Pazar günü saat dokuzda bütün öğrenciler ve kamyonet okul bahçesinde hazır ve nazır beni bekliyordu. Her şey tamam da arabayı kim kullanacak? Şoför yok ortada?
-Oğlum bu kamyoneti kim kullanacak? Şoförü nerede bunun?
-Ben kullanacağım hocam. Manavgat’ta da ben kullanıyorum zaten.
Haydaaa 13-14 yaşındaki bir yeni yetmeye mi canımızı, malımızı ırzımızı teslim edeceğiz ? ( Pardon mal ve ırz yok ).
Diğer Öğrenciler de tasdik ediyor Yaşar’ın devamlı o kamyoneti kullandığını. Ben de daha yeni öğretmenliğin toyluğu ile biniyorum o kamyonete ve yola revan oluyoruz. ( Şimdi olsa elbette yapmam bu hatayı. Sekiz canı asla tehlikeye atmam )
Aslında Sarıları çok merak ediyordum .Sarılar’ı merak etmemin iki sebebi var: 1- Manavgat şelalesine yakın olduğu için.. 2- ( Daha önemlisi ) Adı Sarılar olmakla birlikte bir tane numunelik sarı insan yok. Hepsi zenci…Taaa Kavalalı Mehmet Ali Paşa döneminde Mısır’dan kaçan kölelermiş ataları…Sudan zencileri gibi simsiyah insanlar. Ama gönülleri ap ak…
Neyse efendim. Hacı İsalı Köyüne adım atar atmaz bizi yemeğe davet ettile. Ama ben bir an önce köyün muhtar ve ihtiyar heyeti ile görüşüp köyü dolaşıp bilgiler topladıktan sonra öğle ezanı okunmadan köyden ayrılmak istiyorum çünkü aksi halde başıma gelecekleri biliyorum.
Ne mi gelecek? Bekleyin de görün. Geldi çünkü….
Muhtar ve ihtiyar heyeti ile görüşmeler yapıldı. Gereken bilgiler alındı ve kamyonete doğru gidiyoruz. Ama mümkün mü? Köylü teyzeler, nineler, ablalar adeta yolumuzu kesti. ‘’ Bir yemeğimizi yemeden mümkünü yok bırakmayız’’ diyorlar da başka bir şey demiyorlar. Öyle ki yemekleri yemesek dayak yiyeceğiz neredeyse. Çaresiziz artık. Daldık köy evine…
Aman Allah’ım o nasıl bir sofra öyle..Kanuni Sultan Süleyman bile kurduramaz böyle bir sofra. Dünya nimeti olarak aklınıza ne geliyorsa hepsi sinilerin üzerinde.
Belli ki köylüler de işin farkında. Onlar da biliyor şehirlilerin aç-bî ilaç , sefil - perişan dolaştıklarını…
Çocuklar zaten benden önce oturdu sofraya. Bir tavuk kemiği sıyırıyorlar, bir keşkeğe kaşık sallıyorlar. Böreği mideye indirmeden sebze yemeklerine yumuluyorlar. Namussuzlar bir de iştahlı ki sormayın. Sinilerin biri gidiyor bir geliyor. Dolma bitiyor, karnıyarık arz-ı endam ediyor sofrada. Sonra baklavadan tel kadayıfa ne kadar tatlı varsa…Onları da mideye indirdikten sonra saate bakıyorum ezana çok az kaldı. Eyvah ki eyvah…
-Biz kalkalım artık. Allah razı olsun. Misafirperverliğinizden çok memnun olduk. Allah Sofranızı bereketli kılsın.
-Hocam bir sofra duası rica etsek sizden.
Buyur buradan yak…Nereden bileyim ben sofra duasını. Bildiğim bir tek sofra duası var o da yemeklerden önce okunuyor ve Almanca Öğretmeni arkadaşım Orhan'dan öğrenmişim. Aynen şöyle:
Utanma sıkılma
Sofraya sokulma
Yarımı elleme
Bütünü bozma
Karnını doyur kalk git.
