İhbar edilesi bir şeyler saklı ve s/aklandığım.

Şimdi taş duvar yer gök: bensiz bir dünyanın kaosunun da eksik olduğu sanırım insan alışıyor aslında hep alışıyor öyle ki toprağına bile uyum sağlıyor o halde bizsiz bir dünya da çok vasat ve durağan olacak.

İklimler saklı içimde.

Genzime kaçan polenler ne de olsa ben bir çiçeğim yoksa kuş mu?

Ne fark eder içim içimden taşarken?

Ön sözü olmalıyım hem günün ve geceden bağdaş kurduğum elbet umudun da dilemması yürekte ayrı saklıyken. Bir tek o da değil hani saklı olan.

Sevgi.

Aşk.

Müdavimi olduğumuz milyonlarca duygu ve cümle ve inanın ki abartısız telaffuz ediyorum her birini.

Gün göçtü madem. Haydi, iş başına:

İskeleyi de kurduk madem şimdi sıvayalım kolları bir de sıva çektik mi duvara…

A, duvar şeffaflaştı ve işte yan komşunun saklandığı o deliği görüyorum ve duyuyorum da hakkımda ileri geri konuştuğunu iyi de daha demin sohbet etmemiş miydik? Hani konuştuklarımız onda saklı kalacaktı.

Her şey iyi hoş da…

Gerçekleri algılamak ve kalp gözüne binaen yaşamak ve yaşatmak hep mi zorlar insanı?

Ne vardı hem kalp gözü ile tanışacak?

Ne güzel mis gibi inanıyordum insanlara hem sevdiklerine de inanmışken.

Hangisi kötü peki?

Gözü kapalı inanmak mı yoksa altıncı hissin g/izini takip etmek mi?

Üstelik biz Allah rızası için yaşar ve severken…

Bir kaos olduğu tek gerçek: sırtını sıvazlayalım haydi, dünyanın ve süt liman seyrüseferinde kainatın…

Of, ya!

Biz miyiz her karışıklığa yol açan?

Ya da ben.

İklimsiz bir güne uyanmak gibi yok olmak ve varlığın çıtası da kırık iken kolaysa dön geri dünyaya.

İyi de gittiğimi kim söyledi?

Hani, düşünmüyor da değilim: kendimsiz bir dünya…

Kulağa hoş mu geliyor?

İyi de ben kime ne yaptım da bensiz bir dünyayı tahayyül edebilmektesiniz?

Rabbim herkesin rızkını veriyor.

Kadere tabi olmaksa açılan kayda çentik atmak gibi.

Günahımla sevabımla bir ölümlüyüm işte ve ölü düşleri canlandıran en azından hayal gücümle yaşarken.

Zemherilerde donan bir çiçeksem eğer…

Elbet yeniden canlanacağım elbet yeniden açacağım.

Güneş meğer benim için doğuyormuş.

Diyelim ki yok oldum kim arkamdan dua edecek?

Yaşarken bile gözümün içine baka baka ihanet edip yalan söyleyenler.

Şeffafım ben ve sen ve siz:

Hey, genç adam, çok mu komik sahiden?

İçtenliğime çamur atan sensin hem ben daha demin sana selam vermemiş miydim?

Hey, sen, yabancı?

Yürüdüğün yolları ezme kaldırımlara çöp atma ve bil ki; bu topraklar kanla yıkandı şehit kanıyla.

Sen, genç bayan?

Tuhafına mı gitti süt liman bir dünya hayali ile keyif bulduğun çok bariz iyi de bu hayatı bu canı bana veren Mevla’m: varsın kaos yüklü olayım ve coşkulu ve panik ve heyecanlı ve hüzünlü.

Gülümsemem mi battı? İyi de ben kendime gülmüştüm.

Yüzümde güller açıyorsa dikenlerimden de sorun beni hani.

Münafık gölgeler.

İblis ruhlu insanlar.

Siz ve herkes sevgiyle yoğrulmadık mı?

Yaşama sebebimiz sevgi ve inanç iken…

Bir renksem eğer solmam da muhtemel ansızın da gök kuşağı olur sevişirim bulutlarla ve kuşları ağırlarım yüreğimde.

Kendimsiz bir dünya değil istediğim hem Allah’ın işine karışılır mı?

Bensiz bir dünya kime fayda sağlayacak ki?

Zaten ben sebepli sebepsiz severken varsın azıcık da kendimi seveyim en azından kendime olan saygımla da muhafaza ederken duruşumu.

İçimdeki fırtınayı Rabbim bilir ve kendimle olan çatışmamda aldığım o kurşun yaralarını.

Ben siz mutlu olun diye göç edecek değilim.

Ben göç etsem öcünüzü mü almış olacaksınız sevgiden?

Azıcık farklı olabilirim hatta çok farklı iyi de tüm zararım kendime.

Kilit noktası.

Şahlanan duygular.

Acılarımı dahi sevebilirken ve siz beni sevmeseniz de ben coşkuyla Rabbime koşarken üstelik hüzünlü kalbimi bilen ve çok seven de Mevla’m iken ve yaşlarım maneviyattan yasım da yasa gibi ne de olsa değişmez benim ilkelerim ve Allah’ın dediği olurken benim dediklerim ne ki?

Çok sıkıcı olurdu hani benim eşlik etmediğim bir dünya ve ben yetinmeyi ve sevmeyi de bilirken…

Bir tek can borcum var o da Allah’a yeter ki İlahi Rotamda saklı güzelliklerle neşretsin hayat ve yarınlar zaten dünya gözüyle ne gördüm ki ama kalp gözüme de sadık ben iman gücümle yaşar ve Allah rızası için severken…


( Nazire Adem Hocamın Kaos İsimli Şiirine Nazire - Bensiz Bir Dünya başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 31.08.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu