Şem Oldum...
Istırabım dertlerden değil esir etmeyen
Aşkın yokluğundandır
Canımı mest etmeyen aşkın
Hüsn ’nün canımı sarmamasındandır
Meylim aşkın hüsn ’nüne olsa da
Dünya nefsim cefa sanmaktadır
Yandım nefsin dünyanın cefasından
Yetiş ey hüsn ’ünle aşk can yanmaktadır
Şem oldum erdim bittim yokluğundan
Canım devana ulaşmamaktadır
Olmuşum bimar bu halim feryadımla ıstırabımla
Ulaşmaz mı sana ömür kısadır
Çıkar tenden sensizliği al beni yaralar
Peykan çıkar elinle senin peyka’nın devadır
Senin harınla yansın bu gönül varsın hakka
Can devayı hakkın huzurunda bulsun
Yoksa uzak kalmaktadır
Mehmet Aluç
Hüsn: Güzel,
iyi, güzellik, iyilik. Güzellik, görgü, ahlak…
Şem: Mum
Bimar: Hasta
PEYKÂN. Okun
ucundaki sivri demir