Her düþün ve her düþüþün yalnýzlýðý kendine ve seyyah yüreklerde saklýdýr kýz çocuklarýnýn baba sevgisi ve iç acýlarýn toplamýdýr babanýn gidiþinden sonra illa ki size bakan bir çift göz eksilir bir avazda.

Mülayim duygulardan kat çýktýðým.

Muadili olduðum hüzün denen martavaldan nasiplenip de yüreðimin söküklerini cümlelerle ve þiirlerle diktiðim.

Fazlaca ayrýntý yok hani düne dair.

Bir o kadar resmin genelinde yaþadýðým ve yaþattýklarým.

Tükenmeyen bir hasret belki de sevgili Didem Madak’ýn o ahlat aðacý ve ahlarla örülü bir baba motifi ve aksayan ayaklarýnda kaderin keder biçip aþk içen bazen özleme dair þiirler yazan ve öznesi baba olan iklimlerde yaprak misali savrulan.

Mutlu geçen zamanlardan geldim baþucuna babam.

Mutsuzluðu da kabullendim hem: hem sen varken hem de gidiþinin ardýndan ve geride kalanlar da geldikleri gibi gitti kimisi ise gelmeden göç etti devrandan.

Kýtlýk mahsulü depolanmýþ duygularým ve baba hasret ile cebelleþtiðim hani bazen de merak etmiyor deðilim gelsem de koynunda uyusam o ufacýk mezara sýðarýz da babam en azýndan sen gittikten sonra olan biten ne varsa bir bir anlatýrým sana.

Kaderse bunu buyurmuyor henüz ve kederimi dahi sevip kabullenebilirken anlamýyorum da insanlarýn sevgisizliðini.

Ne günümü ihbar edeceðim ne de dünde saklý tuttuklarýmý baþtan anlatacaðým sana ama söylemem gereken de çok þey var hani elbet sana malum olduðuna kani iken iç sesimle yaþayýp sevmenin ve yazmanýn meali iken dinmek bilmeyen o þelale içimdeki bazen aðýtlar yakýyorum bazense batýlýnda düzenin sadece sabýr edip bekliyorum.

Hüzün, revnaktan bir aðaçmýþ.

Baba ise temeliymiþ ailenin elbet annelerin ne de derece özel olduðunu bir kere daha vurgulayacaðým da…

Ýþe yaramýyor, be babam: ne söylesem olmuyor söylemediklerimden bile sorumlu tutulurken git gide artýyor yalnýzlýðým bir o kadar içimdeki kalabalýk ve izdihamý da kelimelere kolay kolay dökemiyorum hani.

Gidiþinin ardýndan çok sular aktý hatta çað sonlandý ve al sana milenyum çaðý deyip de insanlarýn kalan akýllarýný peynir ekmekle yer gibi teknoloji çýlgýnlýðý ve sevgisizlikle yiyip bitirip de…

Dem vurmam da artýk sevgiden ve sevilmekten.

Sen çok az demiþsindir beni sevdiðini ama çok sevdiðini da bana gösterdi hayat ve korumacý varlýðýna sýk sýk atýfta bulunsam da þükürler olsun ki kimselere benzemiyorum.

Günümüzde herkes edepli ve dürüst ve sevgi dolu ve saniyeler içerisinde iç yüzlerini nasýl da bir bir sergiliyorlar.

Elbet her koyun kendi bacaðýndan asýlýr ama bir de dil uzatmasalar ya.

Saatlerce yürüyüþ yaptýðým yollar sanýrým mazide kaldý ama ben yine de fýrsat buldukça yürüyorum ve sen bana nasýl da kýzardýn üniversitede iken:

Uykusuz geçen dört yýlým üstelik derece ile okulumu bitirdiðime tanýk da olamadýn bir o kadar baþarýsýz atýlýmlarla meslek hayatýmý ansýzýn sonlandýrdýðým. Hem senin istediðin mesleði seçtim hem de sonradan senin mesleðine âþýk oldum.

Öðretmen miyim?

Yoksa hala sabýkalý bir öðrenci mi?

Senin gül kýzýn mýyým yoksa densizlerin söylediklerine maruz kalýp dikenlerimi hem kendime hem de kara gölgelere batýrdýðým mý?

