Masallarýn da hüviyeti kayýp týpký insanlarýn her açmaza girdiðine tanýklýk eden o büyülü ve ilahi parantezler.

Dökümlü etekleri var/mýþ acýlarýn bir de açý benzeri bir eðimleri ve zaman ötelerken iri kafalý söylemler sayesinde her birimiz bir kez daha aymazlýðýný yaþýyoruz içimizdeki özlemlere dair bir kýstas belleyip bir de kýran kýrana savaþtýðýmýz yanýlgýsý ile yaþamaya ara verdiðimiz.

Cebinde kutsal aryalar saklý bilinmezin ve her iz düþümünde sessizliðin direkt play tuþuna basýyoruz. Yorgunluðun miadý dolmuyor da hayaller çürüyor ve etrafa boþ boþ bakarken içine düþtüðümüz boþluðun pimini çekiyoruz.

Gönülden çektiðimiz kadar birbirimizden çektiklerimiz oysaki her birimiz özümüz itibari ile derin açýlýmlar getiriyoruz hem güne hem düne hem de her yere mal ettiðimiz bunca safsata geniþ ölçekli bir hayali bile nokta atýþý ile bir gerçeðe dönüþtüren.

Tütsüler yakýp aslýnda içimizden tüten.

Balyalarca ahkâm kesip bir kez daha dönüp içimize bakmadýðýmýz.

Hep insan mý yaralý olan?

Hep yalanlar mý borçlu olduðumuz?

Hep mi bayat önceki aþklarýmýz ve yeniler kerevite çýkamazken bizler kebir cetvelinde ahlar sunup vah’larla alýyoruz boyumuzun ölçüsünü.

Dünler hep dün mizaçlý yanýlgýlarýmýz aslýmýza çok mu uzaðýz da dünde kalmýþlýðýmýz ve kaykýlmýþlýðýmýzla derin mevzulardan alýyoruz nasibimizi?

Göðün tentesine konan kuþlardan önce iri kanatlý beylik hayallerimiz öyle ki kuþlara özgü bir rahlede bizler sefa sürüyoruz her gözümüzü y/umduðumuzda.

Deli cesareti bazen nemalandýðýmýz bazen karalandýðýmýz bazense soyutlandýðýmýz.

Belleklerde hep boþ dosyalar saklý aslýna inatla yalan ve kopya zihniyetlerle doldurduðumuz deðil de dolduðumuz gerçeðine biat bir aykýrý zihniyet daha hükme varýp bir ayrýmcýlýk ile sevgi denen özneden bile uzak düþebilmenin verdiði o hicapta, kendimize yüklendiðimiz.

Sevdiðimiz mi meçhul sevildiðimize dair bir yanýlgý mý da bizler umutla kucaðýmýzdan býrakmýyoruz sevdiklerimizi.

Daha dün.

Ah, neden ben?

Bende þans olsaydý…

Boyutsuz yanýlsamalar, boyunduruðunda kaderin atýfta bulunmamýz gereken asýl biz iken ve ikilem yüklenip sýrdaþ bir özne arayýþýnda kendimizden türeyen ve benliðin tünediði kýrýk bir aský hatta tepe noktasýnda göðün kanatsýz melekelerimiz ile serbest atýþ yapýp göz hizamýzda bize en dostça davranan ölçekle adýmlarýmýzý sayýp yeni baþtan yola çýkmaya arzu ettiðimiz ama mümkün olmadýðýnýn bilinci ile… Rüyalarda buluþmakla riyalardan uzak kalmak adýna… Ve sýðýndýðýmýz bulutlarda görülmezliðin en kutsal yakarýþ olduðu gerçeði ile yalnýzlýðýmýzý sahiplenen bir içgüdü belki de aslýmýzda saklý özümüzde serbestîsi sevgi denen mefhumla depolarýmýzý aðzýna kadar doldurup yedekleme ihtiyacý ile sevmekten asla gocunmadýðýmýz…

Günler hep mi torbada asýlý kalmýþlýðýn da cefasýný yüklenmiþ?

Bayat sancýlardan yorgunum: Piþekâr bir aymazlýk belki gölgemde piþen bir kap yemek uðruna ben yol yorgunu ekmek doðradýðým bir söylem içinden çýkamadýðým ve yutkunmaktan gayrisi elimden gelmezken…

Öfkemle doðmadým ki ben.

