Ýçimin isyanýný bastýrýyorum ve dikiþlerini tek tek söküyorum kalbimin: geç olmadan daðlanmalý yüreðim geç olmadan dalgalanmalý duygularým ve geç olmadan kapamalýyým arka kapýyý.

Ýçtimada geçen ömür ne ki dünün lütuf günün azize olduðu.

Bir ihbarsa içimdeki asaleti bir de imtina ettiklerim ve imtihandan geçtiðim.

Dokunulmazlýðým var Allah tarafýndan ve gözümden düþen hesabýný soran Rabbim var ve gözümden düþenleri yine Rabbime havale ettiðim lakin banka hesabýndaki basit bir havaleden çok baþkasý içimde kayýtlý olan ve düþkünlüðüm sevgiye her nasýlsa sevgisiz insanlarý rahatsýz eden.

Ýtibarým var.

Ýhmalim var.

Ýdmanlýyým da.

Ýtiraz dilekçemi zaten en yüksek makama sundum.

Bir provizyonsa gereken günü sonlandýrýp da geceye erdiðim bir yanlýþýn üstünü silip de doðrularla hasbýhal ettiðim…

Söyleyecek çok þeyim var ya da yok.

Nicelik mi nitelik mi diye de asla duraksamýyorum çünkü nicel varsayýmlardan çoktan geçtim ben sadece kaliteye ve asalete önem vermiþken yaptýðým iþlerde ve edindiðim arkadaþlarýmda lakin asla yanlýþ anlaþýlmasýn: yüreði ile yaþayan Allah korkusu olan ve tek maske dahi takmayan yüzüne.

Mimozalar fýþkýrdý az evvel týrmýkladýðým gönül tarhýndan.

Gül olmanýn ayrýcalýðý ile açacaðým en güzel bahçeyi arýyorum ve aradýðýmý da Rabbim bana bahþediyor.

Matemim mi?

Mahremiyetim ve de.

Mabedim mi?

Ýnsanlar alaycý.

Ýnsanlar ikircikli.

Lades demeden ve sobelenmeden varýyorum mekânýma aslýnda mekân da zaman da göreceli.

Hal hazýrda uykuda geçen ömrümü sonlandýrmýþken.

Hatýrý sayýlýr mücadelede baþarý kaydetmiþken.

Ýçimdeki Þimal Yýldýzý.

Baþýma konan muhteþem mehtap.

Yüreðimdeki coðrafya.

Ve üstümü örttüðüm atlas yorganým elbet baþýmý da huzurla vicdanýma dayadýðým.

Bazen cümbüþ hayat.

Bazense hayat pazarý.

Bense gönül tezgâhýna yayýlmýþ yüreklere bakýyorum da ve akýttýðým gözyaþýmý Rabbime sunuyorum hatýrý sayýlýr caným yanmýþken sorgulamadan da kimin ne olduðunu gel gör ki insanlar pek bir meraklý ve burnunu kendilerini ilgilendirmeyen her þeye sokuyorlar.

Kahkaha atan yoldan geçen kadýn.

Bir diðerini çekiþtiren boya küpü.

Sonra da sadeliðimi ve coþkumu hor görenler.

Ýçimdeki sevgi okyanusu ve þehla gözleri göðün bense bir martý zarafetiyle konuyorum o gönül penceresine.

Etlisine sütlüsüne karýþmazken insanlarýn ve gözümün içine baka baka gýybetin hasýný yapanlar.

Komþu kadýn.

Yan sokaktaki esnaf.

Hürmet ettiðim insanlýk ve kaideleri insan olmanýn.

Bir selamýn reþit sayýlmadýðý.

Sevginin hor kullanýldýðý.

Bir lafýn büyütüldüðü ve kulaktan kulaða yayýldýðý…

Artýk ne olduysa bu insanlara ve ben ses etmeden tüm asaletimle ve suskunluðumla önüme bakýp da yarýnlara odaklanmýþken.

Þahlanan göðün þadýrvanlarý.

Yutaðý ölüm olan kibirli gölgeler.

Yumduðumda gözlerimi huzura kavuþtuðum ve açtýðýmda gözlerimi Besmele ile güne baþladýðým…

Haletiruhiyem gün içinde devinen ve içimdeki dalgalarda sörf yaptýðým ve içime esen rüzgâra konup da evreni tavaf ettiðim.

Süklüm püklüm olmadýðým kadar da vakýfým olan bitene.

Kimse korkusuzca birbirinin ardýndan konuþan belli iþte Allah korkusu yok insanlarda…

Oysaki ben mazlumun ve çocuklarýn peþinde ve tüm iyi insanlarý dualarýmda saklý tutarken asla da nispet yapmadýðým ve þiarým iken insan sevgim yine Yaratandan dolayý kolaylýkla insanlarý sevebildiðim ve nihayetinde kendimle uzlaþtýðým meðerse içimde nasýl bir derya saklýymýþ insanlarla pay ettiðim ve kendime asla paye vermezken ve iþte tokalaþtýðým içimdeki yetim kýz çocuða ama her þeye raðmen baþý dik ve diklendiðim illa ki kuralsýz yaþayanlar ve Allah’a þirk koþanlar.

Bir ukde deðil içimde kalan çünkü ben tüm hayallerimi gerçekleþtirdim ve olan bitenin de farkýndayým demek oluyor ki doðru limana demir almýþým.

Sarkacým nazlý.

Nazým da sonlanmazken.

Niyazýmsa aralýksýz Rabbime yürüdüðüm ve kendimi seviyor olmanýn verdiði coþkuyla elbet þükrediyorum yürekten ve iþte yüreðimin dokunulmazlýðýnda Rabbimin þerh düþtüðü.

Her halükarda caným yanmýþ olsa da bir Allah’ýn kulunu es geçmeden insani anlamda tüm vazifelerimi ifa ediyor olmanýn verdiði huzurla nasýl da hamt ediyorum en çok da yazýyor olmanýn verdiði huzur ve mutlulukla kendime ulaþmýþ ve kendimle uzlaþmýþ olmanýn da meyvelerini topluyorken…