Bir Tek Kelimeye Dönüþecek

Gecenin sessizliðinde,

Bir kandil gibi yanar içimdeki kelimeler,

Her biri bir dua, her biri bir yol arayýþý.

Kalbim, yorgun bir sefer name,

Yollarda taþlara basmýþ,

Ama hâlâ insanýn sýcaklýðýný arar,

Bir tebessümün, bir dokunuþun izini sürer.

Ey nefes,

Sen ki rüzgârýn kanadýnda taþýnan merhamet,

Sen ki gözyaþýný ekmek gibi bölüþtüren,

Sen ki yalnýzlýðýn ortasýnda kardeþlik kurdurtan…

Bir çocuðun gülüþünde saklýdýr hakikat,

Bir annenin duasýnda gizlidir sabýr,

Bir dostun sessiz omzunda büyür umut.

Ve biz, bütün kýrýklarýmýzla,

Birbirimize yaslanarak yürürüz.

Ýnsan olmak,

Bir yarayý dostun eliyle sarmak ve bunu hissetmek,

Bir sevinci kendi kalbinde çoðaltmak,

Ve her adýmda “ben”i býrakýp “biz”e varmak.

Ey yolcu, seninle ayný gökyüzünü paylaþýyorum,

Ayný yýldýzlara bakýyorum ve biliyorum; bir gün bütün ayrýlýklar,

Bir tek kelimeye dönüþecek sevgiye.

Mehmet Aluç