Paslý düþler sokaðý…

Sancýlý bir birlikteliði paylaþan insanlar ve döküm döküm dökülen yorgun ruhlar elbet kimse bir diðerine paye verecek olan kibirli bir iç çekiþin dýþ sese yönelttiði.

Tükenen insanlar sokaðý ve mahalle kültürünü yaþatamayan beraberlik en çok da komþuluðun öldüðü ve azýmsanan insan iliþkileri ve yutkunuyor Tanrý sadece vefa gösteren birilerine eþlik etsin diye nice güzelliðe ve yüreðe imza atarken elbet gelmiyor gerisi.

Çürük viþne renginde bir örtü balkonun demirlerine asýlý duran yoksa kurumuþ kan lekesi mi düþleri dahi çileden çýkaran?

Rengi olmayan bir gün.

Rengi olmayan bir ýrk.

Ne de olsa acýnýn ne ýrký var ne de dokunulmazlýðý bu yüzden haybeden can yakýyor insanlar.

Bir sözcük arayýþýnda içinde dingin ve güzel insanlarýn olduðu ve vefanýn her daim baþköþeye oturtulduðu.

Düþlerin kepengi çoktan inmiþ ve gerçekler bitimsiz naralar savuruyor.

Aðlayan bir kadýn sesi ve eþlik eden bir çocuk hýçkýrýðý elbet kimseye yabancý gelmeyen sesler ne de olsa mazlumun ahý…

Devamý gelmiyor çünkü birileri susturuyor aðlayan kimse içine akýtýyor gözyaþlarýný.

Mevsim gölgeli.

Ýnsanlar kaygýlý.

Aslýnda semiren nefsine tapan nicesi.

Sahiplenmek denen olgu tartýþýlýyor televizyon ekranlarýnda derken alt yazý geçiyor ama hýzlýca belli ki Azrail’in mesaisi bitmedi.

Alt yazý yenilenmiyor çünkü baþka bir haber takip ediyor az evvelkini.

Gözlerini silmeye dahi yeltenmiyor kadýn ve bakmýyor da televizyon ekranýna sadece aynada gördüðü morarmýþ gözünün ne zaman açýlacaðýný düþünüyor.

Az evvel yýkadý masa örtüsünü ve az evvel uyuttu süt kuzusunu ne de olsa bebek hissediyor anacýðýnýn acýsýný ve o da basýyor yaygarayý geç gelen sütü kadýnýn, memesinden fýþkýrýyor bir yandan da aksayan ayaðýný ovuþturuyor istemsiz.

Þehir ölü týpký insanlarý gibi oysaki nasýl da sahiplenmiþti tüm sakinlerini ne de olsa ufacýk yüz ölçümüne sýðmayan bunca insaný yüreðine konuþlandýrmýþtý.

Bir eksik bir fazla…

Sahi, kim bu cümleyi diline pelesenk etmiþ?

Kadýnsýz bir yuvanýn tadý mý olur hele ki kadýn iken ana kadýn iken bacý kadýn iken fedakârlýk?

Sözcükler yuvasýndan firar ediyor týpký gözleri yerinden fýrlarken acýnýn ve de meleklerin.

Bitimsiz bir mücadele insanoðlunun verdiði:

Hem içeride hem dýþarýda.

Ve günler torbaya giriyor geceler ise meskeni acýlarýn ve sessiz çýðlýklarýn hele ki insanlar evinden çýkmaz oldukça çaresiz kalýyor çoðu.

Çaresiz bir sesten de öte çünkü herkes herkese yabancý ve düþman.

Bir inilti mi duyuldu apartmanda sýr perdesi örtülüyor onca acýnýn çýðlýðý ayyuka çýkmýþken ve kol kýrýlýyor yen içinde kalýyor.

Sonra polis devriyesi sokaðý kolaçan ederken tesadüf eseri duyuyor bu canhýraþ sesleri belki onun da yapacaðý bir þey yok ne de olsa karý-koca arasýna girilmez muhasebesi yaparken toplum.

Ölümün rengi kan kýrmýzý.

Acý soluksuz.

Ýnsanlýk tüketilen.

Kadýn ise illa ki topun aðzýnda.

O masa örtüsü üstünde kaç kahvaltý yendi kaç kavgaya da eþlik etti ve kadýn hep acýlarýný çitiliyor kadýn sadece bir çizik de deðil hem.

Ve karambole giden hayatlar en azýndan geç gelen bir ün ne de olsa üçüncü sayfa haberlerine düþüyor da artýk buna bile itibar etmiyor insanlar.

Aþkýn firar ettiði yuvalar ve insan iliþkileri.

En kutsal mefhum ve de toplumun temel yapý taþý iken aile ve kadýnýn yeri asla tartýþýlmazken aralýksýz tartýþma programlarýna konuk oluyor öldürülen ve de þiddet gören kadýnlar derken bir tane daha gel gör ki balýk hafýzasýnda toplumun her þey en kýsada unutuluyor ve unutulmaz sanýlan acýlar dar açýlý pencerelerden sonsuzluða kanat açýyor.

Ne yaþ ne yakarýþ ne de bitimsiz yas lakin olmasý gereken, tüm canileri bu suçu üstlenmekten alýkoyacak bir yasa:

Hem taciz hem þiddet hem baský hele ki cinayet ve sudan sebepleri bahane gösterip aldýklarý iyi hal indirimi derken tekerrür eden tarih sonra da tarihin ve toplumun mercek altýna yatýrýldýðý.

Sevginin sözde kaldýðý ve o kutsal imzanýn da kâðýtta kaldýðý iyi de kadýn da erkek de bir ömür birbirlerini sevip koruyup kollayacaklarýna dair söz vermemiþler miydi nikâh töreninde?

Kimine düðün kimine cenaze…

Soluk bir renk iþte ardýmýzda kalan.

Sayýsýz kadýn hýrpani varlýklarý artýk þiddeti kaldýramayýp cenneti yaþamalarý gereken yuvalarýndan sonsuzluða uçan.

Uçuþan baþka þeyleri de çoktan sonsuzluða uðurlamadýk mý?

Artýk kim paylaþýyor bir diðerinin üstelik en yakýnýnýn ve komþusunun acýsýný hele ki insanlar gölgelerinden dahi korkarken asla da töhmet altýnda kalmamak adýn sessizliðe sýðýnýyorlar elbet iblisi aralýksýz mesaide ve günbegün eksiliyor bir þeyler aslýnda hayat harcanýyor üstelik tükenen vicdan ve merhamet.

Masa örtüsünü seriyor kadýn masaya ve buzla pansuman yapýyor gözüne ve duvardaki takvime bakýyor. Hafta sonu da geldi madem sokaða çýkmak için bahanesi de olmayacak ve kimse görmeyecek moraran gözünü ve aksayan ayaðýný.

Derken saate bakýyor ve acele ile sofrayý kuruyor ve aklýnda da kuruyor:

‘’Sahi, yarýna çýkar mýyým?’’