Uzun bir sessizlikten sonra, erkeklik ölmedi ya cesaretiyle “- Nasýlsýnýz? “ diye sordu Murat cýlýzca bir sesle. “ – Ýyiyim? Siz !” cevabýný alýnca yavaþ yavaþ rahatlamaya baþlamýþtý bile. Kendisini aylardýr aradýðýný, çok sevdiðini ve niyetinin ciddi olduðunu, evlenmek istediðini açýk yüreklilikle anlattý bir çýrpýda. Bütün bunlara kendi de þaþýrmýþtý. Kurban olduðumun sevdasý bazen suskun, bazen de cývýl cývýl konuþkan yapýyordu insaný. Ýlkin “- Size inanmýyorum. Duyumlarýma göre bir çok kýzla iliþkiniz var. “ yanýtýný verdi. Evet; mahallenin bütün kýzlarý peþindeydi Murat’ýn. Uzun boylu, manken gibi zayýf, yakýþýklý ve üstüne üstlük devlet memuruydu. Zaman zaman kýz annelerinde annesine gelip kýzlarýný vermek için teklifte bulunduklarýný biliyordu. Ama o geçim derdinden gayri bir meþgaleyi kabul etmemiþ, hiçbir kýza umut vermemesine raðmen, dedikodusu bolca yapýlan bir delikanlýydý. Bütün bunlarý da kullanarak Ýlkin’e hava atmak, kýskandýrmak düþüncesiyle “ – Evet doðru duymuþsunuz. Peþimde çok kýz var ama ben hiçbiriyle birlikte deðilim. Benim suçum yok “ diye hem savunma yaparken hem de hava atmaktan geri kalmamýþtý aklý sýra. Çocuk aklý iþte. Nereden bilecekti kadýn psikolojisini. Bu sözünün ceremesini hala çekmekte iþte. Onun için varsa yoksa o yüreðini alev alev yakan, sevdalý olduðu Ýlkin’di. Ama kendini aðýrdan satmaktan da geri kalmýyordu. Sohbet bu mihval de devam ederken , dýþarýdan bir kadýnýn sesini duydular. “ – Hani Ýlkin nerede? Merak ettim hala gelmedi de!”. Ýlkin “ Eyvah annem!” diye attý çýðlýðýný. Dýþarýdaki bir takým konuþmalardan sonra baldýz kapýyý açtý ve annesinin beklediðini söyledi Ýlkin’e. Ýþi idare etmiþler, açýk vermemiþlerdi. Hiç bir þey demeden dýþarý çýkan Ýlkin geriye gelerek “ – Ne yapýyoruz þimdi “ diye sorunca,  “ -Nüfus cüzdanýný ve 12 adet vesikalýk fotoðrafýný yolla. Baþlayalým nikah muamelesine “ cevabýný verdi Murat ona. Kýz baþkaca cevap vermeden çýktý gitti gülümseyerek. O anlar hayatýnda unutamadýðý, hayatýnýn dönüm noktasýydý. Ýnanýlýr gibi deðildi iþte; o hayatýnýn anlamý olacak kadýnla bir ömre imza atacaðý düþüncesiyle, ne kadar ýsrar etseler de yemeðe kalmadan, attý kendi dýþarýdaki serin havaya. Derin derin nefeslendi, sakinleþti ve gitti uzandý yataðýna, hayallerle daldý uykuya. Hayat ne güzeldi.

TEÞEKKÜR EDERÝZ 

Önce elleriniz uzandý ellerime

Sonra baktýðýmda derince

Kömür karasý haleli gözleriniz

O küçük burnunuza konmuþ gözlüðünüz

Ne kadar da güzelmiþ öyle yüzünüz

Buyurun oturun lütfen hoþ geldiniz

Çay içer misiniz? Þöyle demlicesinden

Kýrmadýnýz ya

Yalnýzlýðým ve ben içten teþekkür ederiz.

Alýp götürdünüz alemlere, týnýsýnda sesinizin

Akýp gitti su gibi zaman; ne hoþtu sohbetiniz

Söyler misiniz; Allah aþkýna siz nerelerdeydiniz?

Kurak topraðýnda yüreðimin

Ne de yaðmur oldunuz saðanak saðanak

Tomurcuklar yarýldý, çiçek açtýrdýnýz

Yeniden beni doðurdunuz umutla yaþama

Allah sizden razý olsun, hoþ geldiniz

Armaðansýnýz; ben ve yüreðim

Teþekkür ederiz.

