Ruhumun ufalandýðýný hissediyorum bir yandan da büyüyorum en çok da gözümde büyüttüðüm insanlarýn bir anda bir tek noktaya tekabül ettiklerine tanýklýk etmemle yüreðimdeki sayaç da yavaþtan irtifa kaybediyor.

Yanlýþa düþtüðümü hissettiren kim varsa: önümde ve arkamda ve saðýmda ve solumda derken doðrularýmýn neden deðer görmediðini çözemezken dizlerimin çözüldüðünü hissediyorum ve bir de ne göreyim?

Yazmaya baþlamamýn üstünden on sene bile geçmezken yazdýðým yüzlerce þiirin binlerce dizesinin benim için hiçbir anlam içermediðine kanaat getirmenin sonrasýnda yüksek sesle baðýrmak istiyorum ve feryadým Saðýr Sultan’ýn kulaðýna dahi ulaþýyor.

Uzlaþmam gereken çok insan var.

Ya da…

Uzlaþmaktan vazgeçip tüm dünya ile ansýzýn fark ediyorum kiminle uzlaþý saðlamam gerektiðini elbet benden baþka hiç kimse benim bana yaptýðýndan fazlasýný yapamaz ve iþte buna vakýf olmamýn ertesinde huzura eriyorum üstelik maneviyatýn verdiði huzura yakýn bir rakýmda kabullenmem gereken tek insan elbet kendimle yüzleþmeme vesile olan yüzlerce insan.

Analitik bir zekaya sahip olmamýn da bir adým sonrasý: sözel anlamdaki maharetimi küçümsediðim bir ömrün fiyasko ile sonlanmasýnýn ardýndan rest çektiðim içimdeki hazine ve beynimde depolanan onca bilgi üstelik mesleðime hatta mesleklerime ihanet etmemin ertesinde içine düþtüðüm o kocaman boþluk ve yüreðimi hoþ tutan neyse artýk kendimi kandýrmaktan öteye gidemediðim.

Sözcükler ve rakamlar en çok da sonsuzluk duygusuna sahip olmamla yazma güdümün git gide artan bir ivme ile bana kazandýrdýðý elbet dýþarýdan görünenden öte kaybettiklerim en çok da mahremiyetimin yittiðine vakýf olup kalemimden nefret edebilmenin mümkün olduðu oysaki nefret edebildiðim kalemimle aþtýðým onca þeyi dile getirmemin de imkan dahilinde olmadýðý.

Gözlerimi ovuþturuyorum ve yüreðim sýkýþýyor ve ruhum daralýyor zihnimdeki onca depolanmýþ bilgi ve de aný ve yazdýðým yüzlerce deneme ve hikayenin þokunu üstünden atamadýðým bir o kadar yetinmediðim elbet bana iyi gelen yazma ediminin bir yandan da insanlara verdiði rahatsýzlýk ile bunca mücbir sebebi saymamýn da imkansýz olduðu.

Kendimle ilgili her detay asla dile gelmezken.

Hikayelerimin kahramanlarý ile de fazla benzerlik taþýmazken.

Þiir konusunda kendimi yeteneksiz bulmamýn ertesinde kim ise þiirlerimden hoþnut olan ve her kimse þiirlerimi yerin dibine batýrmasýnýn bir adým sonrasý eleþtirinin hakarete dönüþtüðü ve içimde kýrýlan o fay hattý.

Þair olduðumu asla iddia etmedim üstelik gelin görün ki kazandýðým o farkýndalýk þiire delalet aslýnda hayatýn geneli üstelik kendimi bildim bileli duyumsadýðým her þeyin bir þiir kývamýnda olduðunu fark etmemin henüz üç dört seneyi bulduðu…

Aldýðým ilk þiir kitabý: Orhan Veli ve hiçbir þiirini okumayýp o sýralarda da yaþadýðým platonik aþkýn ertesinde gecenin geç saatlerinde karaladýðým üç beþ þiir ve þair olma lüksümün olmadýðýna vakýf olmamýn ertesinde düþtüðüm dar boðaz neticesi elimde olan tüm kitaplarý sahaflara götürüp satmamýn bana neye mal olduðunu yeni yeni idrak ettiðim.

