk sesine hürmeten hüzün

Kadar da yadsýndýðým,

Kerelerle aldanýp

Avuttuðum kendimce

Avutulmaya hasret üç beþ cümle

Duysam keþke.

Hamdýk madem

Hamd etmeyi öðrenmemek neden?

Sevip dirildiðimiz kadar

Sevilmeyi dileyip

Rahmetin dokunduðu insanlýk üzeri rahle.

Sazý sözü ayrý zanaat;

Sevi dilinde hep bir noksan onca beþerin,

Kölelerin maðduriyeti belli ki

Kul olmanýn hasedi mi yoksa

Bunca kamaþan gözü,

Bunca sönen feri lanet bilip

Hamd etmeyi pelesenk etmektense yüreðe

Ýsyana riayet eden cahil bir zümre.

Unutulmayý dilemek kadar da yoksunsan

Umduðunu eleyip

Kör kurþun misali

Hele ki kör noktaný delik deþik eden

Aþký rahmet bilmezken.