Þimdi tabii ki sizler ’Ramazan’ýn ancak ortasýndayken bu ne acele? Sami Hoca Ramazan ayýný hemen yolcu etmiþ’ Diye düþünüyor olabilirsiniz ama bu Ramazan baþka Ramazan. Ayý olan Ramazan’la da Ramazan Ayý ile de bir alakasý yok.

Efendim 1981 Yýlýnýn Nisan ya da Mayýs ayýydý. Artýk Manavgat’da herkes istediði yere rahat rahat gidebildiði gibi ihtilal öncesindeki bölünmüþlük tamemen ortadan kalkmýþ, eski düþmanlar can ciðer kuzu sarmasý olmuþtu. Ýþte böyle bir ortamda okulca bir piknik yapmaya karar verdik.

Piknik yeri bu gün maalesef Türk Milletinin -Eðer cebinde bol parasý yoksa- ancak kartpostallarýný seyredebildiði, o yýllarda ise rahat rahat piknik yaptýðýmýz ama denize girme konusunda pek de raðbet etmediðimiz Sorkun Çamlýðý...Bu günkü adýyla ’ Trembling Lake’ Yani Titreyen Göl. ( Aslýnda Titreyen Göl, Sorkun Çamlýðýnýn az alt tarafýndadýr. )

Piknik yapacaðýmýz yer geniþçe bir çam ormaný. Önümüzde Manavgat Çayý ve bir tarafýmýz da deniz. Yani Manavgat Çayýnýn denize döküldüðü yere oldukça yakýn bir yerde piknik yapacaðýz. Diðer bir deyiþle cennette yapacaðýz bu pikniði. O kadar güzel bir yer.

Okulun tüm öðretmen, öðrenci ve personeli doluþtuk minibüslere ve çamlýða geldik. Okul müdürü Tacettin Bey , tüm öðrencileri karþýsýna dizip talimatlarý verdi:

1- Çaya ve denize girmek zinhar yasak. Hiç bir öðrenci ve hatta öðretmen ve personel çaya girmeyecek, giren olursa kendisine ölümlerden ölüm beðensin.
2- Öðrenci milletinden sigara içenlerin var olduðunu biliyoruz. Ýllevelakin burada sigara içen olursa kendisine cezalardan ceza beðensin.
3- Açýk alana, aðaç diplerine iþemek ve def-i hacet eylemek kesinlikle yasak . Piknik alanýna uzak olsa da herkes kapalý bir kaç tuvalete gidip iþini orada halledecek.
4- Etrafa tek çöp atýlmayacak ve piknik alanýna daha önce býrakýlan çöpler toplanacak.
5- Öðrenci milleti mangal yakmayacak. Mangal iþleri ile öðretmenler ve okulun diðer personeli ilgilenecek.
6- Öðretmen milletinin yakýnýnda top oynamak yasaktýr. Top oynayacak öðrenciler, öðretmen milletinden en az 100 metre ötede oynayacaklar.
7- Her türlü yiyecek ve içeceðin adil bir þekilde paylaþýmý iþi bayan öðretmenler, erkek öðretmenlerin eþleri ve kýz öðrenciler tarafýndan saðlanacak.

Talimatlar da verildikten sonra olayýn eylem faslý baþladý.

Allahým Allahým...Piknikler neden hep böyle olur? Yahu düþünün bir tarafta mangallarda etler cozurdarken diðer tarafta kekler, börekler, dolmalar, pastalar, kýsýr, domates, peynir, kavun, karpuz, envai çeþit meyve, zeytinyaðlý taze fasulye, baklava, tel kadayýf, aklýnýza ne gelirse artýk. Alt tarafý 150-200 kiþiyiz ama sanýrsýn bir orduyu besleyeceðiz. Ýþin bir baþka garip tarafý da o kadar yiyecek içeceðin bir gýdýmý dahi boþa gitmiyor. Hepsi yallah mideye...Ha unuttum, pikniklerin olmazsa olmazý ay çekirdeði, kabak çekirdeði, fýstýk, fýndýk gibi çerezler ve tabii ki milli içkimiz ayrandan kolaya kadar her türlü içecek de var.

Neyse efendim. Kýzlarýn kimi ip atlýyor, kimi saklambaç oynuyor, kimi de istop...Her ne kadar ben bu oyuna dahil deðisem ve dahi onlar öðretmen milletinden uzak bir alanda istop oynuyorlarsa da namussuz top gelip gelip benim kafanýn tam orta yerinde patlýyor her ’ istoooppp’ dediklerinde. Kasýtlý mý yapýyorlar ne?