Ve hayatýmda ilk okuduðum þiir kitabý Cemal Süreya’nýn kalemi ile tanýþýklýðýmýn bana þiiri sevdirdiði ve o güne kadar karaladýðým onlarca þiirin ne kadar vasat olduðunu görüp bir yandan da içimde büyüyen þiir aþkýnýn beni bu günkü noktaya taþýdýðý…

Lise yýllarým en asi olduðum çað gibi addedilse de dünyanýn en uslu kýz çocuðu olma unvanýný kimseye kaptýrmadýðým ve sevgili okulumda geçen koca yedi yýlýn bana cenneti hatýrlattýðý lakin öylesine disiplinli bir okulu ben nasýl cennet havasýnda teneffüs ettimse artýk elbet otoriter babamdan kaçtýðým bir saha gibi düþündüðüm ve kaçýþý okuluma gidip öðrenci olmakta bulduðum…

Ýþin garibi; formamýzýn üstüne baþka renkte bir kazak ya da hýrka giymek bile disiplin çaðrýþýmý yaptýrsa da inatla giydiðim renk renk kazaklarým ve uzun saçlarýmý açýk býrakma hakkýmýn dahi olmadýðý…

Düþünün artýk: evdeki disiplin okuldakini geçmiþken hani nerede ise günün yirmi dört saatini okulda geçirmeye razý olmuþ sefil kimliðimle rest çektiðim otorite aslýnda içimde þekillenmiþ bir oto kontrol ile kendini gösterip beni ömürlük zincirlemiþken o baský duygusu ve kimse kalmasa bile an itibari ile bana bir þeyleri dikte eden ya da özgürlüðümü çalan benim bana yaptýðým eziyeti de ben bir meziyet olarak telaffuz etmemin üstüne dilediðinizi düþünebilirsiniz.

Göz rengimi bile resti çekmiþken elbet lens kullanma gibi bir alýþkanlýðým olmasa bile güneþe bakmayý sevip gözlerimin yeþil tonunu almasýný bile mutluluk olarak görürken.

Saçlarýmdaki doðallýk ve kýzýl saçýmdaki parýltýlar bile beni dünyanýn en güzel kýzý yaparken.

Ekleyeceðim çok þey var elbet kendimle olan mücadelemde ilk sýrayý alan kilo kontrolü ve bunun için tüm ömrümü heba edeceðimin farkýnda olmadan lise sona kadar bayaðý bir kiloyu eritip üniversiteye çiroz lakabý ile dahil olduðum.

Sýfatlar elbet insanlarýn caný istediðince kondurduðu.

Diþlek olmak misal.

Ya da gözlük kullanýp biraz da çalýþkan oldunuz mu isminizin baþýna eklenen o tamlama: ‘’inek’’ tabir edilen ya da babanýzýn mütevazi dükkanýna gidip gelen sýnýf arkadaþlarým bu sefer tüm ömrünü öðretmenliðe adamýþ asil bir babanýn kýzý olup da densiz sýnýf arkadaþlarýmýn bu sefer babamý farklý sýfatlarla tanýmlamalarý.

Her þey hatta herkes size muhalif iken ve içinizdeki o trafik lambasý sürekli size emir verirken:

‘’Bekle.’’

Artýk neyi bekliyorsam bir ömür…

Bu sefer birileri sizi iteklerken:

‘’Bekleme yapma.’’

Ýyi de ben zaten geçecektim ve bu sefer kulaklarýnýz çýnlarken:

‘’Geç.’’

Kýsaca birileri bir þeyleri dayatýp da sizin kabullenmenizden öte sizi bir emir eri olarak kullanýrken ve bu yüzden kendime verdiðim binlerce emir en çok da beynime atýfta bulunduðum ya da midemin gurultularýný bir ömür hiçe sayýp genelde kendimle olan savaþýmda; beden-ruh ve akýl iliþkisini farklý alanlarda kendimi gösterip geçiþtirirken. Misal mi?

Elbet saçma iþ yaþantým: evet, saçma çünkü kendimle ilintili olmayan bir mesleði sýrf ailem istiyor diye icra etmenin öncesi aldýðým eðitim ne de olsa popüler bir meslekten siz de nemalanmak zorundaysanýz eðer…

Ýþletme branþýnýn çaðrýþým yaptýðý kulvarýnda öncü iþ disiplinleri elbet bankacý olmam gerektiði gibi gaipten gelen bir emri artýk nasýl sindirmiþken bu baðlamda üstün bir baþarý gösterip de…

Ýþte fiyaskonun tam kendisi:

Üstün baþarý.

A, evet, bir de üstün zekâlý iseniz.

Ýnanýn ki hiçbir iþe yaramadýðýný itiraf edebilirim hem de kolaylýkla çünkü rutine dönüþen ne varsa asla üstün zekâ gerektirmiyor ya da alt kümelerindeki farklý bölümler itibari ile ben artýk bankacýlýðý nasýl algýladýysam elbet algý eþiði ya da algýda seçicilik olarak da konuya dâhil oldu mu insan.