Seni memnun edebildim mi sahi, babam?

Bundan asla emin deðilim hele ki senden sonra kimseyi bir türlü mutlu edemedim. Ben gözümü zirveye dikmiþtim kariyer basamaklarýný týrmanýrken ama düþüþüm ani oldu ve çok derin bir çukura düþtüm sonra bir daha ve bir daha…

Þükürler olsun ki düþtüðüm yerden kalkýp yürümeyi de becerdim.

Kimse yeniden düþüp kalkmayacaðýmý da sanmasýn hani zaten kimseden bir þey beklemiyorum artýk ve insanlardan ardý ardýna darbe ala ala anladým da gerçek dostumun kim olduðunu.

Ýtikat ettiðim ilk günden beri yani kendimi bildim bileli ve sevmeyi bana öðreten de sen oldun babam ve de annem bir o kadar içimdeki potansiyeli de kinetiðe dönüþtürdüm mü…

Nihayetinde ne mi oldu?

Elbet infilak ettim ve fabrika ayarlarýmda sürekli zikzaklar çiziyorum ve sevgi iken benim meþrebim ve iklimim ve de vazgeçilmezim.

Detaylara girdiðim çok zamanlar oldu çünkü saklayacak bir þeyim yoktu þimdilerde az da piþman deðilim hani belki de yazmaya hiç baþlamamalýydým ve kalem öyle bir girdi ki kanýma üstelik tüm zehrimi alan ve yaþadýðým yenilgileri zafere dönüþtürdüðüm elbet edebiyat artýk benim tek kalem ve kalemim sayesinde çözdüðüm çok þey de oldu hani bir o kadar arapsaçý gibi de dolandýðým bu yüzden niþan ettiðim bir duygu sarmalýnda kocaman bir evreni içime sýðdýrabilmenin verdiði mutluluk ve hoþlukla adeta kalemden kaleler örüyorum kendime ve iç dünyam sayesinde ben de artýk cennet yolcusuyum.

Cehennem azabý yaþatanlara þükran borçluyum böylece neyin ne olduðunu gösterdi bana hayat ve kýrýklarýmla yüreðime açtýðým o devasa pencere.

Kalp gözü dersem doðru bir tanýmlama olur ve son birkaç yýl içerisinde bu duyguya nail oldum.

Hüzün karemde saklý mutluluk ve de umut.

Hicap yüklü evrenden kaçýþ da yok hani ve iþte hayal dünyamýn eþlik ettiði yazma serüvenim babam elbet senin edebiyatçý kimliðine duyduðum özlemi de söylemeden geçemeyeceðim.

Sözcükler dipsiz babam.

Ben de dipsizim ve iþte eþleþtiðim bir hülya âlemi.

Reþit olan hiçbir duygum yok hem en azýndan insanlara dair bitmeyen bir sevgimle kucak açmýþken kâinata itildiðim uçurumdan düþerken beni son anda düþmekten kurtaran o dal parçasý elbet kalemimle düþtüðüm gibi gerisin geri kaçtýðým ve yüzeye çýktýðým.

Yeniden düþmek çok olasý bu yüzden kalemim benim kurtarýcým ve içimde saklý o hazineyi pay etmek istiyorum bir þekilde ve sadece anlatmak ve yazmak.

Rengim çok deðiþken: evvela beyaz ve pembe bazen kararan bir dünya ve yeniden yüzümün akýyla yaþadýðým ve yazdýðým bazen kýrýk hüzün tekerinde saplanýp kaldýðým o balçýk ve maviyi boca eden Rabbim ve umuda koþtuðum.

Bu gün babalar günü geçen hafta da doðum günümdü ve ne ise ayrýcalýðým vurgulamadan da geçemiyorum iþte ve hala içi dýþý bir olmayý becerdiðim kadar da kanýyorum insanlara ve yüreðim kanýyor ve sözcüklerle pansuman yapýyorum elbet tek þifam dualar ve umut.

Hüzün cetvelinde sana ayýrdýðým bir santimlik uzunluðunda duygularýmýn elbet her þeye rest çekmiþken yazýyor olmamýn da bir mucize olduðunun bilincinde babalar gününü kutluyorum, babam ve sana tüm dualarýmý gönderiyorum.