‘’Ýnsanlarý, eski karýma yapmýþ olduðum gibi, büyük bir boþluk içinde býrakmasaydým. Kendimden de kaçýyorum gibi beylik bir ifadenin içine düþmeseydim. Bu mektubu çok karýþýk hisler içinde yazýyorum gibi basmakalýp sözlere baþvurmak zorunda kalmasaydým. Ne olurdu, bazý sözleri hiç söylememiþ olsaydým; ya da bazý sözleri hiç söylememek için kesin kararlar almamýþ olsaydým. Sana diyebilseydim ki, durum çok ciddi Bilge, aklýný baþýna topla.’’(Oðuz Atay)

Ölümlü sessizliðim ve ölümcül güdülerim bense perdenin arkasýnda hazýr ola sadýk bir varlýk olmanýn verdiði gurur ve öz güvenle beklemedeyim aslýnda neyi/kimi beklediðimin önemi olmadýðý için korunaklý iç dünyamýn nöbetini tuttuðum benim açýmdan tartýþýlmaz.

Bir izotop olduðumu düþünüyorum kimi zaman ve insanlarýn ön yargýlarýný parçalamayý beceremediðimden mi nedir kendimi paralýyorum sonra da tozunu alýyorum dünde kalan eklem yerlerimin elbet þiirler fýþkýrýyor o tozlu dünümden günümde saklý tuttuðum fazla bir þey de yok hani: mazi kökenli üç ben hatýra ve yarýn odaklý hayallerim.

Bense ne kadar vaktimin kaldýðýný bilmediðim için aralýksýz erteliyorum mutluluðu sanki yeni doðmuþçasýna her yeni gün yeni bir doðumu müjdelercesine nur topu sözcükler diliyorum Tanrýdan ve O bana her istediðimi bahþediyor.

Top atýlsa uyanmazken eskiden en ufak týkýrtýda açýyorum gözlerimi ve sözcükler firar ediyor göz bebeklerimden az evvel gördüðüm rüyayý tam da kayýt edecekken yeniden dalýyorum uykuya.

Sessizliðin müdavimi olduðum eski günlerimi nasýl da arýyorum þimdilerde kýrk bir pare top atýþý geliyor kulaklarýma ve kulaðýmý çýnlatan sadece dünde kalan çocuk yaným.

Adeta iki varlýkmýþçasýna kendimle koyu sohbete baþlýyorum masa baþýna oturduðumda ve geceki rüyalarýmý ayýklýyorum tek tek adeta balýðýn kýlçýðýný ayýklarcasýna ve ben asla balýk yemem.

Lakin orta boylu bir balýðým ben ve beni tek lokmada yutan büyük balýða esefle bakýyorum ve az evvel yuttuðum küçük balýktan ilham alýyorum.

Kocaman bir baloncuk zihnimde tahayyül ettiklerimi tam da kâðýda aktaracakken tabi olduðum mutlak yalnýzlýðýma verip veriþtiriyorum ve yazacaklarýmýn okunma ihtimalini düþünüp boþ veriyorum son anda.

Hiç de yapmadýðým aslýnda o boþ vermiþlik hem rahatlatýyor hem de vicdanýmý sýzlatýyor.

Bir þeylere sap olmak.

Bir balta olamadýðýmý bilsem de sap olmayý umut ettiðim ve ben sadece bir düþün sapý iken bir de sapýk ihtimaller esir alýyor beynimi ve koþa koþa gidip kilitliyorum kapýyý; pencereleri de sýký sýkýya kapatýyorum yine de birilerinin musallat olma ihtimali ile elimde telefon tuþlamak istiyorum alo 155’i elbet gelen giden de olmadýðý için vazgeçiyorum beklemekten ve yeniden oturuyorum masa baþýna.

Modemi de kapatmalýyým belki de her hangi bir siber saldýrý ihtimali ile…

Teyakkuzda geçen ömrü öðüten dev çarklar bu sefer kýrýntýlar halinde doðruyor beni.

Doðrulacakken eðri oturmam gerektiðini düþünüp doðru konuþtuðum her þeyi sýrasýyla aklýmdan geçiriyorum.

Sözcükler kendimle olan diyaloðumda genelde monolog çaðrýþýmý yapan koca hayatýmýn da ertesinde edindiðim bu yazma özgürlüðüm sayesinde sayýsýz kutucuk açýyorum belleðime ve doðurgan zihnimden dökülenleri kýsa kýsa not alýyorum.

Günler geçtikçe büyüyen bir sýkýntý içimi parselleyen ve tek görebildiðim gök kubbenin sýk sýk deðiþen rengi.

Yüreðimden süzülenler bir de gözümden düþenler.

Birilerinin gözünden düþmüþ olma ihtimalim ve boþ yere üzüldüðüm…

En baþta da söylediðim gibi, boþ vermiþliðim son zamanlarda ve ne olursa olsun iþtigal olduðum bir arpa boyu yol alamadýðým.

Belki de içine düþtüðüm arpa ambarý ve hale neyin peþinde olduðumu çözemezken.

Ýçimdeki dirlik karþýtý bozguna uðramýþlýðým ve huzurun alt yapýsýný saklý tutamadýðýmdan mý nedir sadece boþa kürek çektiðim ve sonsuzluðun çaðrýsýnda ufuk çizgisine de asla varamadýðým…

Bir insan olmanýn fazileti ile bir de haiz olduðum kifayetsizliðim ve dýþ sese müdahale edemediðimden sadece kulaklarýmý kapatýyorum ve ben hala nöbetteyim aralýksýz üstelik uðruna gemiler yaktýðým hangi hayalim ya da hangi insan ise uðradýðým hezimetten çýkabilme ihtimalini de sýfýra yuvarladým mý…

Gecenin fermuarý ardýna kadar çekili iken ve gece hükmünü sürerken gece gözlü hayallerimden de gözümü alamýyorum iþte ve yeniden dönüyorum görevimin baþýna.

Uyku ile uyanýklýk arasýnda gidip geldiðim uzun saatlerin ertesinde yavaþ yavaþ doðuyor gün ve ben gönül rahatlýðý ile nöbetimi sonlandýrýp uykuya kanat açýyorum elbet bir yaným hala uyanýk kalmayý da sürdürecekken.

Ýlhamýn esintisi ve uyku mahmurluðu.

Her halükarda yaþama sevincime sahip çýktýðým diðer anlamda bana sahip çýkan Yaratan sayesinde hala mutlu olmayý baþardýðým az olsa bile azýmsamadýðým ölçüde bir huzura da mahal verirken içimdeki yaþama sevinci yaþadýðým tüm olumsuzluklara raðmen…