Biraz sonra tüm köylüler Aygül’ün evinde birbirlerine gülümseyerek, Battal Gazinin oðlunu da görmenin sevinci ile hoþ geldin sarýlmalar kucaklaþmalar içinde toplandýlar. Herkes birbirine þaþkýn bakarken, köyün en yaþlýsý Ruþen dede, þaþkýn bakýþlarýyla.

-Babanla çok cenge girdim evladým, seninle de girmeye hazýrýz, ne iyi ettin de geldin.

-Ver elini öpeyim ak dedem. Ýlk önce cephaneleri köyün dört bir yanýna gömerek baþlamalýyýz. Erzaklar'a ihtiyacý olan köylere göndermek için iki gönüllü ile erzaklarý taþýmak gerek.

Ortalýkta buz gibi hav esmesi gerekirken, sevinç dolu bir zafer havasý esiyordu. Biraz sonra etrafý ölüm ve kan kokusu saracaktý bu kan ve ölüm kokusu Bizans keferlerine ait olacaktý.

Bu arada köye doðru kinleri ve nefretleriyle yol alan askerler, köyde eserleri olacak vahþeti kendi aralarýnda konuþuyorlardý. Askerlerden birisi.

-Bu baskýnla köylülere ve Türklere gereken dersi vereceðiz. Onlardan korkmadýðýmýzý göstereceðiz.

Bir diðeri ise.

-Seni bilmem ben çok korkuyorum! Ava giderken avlanacaðýmýzdan öylesine korkuyorum ki!

-Sende ne korkak çýktýn, onlarý kendi ellerimizle öldüreceðiz.

-Bu kadar emin olma derim.

-Bunu sakýn Nikola duymasýn, senin kelleni acýmadan alýr.

-Sonuç yine ayný olacak, kellerimiz birisinin kýlýcýnýn ucunda olacak!

-Sen fazla korku düþleri görüyorsun. Türklerden alacaðýmýz ganimetlerle ve vergilerle krallar gibi yaþayacaðýz.

-Ben pek böyle olacaðýný sanmýyorum.

Bu arada köyde, köyün dört etrafýný barutlarla ve dinamitlerle döþediler. Askerler köye yaklaþmadan onlarý ateþ çemberi içinde kýskývrak yakalayarak canlarýný almayý istiyordu Murat ve köylüler. Aygül.

-Yiðidim izin ver köylüleri ben gölün etrafýnda fistanlarýmla suya girerek buraya kadar çekeyim. Onlar kadýnlara düþkündür.

Murat.

-Bu çok tehlikeli, bizler varken bu sana düþmez. Sen kadýn ve çocuklarla köyün az ilerisinde ki kulübede saklanýn.

-Olmaz yiðidim olmaz, biz kadýnlarda savaþacaðýz.

-Öyle ise biz önden siz arkadan çarpýþýrsýnýz.

Ýnsanlýk tarihinde vahþi savaþlar hala devam ederken, insanlarýn vahþice katline dur diyecek yiðitler az sonra savaþarak þahadet þerbetini içmeye hazýrlanýyorlardý. Az sonra gönderilen gözcü nefes nefese geldi.

-Geliyorlar yiðidim çok kalabalýklar!

-Sen az soluklan, Yüce Allah’ýn izni ile onlarý yeneceðiz derslerini vereceðiz.

Herkes görev yerlerine daðýldý. Bizans askerleri ilerlerken, yolda atlý arabasýyla içinde içki varilleriyle yanlarýna yaklaþan adamý görünce komutanlarý Nikola, askerline dur emri verdi. Askerin birine.

-Var yanýna kim bu adam nereye ne götürüyor çabuk öðren de gel.

Asker emri alýnca atýný hýzla yolda gelen arabacýya doðru sürdü. Arabacý gelen askeri görünce, arabasýný durdurdu. Yanýna yaklaþýnca asker.

-Hey sen kimsin? Nereye gidiyorsun? Arabanda ne taþýyorsun?

Arabacý korku içinde.

-Asil Tekfur Vasiliu’sun emri üzerine kaleye þarap götürüyorum.

-Sen dur burada, bir yere ayrýlma.

Asker geriye dönerek komutanýnýn kulaklarýna bir þeyler fýsýldadý. Komutan Nikola sýrýttý.

-Var yanýna 4 fýçý þarabý al gel, savaþmadan önce þaraplarla ýsýnalým, neþemizi bulalým, neþemizle Türk kaný akýtalým.

Asker yanýna üç asker alarak, arabacýnýn arabasýnda dört fýçý þarabý indirip yuvarlayarak, arabacýnýn gitmesine izin verdikten sonra, Nikola askerlere burada þarap içerek askerle neþelenmeleri için kamp kurmasýný emrederek, kendisi için hazýrlanacak yere doðru neþeyle yürüdü.

Mehmet Aluç