“Unutulmuþ birer birer, *

         Eski dostlar eski dostlar.

         Ne bir selam ne bir haber

         Eski dostlar, eski dostlar.

         Hayal meyal düþer gibi,

         Uçup giden kuþlar gibi,

         Yosun tutan taþlar gibi,

         Eski dostlar, eski dostlar.”

         Baþkalarýný bilmem ama, bu güzel þarkýyý dinlerken, özellikle sözlerinden etkilenirim. Sol yanýmdan bir sýzý gelir. Kalbimin acýdýðýný hissederim. Bazý eski dostlardan kopukluk demeyeyim de ýraklaþmanýn sancýsý sol cenahýmdan gelen duygulanýmlar. Bilemiyorum, bazý eski dostlarým uçup gitmiþlerdi ama ya da ben onlarý azat mezat edip uçmalarýna sebep olsam da, yürekteki yuvalarý hâlâ bozulmamýþ ki, bu þarkýyý dinlerken onlarý hatýrlar, hatýrladýkça da içlenirim.

         Unutulmuþ isimlerde,

Bilinmez ki nasýl, nerde,

Þimdi yalnýz resimlerde,

Eski dostlar, eski dostlar.

Hayal meyal düþler gibi,

Uçup giden kuþlar gibi,

Yosun tutan taþlar gibi,

Eski dostlar, eski dostlar.”

Denilenlere göre: “Ýnsan, dostlarýyla olduðu zaman yalnýzlýk hissetmezmiþ.”

                   “Eski dost düþman olur ama düþman asla dost olmazmýþ.”

                   “Gerçek dost yýldýz gibidir. Karanlýk basýnca ortaya çýkar.”

Neden böyle oldu? Niçin böyle oldu? Þartlar mý sebep oldu? Bunlar gibi daha baþka sorular sorulabilir. Ýðneyi önce kendime batýrmak istiyorum. Eski dostluk duygularým yok. Köreldi. Bu durum, sadece bende deðilmiþ. Görüþtüðüm arkadaþlarda da eski dostluk özlemi kalmamýþ.

Bizimki öyle uzun yýllarý geçmiþte býrakan bir dostluk deðil. Tanýþýklýðýmýz, “Kayýp Edebiyat” döneminden. Orada baþladý kalem dostluðumuz. Güzel yazýlarý çýkardý Kalem Dostum’un. Yorum yapardým. Benim yazdýklarýma da Kalem Dostum yorumda bulunurdu. “Kayýp Edebiyat” sitesinde yazý ve yorumlar, site tarafýndan gözden geçirildikten sonra kayda geçerdi. Dolaysýyla yazýlarda ve yorumlarda incitici bir durum gözlenmezdi.  O sitede çok deðerli baþka kalemleri de tanýdým.  Onlardan bazýlarý, bu sitenin kalemleri ve editörü oldu. Bir sene sonra “Kayýp Edebiyat” ismi satýlýp site kapanýnca yetim çocuk gibi hissettim kendimi. Kalem Dostum’u ve diðer kalemdaþlarýmý kaybetme üzüntüsüne kapýldým. Ýnternette dolaþýrken bir baþka site buldum. Kalem Dostum’u ve bazý kalemleri  oradan görmenin sevincini yaþadým. Kalem Dostum’a, mesaj atarak sevincimi belirttim. O da beni orada görmekten mutlu olduðunu yazdý. Ýki sene kadar yazýlarýmýz çýktý o sitede. Yorumlarýmýz oldu. Yeni kalemdaþlar tanýdým. Bunlardan biri de, sitemizin deðerli kalemlerinden ve benim uzun ve sivri yorumlarýma cevap yetiþtiren Deðerli Sami Hocam. O dönemde Kalem Dostum’la mesajlaþmamýz arttý. Uzun uzadýya edebi konular üzerine görüþ alýþveriþlerimiz oldu. Kimi zaman, ideallerinin gerçekleþmediðinden yakýnan Kalem Dostum’a, umudunu yitirmemesini öðütledim. Anladýðým kadarýyla temiz ve sevecen kalpliydi. Hassas yapýlý olduðunu hissettiriyordu. Öz deðerlerimize sahip birisi olduðu izlenimi edindim.