Hani yemeğe başlamadan önce oku deselerdi bunu okurdum da yemekten sonra okunacak bir sofra duası bilmiyorum. Ama tabii ki omuzlarım üzerinde içi saman dolu bir kelle taşımıyorum. Kafamda tilkiler cirit atıyor
Hemen çözüm buluyorum soruna öğrencilere seslenerek.
-Len keratalar size o kadar öğrettik sofra duasını. Haydi okuyun bakalım biriniz de amcalar görsün sizi nasıl yetiştirdiğimizi.
İçimden dua ediyorum ''İnşallah bilen biri çıkar.'' diye.
Süleyman atılıyor.
-
Elhamdulillah..Elhamdulillahhh…….
Oh be yırttık. Da ezan iyice yaklaştı.
-Eh duamızı da ettik haydi bize müsaade.
-Olur mu hocam? Daha çay içeceğiz. Meyve yiyeceğiz.
Yok yok bunlar kafaya koydular. Çocuklara bakıyorum. Meyve lafını duyunca iyice gömüldüler sedirlere ki spatulayla bile kazımak mümkün değil.
Önce meyveler, ardından çay geldi ve ardından da sorular...İmam-Hatip Öğretmeniyiz ya artık akıllarına ne geliyorsa soruyorlar. Anlatamıyorsun millete Tarih öğretmeni olduğunu.
-Hocam ağızda sakızla helaya girilir mi?
-Girmekte mahsur yok da çıkmak tehlikeli. Ağızda sakızla tuvaletten çıktığını gören olursa ‘’ Bu adam içeride ne yedi ‘’ diye merak edebilir ki insanların hakkınızda zan beslemesine sebep olmak günahtır.
-Keh keh kehhh…Hocaaaaa benim avrat baya yaşlandı. Şöyle genç ve güzel bir avrat alsam günah olur mu?
-Bekar ve genç hocaları evlendirmeden ikinci bir hanım almayı düşünmek oldukça günahtır. Zinhar kaçınınız.( Henüz bekarım o senelerde)
Artık ezanın iyice yaklaştığını da unuttum..Tam havaya girmişim.
-Hocam toto oynamak günah mıdır?
-Para çıkmazsa çok günahtır. Para çıkarsa sevabı çoktur. Ama Muhterem cemaat siz yine de benden çok daha ilim sahibi olan okulumuz meslek dersleri öğretmenlerine sorun bu soruları. Onlar daha iyisini bilirler.
Nihayet korktuğum oldu. ‘’ Allahu ekber, Allahu ekber ‘’
Aha da ezan okundu.
-Aziiizzz Allah…Eh hocam haydi kalkalım camiye. Hem yediklerimizi eritelim biraz değil mi? ( O yenenler bir öğle namazıyla zor erir…Teravihle bile erimez…Bir kaç günlük kaza namazı kılmak lazım ) Ondan sonra isteseniz gidersiniz, isterseniz kalırsınız. Kalırsanız başımız üzere.
-Haydi bakalım çocuklar doooğru namaza.
Abdestleri aldık. Camiden içeri girdik…
-Köyün imamı yok mu?
-Yok hocam ama burada bu kadar imam varken olsaydı da ona kıldırtmazdık zaten.
-İyi o zaman bizim öğrencilerden biri kıldırır namazı.- Abdullah haydi geç bakalım mihraba.
-Olur mu hocam. Siz dururken …
-Ya ben Tarih öğretmeniyim.
-Olsun…İmam-Hatip Lisesi öğretmeni değil misin? Haydi sen geç.
İşte deminden beri söylemeye çalıştığım korkum buydu. İmam- Hatip Lisesi öğretmeniysen branşın ne olursa olsun köylü milleti bize imam gözüyle bakıyordu ve ‘’ Olmaz, ben kıldıramam, ben yapamam’’ filan demek okulun adını kötüye çıkarıyordu. H
Çaresiz İmamlık yapacaktım. Allah’ım yüzümüzü kara çıkarmaya…İlk kez olacak çünkü koca hayatımda…Şimdiden bacaklarım titremeye başladı.