Ölümsüzlüðe de asla þerh düþmedim.

Bir yetim methiye yazmak istiyorum öksüz iklimlere týpký içimde devinen yalnýzlýk saltanatýma toz kondurmak istemediðim kadar bunca tutarsýzlýða da sessiz kalmamýn getirdiði bir önsezi adeta.

Duyarsýzlýðýn kitabýný yazanlara asla helal etmiyorum hakkýmý.

Hakkýn gözündeki sefilliðim ile asla medet de ummuyorum kendimden ve atan þalterine dünyanýn yeþil ýþýk yakmadan da duramýyorum.

Tezat iklimlerde tokuþan rüzgâr ve elem; demlendiðim kýyýlarýnda þehri Ýstanbul’un unutulduðuma dair olsa da bunca kinaye ben randýmaný düþmüþ bir fabrikanýn atýl ürünüyüm.

Yoz sevgilerden gözümü alamýyorum epeydir.

Örtülü sevda masallarýnýn gizemine ise takdirlerimi sunuyorum.

Ýfþa edilen ne çok defolu sevgi aslýna hürmeten sevdanýn, sadece sevgi mafyalarýna hükmeden epey beyhude bir boþ vermiþlik eþkâli evrenin.

Tozutan gölgelere düþüp de yolum belki’lerimi çürüttüðüm belirsizlik yüklü hikâyelerde ben yazarken kendi sonumu…

Deþifre edilen bir problem sanýrým cevabý çalýnmýþ ve önceden sunulmuþ sýnav maðdurlarýný da görmezden gelip, bazý insanlar görünürde doðuþtan galip ve turnuva öncesinde zaferini kutlarken.

Zaman çalým atýyor insana ve insanlar burnundan soluyor.

Bazen kadýnlara rast geliyorum aslýnda cinsiyetini inkâr etmiþ bazense tam tersi yine erkekliðine ihanet etmiþ ve o kalýn sesi ile bir kadýn endamýna bürünmüþ bazense en ince sese sahip görünüþü ile sadece Tanrýyý aldatmadýðýnýn da bilincinde ve nasýl da aciz.

Gölgeler mimlerken sahiplerini ve gölge edip ihsan istemekle sabretmek arasýnda gidip geldiðimiz…

Sevgiden maraz da doðuyor/muþ hani yine de evet, yine de sevmekten vazgeçmek en büyük yanlýþ.

Severek içine düþtüðüm hatalarý bertaraf etme skalasýnda ben döngünün rehavetinden sýyrýlýp içimdeki beyitleri güncellerken yeni bir þiire belki de bir þiir olmayý dileyip sadece satýrlara yüklendiðim týpký notalardan çaldýðým ahenk sayesinde hayatý müzikle eþleþtirip duymadýðým çýðlýklar; isyanlar ve sadece içimdeki su perisi ile tango yapma özlemime yenik düþüp bir yandan yazmanýn hürriyeti ile kýskacýna yakalandýðým bu çirkin dokusundan bunca safsatanýn da yarým aðýz seviþinden uzaklara çaldýðým içimdeki küçük çocuðu da asla mahrum etmeden sevgi denen mefhumdan.

Sýrýlsýklam sevdalýsý olduðum aþk: sadece aþk arada hiçbir canlý olmadan, aþkýn kara gözüne karakaþýna vurulduðum ve bu sayede insanlar tanýdýðým; yeni duygular ýsmarladýðým ve biteviye örselensem bile sevmekten geri duramadýðým gerçeði ile Hakkýn suretine vakýf olabilme güdüsü belki de her canlýda ve her doða olayýnda hatta cansýz varlýklarýn enerjisinde bile buna vakýf olma lüksüm.

Sevdikçe uzaklaþtýðým hüzün.

Hüzne dokunup daha çok sevme ihtiyacým.

Ýhtiyaç fazlasý olan sevgimle ve sevdiklerimle kendime ve içimdeki araza ihtiyaç duymadan kendimle kenetlenmek gibi kendimden de ayrý düþmek…

Zamanýn sarkacýnda neye denk düþtüðümü halen kestirememiþken bir aþký bir de hüznü sahiplendiðim gerçeði ile aslýma vakýf ve evrene ve yasalarýna sadýk bir deli nefer…