Yaþ on sekiz, gonca  güller açmýþtý
Çocuk aklý…Bir hýyarý seçmiþti.
Cicim ayý çok da çabuk geçmiþti.
Oysa onu ne kadar çok severdi.

Bir kaç ayda gitti sevgi , alaka.
Canavara döndü bizim yalaka.
Karýsýna sopa, dayak, falaka,
Ýtoðlu it bir de fena söverdi.

Kadýn evde güller misali solsun
Ah edip de saçýn-baþýný yolsun.
Kocasýnýn derdi: Midesi dolsun.
Herif sanki sýðýr misali yerdi.

Boþa gider idi kadýnýn emek.
‘’Romantizim’’…Acep o da ne demek?
Hele bir de geç kalmýþ ise yemek.
Eþek sudan gelene dek döverdi.

Herif eþe dosta caka satardý.
‘’Beþ kez yaptým’’ diye hava atardý.
Gel gör ki kýçýný dönüp yatardý.
Kadýn gayrý yataðý ayrý serdi.

Herif sonra gelmez oldu evine
Bakmaz oldu kocalýk ödevine
Kadýn buna hem kýza, hem sevine
El açýp da ‘’tez günde ölsün’’ derdi.

Bir gün birkaç adam kapý çaldýlar.
‘’Kocan !’’ deyip biraz nefes aldýlar.
‘’Gebersin !’’ deyince kadýn ,güldüler.
Dediler ki : ‘’Merak etme geberdi.’’