Neyse... Önce ilk sünneti kıldık dört rekat. Orada bir sıkıntı yok. Çünkü herkes kendi kendine kılıyor ve asıl önemlisi cübbesiz sarıksız kılabiliyorsun. Sorun farzda.
Muhtar getirdi cübbeyi ve giydirdi. Fes de benim koca kafaya en az bir numara küçük geldi. Ve de ben hayatımda ilk kez imamlık yapıyorum.
Allahu ekber diyerek başladım .
Subhaneke, Fatiha, peşinden Kafirun suresi…Hay Allah'ın ya.. O kadar da zor değilmiş.
'Allahu ekber….Rüku da tamam…Yok be yahu hiç de zor değilmiş.
Semi Allahu Limen Hamideh…..Allahu Ekber.
Secdedeyim. Fes düştü kafadan. Tam alnımı secde için koyacağım yerde öylece oturdu mübarek.
Eeee ben alnımı nereye koyacağım? Fes orada öylece oturuyor…Demek düşersin ha…Al sana tokat.
Eyvaaahhhh bir tokat yedi diye küstü. Yuvarlanıyor. Uf anammm ne de uzun sarığı varmış öyle. O da upuzun yerde. Neyse secdeyi yaptık ya fes varsın gitsin.
Allahu ekber. Kalkamıyorum. Cübbe dizimin altına sıkışmış kalmış.
Offf ya amma da ağırmışım. Çekiyorum çekiyorum gelmiyor. Ha gayret oğlum Sami az daha zorla. Çok şükür kurtardık. Bir kez daha ben cübbeyi dizimin altından çekeyim diye cemaatı en az iki dakika secdede tuttuktan sonra ilk rekatı hallettim.
İkinci rekata kalktık. Aklımdan Cübbeyi tamamen çıkarmak geçiyor ama namazın ortasında olur mu ki acaba? Yok olmaz.. Çaresiz ilk rekatta yaşadıklarımı bir kez daha-- bir kez daha ve bir kez daha yaşayacağız. Yahu iyi hoş da imamlar bu sorunu nasıl hallediyorlar ki acaba? Neyse... Hele şu namazı atlatalım ileride mutlaka öğreneceğim.
Namaz bitip de camiden çıktığımızda bütün vücudum, elbiselerim sırılsıklam ter olmuştu. Ama Köylülerden de takdiri almıştım. Maşallah maşallah işte namaz böyle kıldırılırdı. Neydi kendi imamlarının yem tavuğu gibi alnını secdeye koyar koymaz hemen kaldırması? Sami Hoca bak ne güzel huşû içinde uzun uzuuun secde ederek kıldırmıştı namazı. Fesin düşmesi ise Sami Hocanın kabahati değil köy imamının kabahatiydi. Hiç o kadar küçük kafalı imam mı olurdu? İmam dediğin Sami hoca gibi koca kafalı olmalıydı. Kim bilir o kafanın içinde ne ilimler vardı.
Misafirperverliğin şahikasını yaşadığımız cennet gibi bir köyden ayrılırken müzezzinim Abdullah sordu. '' Hocam ! Ya köyde cenaze olsaydı. Nasıl kıldıracaktın namazı?
Eeee artık bir kez imamlık yaptım ya havaya girmiştim resmen.
Oğlum ! Ne var cenaze namazında? İki salla bir bağla üç salla yat. Hepsi bu değil mi?
Yok arkadaş. Benim bu çocuklarla aramda bir dil sorunum var. Bunu en kısa zamanda halletmeliyim. Anlamadılar. Yine saf saf suratıma bakıyorlar.
NOT: Fotoğraftaki filmi izlemediyseniz mutlaka tavsiye ederim. İzlediyseniz bir kez daha izleyin bence.
(
Sami Hoca Hacı İsalı'ya İmam Olmuş Deyin Anlarlar Dünyanın Halini--2. Böl başlıklı yazı
Sami Biber tarafından
14.01.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