Gönül dallarýnda yeþillenmek nedir bilir misiniz ?

Yýllardýr  yolu gözlenmiþ ve çýkýp gelmiþse aniden

Bu ne hikmettir var mý bir fikriniz

Allah'ýn lütufudur deðil mi . Ne dersiniz ?

Kaderse adý yaþanmalý istenilmese de

El ele, gönül gönüle, göz göze

Bir ömürde býrakýn olsun hayallerimiz

Kenetlensin ellerimiz tertemiz

Gönüllerde akýl olmaz, yaþý baþý sorulmaz

Aný vakti belli olmaz

Ýþte geldiniz! Yolu gözlenilen sizsiniz

Ýyi ettiniz geldiðinize vallahi billahi

Artýk kaderim, her þeyim , vazgeçilmezimsiniz

Kattýklarým katacaklarýmýn teminatý

Hadi buyurun oturun sofrasýna gönlümün

Hoþ geldiniz! Var olun ! Sað olun! Teþekkür ederiz.

Gitmeyin sakýn, söz verdiniz

Artýk ben ve yüreðim sizsiz edemeyiz

Gönül kafesimin tamburun da hapissiniz

Ne beni ne de kendinizi bu sevdadan

Mahrum etmeyiniz

Bir kuþ sürüsünün ötüþleri var içimde

Koyun kulaðýnýzý lütfen; dinlermisiniz?

Artýk boynu bükük kalmasýn yoksulluðumuz

Teninin kokusu avuçlarýmda ne de temizsiniz

Ne rahiyalar yayýlýr buram buram; iksir gibisiniz

Öðretmeliyim size bedensiz, tensiz nasýl sevilirmiþ

Nasýl doyumun doruðunda olurmuþ ruhlarýmýz

Hadi! Birleþmeli artýk ruhsallýkta tenimiz

Bizim olsun gökyüzü, bembeyaz bulutlar

Uzan þöyle, koy baþýný göðsüme

Dinle sevda þarkýlarýmý gönül tellerinde

Notalarýma, þiirlerime, dünyama hoþ geldiniz!

Ýçten teþekkür ederiz

Yazan, lütfeden Allah’ýma þükürler deriz.

                           Günler geçiyor ama Ýlkin’den ne nüfus cüzdaný ne de vesikalýk fotoðraflar gelmediði gibi, haber de alamýyordu. Genelinde zaten evhamlý bir olan Murat, gittikçe karamsarlýða mâhkum yaþamaya baþlamýþtý. Bir yolunu bulup arkadaþý olan meslektaþýnýn evini buldu ve ondan yardým istedi. Birkaç gün sonra eþiyle haber yollamýþtý. Adresini verdiði bir evde buluþturacaktý onlarý. O evin köþesinde bir yerde beklemeye baþladý. Ýkisi kol kola göründüler ve kapýyý açýp içeriye girdiler. Belli ki evin sahibinden anahtarý almýþtý. Kapýya vurdu Murat ve içeriye aldýlar onu. Bir sure sonra onlarý baþ baþa býrakýp gitti. Daha önceden aldýðý yüzüðü söz yüzüðü diye taktý parmaðýna ve busesini kondurdu eline. Bu ikisini de aþýrý derecede heyecanlandýrmýþtý. Ýlk defa bir kýzýn elini bile öpmüþtü. Kalbi yerinden fýrlayacak gibi sordu “- Günlerdir neden yollamadýn istediklerimi? Çatladým. Korktum üzüldüm. !” “- Ben alýþkýn deðilim çok ani oldu benim için düþünmem gerekiyordu. Zamana ihtiyacým vardý.” Konuþtular uzun uzun ve karara vardýlar, evet artýk ikisi de hazýrdý hayatlarýna bundan sonra beraber devam etmeye.

                         O günün þartlarýnda býrakýn cep telefonunu evlerde bile sabit telefon pek azdý. Haberleþmeyi arkadaþlarý kanalýyla ancak yapabileceklerdi. Umumi bir yerde oturmak, buluþmak, dertleþmek hepten hayaldi. Bir keresinde yüz yüze konuþmalarý çok elzem olduðunda bir bayan arkadaþýnýn refakatinde Samsun’da bir pastanede oturup konuþabildilerdi. Bu oturuþlarý ilk ve son olmuþtu evlenene kadar.