Erkek öðrenciler ise bir acayip futbol oynuyorlar. Elliþer kiþilik iki takým kurmuþlar, kimin hangi takýmdan olduðu belli olmaksýzýn top tepikliyorlar. O deðil de ciddiyetten asla taviz vermeyen Tacettin Müdür de girmiþ pek çok öðretmenle birlikte öðrencilerin arasýna. Öðrenciler de bir öðretim yýlýnýn acýsýný çýkarýrcasýna topu tekmeleyeceklerine öðretmenlere basýyorlar tekmeyi. Her tekmede bir penaltýya ve dolayýsýyla kalelerine atýlan bir gole sebep olsalar da pek aldýrmýyorlar yenen gollere.

Derken efendim oyunlar oynadý, yiyecek ve içecekler mideye gönderildi ve sýra geldi pikniðe gelmemizin ikinci amacýna. Yani biz o gün sadece piknik yapmak için orada deðildik. Ayrýca bir dersin konusunun da tatbikatý yapýlacaktý.

Bazý okuyuculara garip gelecek biliyorum ama unutulmasýn ki biz bir Ýmam- Hatip Lisesiydik ve geleceðin imamlarý olacak olan bu öðrenciler, meslekleri icabý ölü yýkayacaklar, ölü kefenleyecekler ve ölü gömeceklerdi. Ýþte o gün ayný zamanda bunun da tatbikatý yapýlacaktý.

Her þey gerçeðe tam olarak uygun bir þekilde yapýlmalýydý. O bakýmdan kýzlarý, alt sýnýf öðrencilerini, bayan öðretmen ve eþlerimizi olay mahallinden uzaklaþtýrarak sadece 12. sýnýf erkek öðrencileri ve meslek dersleri öðretmenleri ile arzu eden erkek öðretmenlerden oluþan bir grup oluþturarak iþe mezar kazma eylemiyle baþladýk.

Hamza Bey Kýble yönünü belirledikten sonra mezar kazýlmaya baþlandý. Göðüs hizasýna kadar derinlikte bir mezar kazýldýktan sonra kazýlan mezar içine ölünün konacaðý kýsým oyuldu. Velhasýlý mezar tamamdý. Bu arada neredeyse okulun tüm öðrencileri ve uzaklaþtýrdýðýmýz diðerleri de merak etmiþler olayý seyrediyorlar. Bir kaç kez ‘’ kýþþþþt ‘’ dediysek de uzaklaþtýrmak mümkün olmayýnca ‘’ Býrakýn seyretsinler’’ dedik.

Mezar tamamlanmýþtý. Lakin ortada bir ölü yoktu. Gönüllü bir ölüye acil ihtiyacýmýz vardý. Ýþin en sýkýntýlý tarafý da bu gönüllü ölüyü yýkama faslýydý. Öyle ya ne kadar gönüllü olursa olsun onca insanýn bakýþlarý üzerindeyken bir insaný çýrýlçýplak edip ona boy abdesti aldýrmak, olacak iþ deðildi.

Bu arada hemen bir noktayý belirteyim: Hani bazýlarý’imam-hatip okullarý kapatýlsýn’ Diyor ya. Ýnanýn bana imam-hatip okullarý kapatýlýrsa Türkiye çok önemli bir mizah kaynaðýndan mahrum kalýr. Neden mi? Devam edin okumaya o halde.

Evet, herkesin gözü önünde yýkanmaya razý olacak bir gönüllü ölü adayýný nereden bulacaktýk? Bu büyük bir sýkýntýydý. Tam Mustafa Bey, bu iþ için getirmiþ olduðu plastik bebeði çantasýndan çýkarýyordu ki beklenen ölü kendi ayaðý ile gelmeye baþladý. Hem de yýkanmýþ olarak...

Onca tembihe raðmen Manavgat Çayýna girmiþ olan ve Aðustosta bile buz gibi akan bu akarsudan çýktýðýnda dudaklarý mosmor, rengi sapsarý olmuþ olan Ramazan adlý öðrencimiz müstakbel ve dahi hazýr yýkanmýþ bir ölü olarak kefenine doðru yaklaþmaktaydý.

Hamza ve Osman Bey birlikte Made in U.S.A bezinden bembeyaz kefen bezini zemine yaydýlar. Ýzar, gömlek ve sargý denilen üç bölümü varmýþ kefenin. Amerikan bezi elle yýrtýlarak ( Makas da kullanýlmazmýþ ) bu saydýðým bölümler hazýrlandý. Bir tek anlamadýðým husus Mehmet Bey’in elindeki bir pakete yakýn pamuktu. Sonunda onu da öðrendim ama siz öðrenmeseniz de olur. Zaten onu kullanmadýk.