Sivri dilliliðim yüzünden o siteden ayrýlmak zorunda kaldým. Bir kalem dostu e maille, o zamanlar varlýðýný bilmediðim “Sen de Yaz” sitesine gelmemi istedi. Severek geldim ve yazý ve yorumlarýmý özgürce asmaya baþladým. Ben de, e maille Kalem Kostum’u siteye davet ettim. Sað olsun hemen geldi. Her zamanki gibi yazma gayretini ve heyecanýný bu sitede de gösterdi. Maþallahý var, yazma enerjisinden hiçbir eksiklik göstermiyor. Yazma gayretini hep takdir ederim. Sonradan “Edebiyat evi” adýný alan sitemizde yazý ve yorumlarla birbirimize destek olduk. Derken Kalem Dostum, yazým tarzýný deðiþtirmeye baþladý. Haliyle aramýzda kopukluk oldu. Gayretli yazarýmýn, uzun cümleli, aðdalý ve zenginlik ifade eden kelimelerle dolu yazýlarýný anlamakta zorlanýyordum. Bu, Kalem Dostum’un yazdýklarýndan deðil de, benim anlama yetersizliðimden kaynaklanýyordu. Anlamadýðým bir konu hakkýnda yorum yapmam, beðeni belirtmem ikiyüzlülük olurdu. Haliyle beðeni ve yorumlarým, býçak gibi kesiliverdi. Bir keresinde bu durumu belirtsem de yeni yazma çizgisinden sapmadý Kalem Dostum. Yorumda bulunmadýðýma, beðeni belirtmediðime üzüldüðüne inanýyordum. Bu durum beni de üzüyordu. “Bir kere olsun, ‘Kayýp Edebiyat’taki gibi yazsa da gönlümce yorum yapmasam” diye yakýndýðým oluyordu. Ýnancým o ki, baþka yazýlara ve bazen þiirlere yorum yaparken ya da beðeni sunarken benim sayfama niye uðramýyor diye Kalem Dostum’un da yakýndýðýný yürekten hissediyordum. Birbirimizden kopuk görünsek de aslýnda kalem dostluðunda tek yürek gibiydik. Bunun böyle olduðunu yakýn bir zamanda daha iyi anladýk.

Sýkça Türk Sanat Müziði dinlerim. TRT’de Ayþe Ekiz adlý bir ses sanatçýsý var. Çok güzel þarký söylüyor. Þu þarkýsýný dinlerken ve ilk iki mýsra söylenirken,  Kalem Dostum’u hatýrlýyorum. Onun, bu iki mýsra ile bana seslendiðini hissediyorum.

“Geçip gitme yanýmdan ne olur eller gibi*

Bir þey söyle merhaba veya ne haber gibi”

Merhaba Gülüm Haným,

Deðerli Kalem Dostum’a ta ilk günden beri hep bu þekilde hitap ettim. Benim

nazarýmda “Kayýp Edebiyat”taki gibisin.  Bu siteye geliþinde nasýlsan yine öylesin bu yazý dostunda. Önceki stilinde bir yazý yaz ne olur… Anlama kýtlýðý çeken bu ihtiyar adamýn anlayabileceði bir yazý olsun lütfen. Acele etmeyin. Bir hafta sonra olsun.

Yazdýklarýna; elleri gibi deðil, daha farklý þekilde yorum yapmak istiyorum. Önceden olduðu gibi. Yanlýþa yanlýþ, güzele güzel…

         Sizi unutmuþ deðilim Deðerli Kalem Dostum.. Sizin de beni unutmanýz mümkün deðil. Ýnancým bu yönde. Sizin gibi ben de duygulu bir insaným. Eski dostlar, unutulmuþ gibi olsalar da, yeri geldiðinde hatýrlanýyor, yürekteki yerinde pýrpýr ediyorlar… Sol yanýnda bir sýzý duyuyorsun…

Þu anda olduðu gibi…   

Saðlýklý günler dileðimle en içten sevgi ve saygýlar Deðerli Kalem Dostum.

Eski Dostlar*:  Beste   : Gültekin Çeki

                          Güfte  : Hayri Mumcu

                         Makam: Rast

Geçip Gitme*: Beste   : Erdoðan Berker

                         Güfte   : Mehmet Erbulan

                        Makam : Hüzzam      

                       Veysel Baþer