Online Üye
Online Ziyaretçi
Rotasız Varış Limanları
Dudaklarım vatan sevgisini söyleyin
duyayım
Cümleler bir çiçek bahçesi kokusuyla
koksun
Gereksiz birbiriyle çarpışan
kelimeler yok olsun
Rotasız varış limanları belirsizdi
belirgin olsun artık
Vatan olmayınca olmazdı vicdan
Çıkardı arşı alaya avazım
Kalır mıydı vecd ile ahenk
Olur, mu vatansız basacağım bir taş
Kalır mıydı sarılacak bir ferd ile
dost
Issız köşede kalmış gibiydim az
cüretkâr olayım
Gereksiz cümlelerdi akıntısıyla
beni savuran
Dudaklarımdaki vatan sevgisi yorulmadı
susmadı
Aydınlattı karanlıklarla
karanlığımı bu didarımı
Gece gölgelerinin kargaşası son
buldu
Baktım maziye geride neler var
Dudaklarımdaki vatan sözleriyle
yonttum gereksiz kelimeleri
Kıyama durdu kelimeler benimle
Vatandı bu benim canım
Akarsa aksın dedim bu kanım
İnfilak edecek gibiydi sema
Ruhumda aks etti vatan
Afakta beklerken şahadet
Bekleyendi huzur-u izzet
Açtım ellerimi Rabbime
Duyuldu o gök kubbede
O ilahi heybet
Zeminlere imanla bas
Tutma artık yeter yas
İmanla olan nasıl olmaz ki muzaffer
Göğsünde iman varken
Bu küreden nasıl feryatlar yükselir
Birbirine yardım etme duygusundan
yoksun kelimeleri
Birbirinden et haberdar artık
Yardım etmeme duygusundan arındır
Biri diğerinden iyi biri diğerinden
kötü fikri
Ruhlarımızdaki imanın pınarından abdest
aldırt
Hem iyi hem de kötünün olacağını
ayırt etmenin
Farkına varmanın farklıyla söyle
Bu erdemle yaşamaya çalış
Anladım ki herkes gerçeğe
ulaşamıyor
Hor görmedim sadece acı duydum
Bende öyle olabilirdim
imanla
kitaplarla şiirler olmasaydı eğer
Önce kapımı acı çaldı
Zaten önce o kapıyı çalardı
Sabır arkasında girerdi
Vatandı beni ben eden
Bizi biz eden
Benden beni alarak bize katan
Hesaplarım varken
Kader dur dedi nasiple yaşa
Bu hayatın ucunda bu dünyada
Oskar
ödülü olmasa da
Yapılan iyiliklerle ahirette ödülü
vardı
Yaşamak bu dünyada yaşamak değil
Ahirette yaşamak içinde çalışmaktı
Kalbimde imanım parlar
İman ki bir cevher bir şule
Kök salmaktı bu dünyada öteki âleme
Kapalı kapıya bakmaktan
Açık kapıyı görmez oldum
Hayatı çocukken masal gibi anlattılar
dinledim
Masalların içine şimdi gireyim
dedim
Giremedim
Yenildim
Sonra öğrendim hayat yenilmek
Ve kalkarak devam etmekmiş
Bağlanmıştım hayatla vatan denilen
sevdaya
Açıktı bu gönlümdeki pencere
Düştüm işte imanla huzur dolu bir
engine
Kalmalıydı ahengiyle geride bir
eser
Ey avare seyyah yürü durmak
intihardır durmasana
Rabbim demez mi bize
“insan için ancak çalıştığı
kazandığı vardır”(Necm/39)
Durma haydi koş enginlere
Bir anın geçmesin boş
Varırsan enginler olur hoş
Yok, oldu içimde o melal
Kıyam ettim derhal
Kurtardı Rahman uçurumun kenarında
Gezdirdi imanın civarında
Mehmet Aluç