Online Üye
Online Ziyaretçi
Yersiz Yurtsuz Kalmam
Damla değil zerre iken
Dağ değil ovam dolu iken diken
Açan gül ben değilim kokmam
Gül başında öten ben değilim
Arı gibi uçan değilim sokmam
İki cihan bende gezer
Cihan belki beni sezer
İçimde kim bilir neler geçer
Geçen benim gezen benim
Dert benim seven benim
Gözde akan yaş ile gülenim
Sen dert etme o dert benim
Sen gül yeter ki ben gelenim
Böyle yazdım böyle söylerim
Yanlış yapanı görsem bu kendim
derim
Ben cihanım cihan ben içinde
gezerim
Yersiz yurtsuz kalmam
Yurt benimse yalnız kalmam
Mekân bana ben mekâna koşarım
Fazla söylemeye gerek yok
Ölüm sonsuz mekân
Bulunur içinde Salih kul için
derman
Derman bize cennet bize
Cehennem o zalime güldürmeze
Dili ile iyiyi söylemeze
İfadem budur benim
Her dem durur aşkım derim
Alın sizin olsun bu aşkım
Hak aşkımı sorarsa bende
Cihandaki sizler gönlümde
Bende size bakar gülümserim
Rahmet nuruyla sizi beklerim
Rahmet nuruna erişemezsem
Hak Mevla ne derse buyruk senin
derim
Aşkla doğan güneş benim
Aşkla doğan güneş sizsiniz derim
Hak Mevla ne derse emrindir derim
kabul ederim
Sensiz Mevla’m ben ne ederim
Rahmetinle kucaklamazsan cehenneme
giderim
Cennet benim cehennem benim
İçimde taşırım ikisini
Ah terk edebilsen cehennemin hepsini
Yakan benim yanan benim sormayın
gerisini
Geride Halil İbrahim’e koşan benim
Karınca benden hızlı gider
Elim boş olsa da duam gönlümde sudur
Mevla’dan bir nefes taşırım
gönlümde çoktur kusur
Vardığımda Halil İbrahim yanına
etrafı saran güller kokusudur
Yakmayan sensin Mevla’m Rahmetinde
sonsuzdur
Mehmet Aluç