Saçma iþ yaþantýmýn bir adým sonrasý bu sefer özel þirketlerdeki farklý konumlarla ilgilendiðim ve yabancý dilimle sükse yapmanýn çok ötesinde asla da haz etmediðim masa baþý iþi.

Yani, ne bekliyordum ki masa baþý iþinden baþka?

Ne bahçývan ne de beden eðitimi öðretmeni: altý üstü masa baþýnda çalýþmamý gerektiren ve ben masa baþýnda uzun saatler geçirmemin hemen ertesinde basan afakanlarla yekten istifayý bastýðým ve derken…

Her þeye rest çekip kendimi eðitime adadýðým.

Her þeyi iyi hoþ da buraya kadar…

Peki, hayatý ben nasýl þiirsel bir düzlemde algýlamýþým?

Elbet insanlardan çýkýp da yola mesleðimi ve iþ ortamýmý bir çiçek bahçesi bir cennet gibi algýlayýp en muhteþemi yaþamak. Hayal bu ya…

Yetkiliniz size taparken.

Ve ofise adým attýnýz mý baþýnýzdan aþaðý serpilen konfetiler.

Elbet maaþ çekiniz de bol sýfýrlý oldu mu…

Ve o manevi doyum ne de olsa çalýþtýðým tüm iþlerde mesleðimle aþk yaþamama kimse fýrsat dahi vermedi ve ben dosyalarý kucaklarken çalýþtýðým kambiyo departmanýnda bankanýn artýk hangi akla hizmetse hayatýmla eþleþtirdim meslek yaþantýmý öyle ki mesaimin bitmesine raðmen gece on olmadan bankadan çýkmadýðým ve ayakta uyuyan güvenlik görevlisinin uyarýsý ile kendime geldiðim ve kanatlarýmý havaya savurup da dünyanýn en mutlu bankacýsý olma unvanýný elimde tuttuðum.

Þiir diye çýktýðým yol aslýnda son on senenin öncesinde ne þiir okumuþken ne de þiire yatkýn olduðumu düþünmüþken meðerki bir ömür hayatý þiir gibi yaþadýðýma yeni yeni vakýf olmam da hayli þaþýrtýcý artýk nasýl bir bað kurdumsa mesleki anlamda girip çýktýðým onlarca iþ nasýl oluyor da bende þiirsel bir çaðrýþým yapmýþ.

Hayatýmýn büyük bölümü iç sesimi bastýrýp verilen emir kipleri ile hareket etmem vesile iken þunun þurasýnda sadece dokuz yýldýr iç sesime itibar ediyorum her halükarda dýþ ses de üstüne düþeni yaparken yazarak kendime cenneti yarattýðým gelin görün ki; tüm edebi içerikli paylaþýmlarýmý sanal ortamda ifa ederken yaþadýðým sýkýntýyý da dile getirmek asla kolay deðil ve yaþadýðým bunca zorluk üstüne üstük hayal kýrýklýðý ve iþte kalemim þekillenirken aldýðým yaralardýr belki de zaman zaman kalemimden soðumama vesile elbet kalp kýrmamak adýna kendimi çoktan feda etmiþken asla da dile getiremem yaþadýðým zorluklarý bir bir ama…

Defalarca yazmaktan kopmak isteyip bunu ancak bir süreliðine gerçekleþtirip akabinde yeniden kaldýðým yerden devam etmek sadece evrenin bana yazma emri verdiði gerçeði.

Çünkü yazmak yaþamýn cennet bahçesi elbet huzuru ve mutluluðu ve doyumu çaðrýþtýran lakin sürekli önünüze çýkan engellerle mücadele etmenin de sizi haddinden fazla yýprattýðý gerçeðini itiraf etmeliyim.

Bana inanan insanlarýn olduðu gibi yazmamýn bir sürü insana verdiði rahatsýzlýðý nasýl görmezden gelirim? En çok da bireysel anlamda kendimle verdiðim ömürlük savaþýn bir nebze de olsa hýzýný kestiði ötesinde kendimle ilintili sayýsýz þeyi aþtýðýmý nasýl görmezden gelirim?

Elbet okuyucunun bunu anlamasý için tek tek detaylara girme hakkýmý es geçiyorum en çok da yakýndýðým elbet kendimi ifþa etmenin de bir nebze de olsa beni endiþelendirdiði elbet yazan biri olarak bunu da bir gün bir þekilde dile getireceðim eðer ki o güne kadar verdiðim savaþta baþarýlý olursam…