Meslek Dersleri öðretmenleri Ramazan’a ‘’ Korkmuyorsun deðil mi? ‘’ dediler. Bir ayaðý sürekli disiplin kurulunda olan Ramazan, bu sefer çok ucuz bir ceza ile yýrtmanýn sevinci içinde ‘’ Yooo ne korkacaðým? ‘’ diye cevap verdi ve geldi kefenin içine yattý. Lakin kefen baðlanýnca ‘’ Çýkarýn beni diye bir fýrlayýþ fýrladý ki tarifi imkansýz.

Ramazan’a -kurallara uymadýðý için verilen- bu kadar ceza yetmiþti. Öðrenciler biraz çalý çýrpý toplayýp Kefenin içine koydu. Bir de oyuncak naylon bebek koyarak kefenlenmiþ ölüyü(!) mezara indirdik. Daha önce hazýrladýðýmýz tahtalarý da yerleþtirdikten sonra mezarý kapattýk.

Biz mezarý kapatýrken çamlýkta kozalak toplayama çýkmýþ bir grup teyze yanýmýza gelip merakla sordu ’ Ne oluyor?’ Diye. Ýþte o andan sonra anladým ki benim sahneye çýkma zamaným gelmiþti.

-Hiç sormayýn teyzeler. Bir öðrencimiz vefat etti. Onu defnediyoruz.
-Ýyi de oðul burasý mezerlik deðil. Niye buraya defnediyonuz ki?
-Teyzeciðim ölmeden önce vasiyet etmiþ zavallým. Beni Sorkun Çamlýðýna gömün diye.
-Eyi de anasý bubasý, kimsesi yok muymuþ garbimin.
-Yokmuþ teyze. Bizlerden baþka hayatta hiç kimsesi yokmuþ zavallýnýn.
-Yaaa vah vah genç miydi?
-Dedim ya teyze öðrenci. Daha on altý yaþýndaydý. Çok da çalýþkandý rahmetli.
-Aaahhh hoca ahhh. Hep eyiler ölüyo zaten bu cavýr dünyada. Kötülere bir þey olduðu yok.

Teyzeler baþladýlar iplik iplik göz yaþý dökmeye. Bana da yeni ilhamlar geldi tabii ki. Kýz öðrencileri topladým.

-Kýzlar biraz sonra ben ne yaparsam siz de aynýsýný yapacaksýnýz tamam mý?
-Tamam Hocam.

Ben,bizim Ramazanýn ve diðer arkadaþlarýn þaþkýn bakýþlarý arasýnda feryada baþladým:

-Ramazaaannnn Ramazaaannn bizi býrakýp da nerelere gidiyorsun Ramazaaannn.

Kýzlar koro oluþturup tülbentlerini ve saçlarýný yolmaya baþladýlar:

-Ramazaaannnn Ramazaaannn bizi býrakýp da nerelere gidiyon Ramazaaannn.

Herkes anlamýþtý benim yeni bir muziplik peþinde olduðumu ve hiç kimse bozmadý oyunumu.

Teyzelere baktým onlar da havaya girdiler.

-Oy benim gýnalý guzuuuummmm. Arkadaþlarýný býrakýp da nerelere gidiyoooonnnn.
- Hocalarýn bile doyamamýþ seneee
- Vay Ramazaným vayyyyy. Dünyaya doyamadan getttiiiiiiii.

Her þey o kadar aslýna uygun ki bizim Ramazan bile arkadaþlarýna ’ len ben essahtan mý öldüm acep?’ Diye sormuþ.

Herkes içinde biriken kahkaha fýrtýnalarýný zor tutuyor ama hiç kimse ciddiyetten en ufak taviz vermiyor. Sorkun Çamlýðýna derin bir hüzün hakim (!)

Hamza Bey Kur’an okumaya baþlayýnca her kes bir müdet sustu. Daha sonra ölünün (!) talkýný da verildi.

Biz dönüþ yolculuðu için arabalara binerken baktým teyzeler kucak dolusu çam dallarý ve çiçeklerle Ramazan’ýn kabrini(!) süslüyorlar ‘’ Vah Ramazan’ým vah’’’ diye aðlayarak tabii ki.

Minibüslerin içinde kahkahalardan göbeðimiz çatlayacak vaziyete geldik Artýk dayanamadým. Minibüsten inip baðýrdým.

-Teyzeleeerr ! Ölen mölen yok merak etmeyin. Bunlarýn hepsi bir þakaydý.

Teyzeler öfkeyle ’ Seni cavýrýn oðlu seni’ deyip yerden bana atmak için taþ ararlarken ben minibüse atladým ve ‘’ Abi durma gazla ‘’ dedim. Allahtan bir çamlýktaydýk ve etrafta taþ filan yoktu.

Resim: Silik de olsa o güne ait iki fotoðraf.