Rengi ve ýrký olmayan bir soykýrým sessizlikle cezalandýrýlan her sus payý söylemde yanarken daha çok alevi bir mýsrada yutan.

Ýlkeler var payidar olasý.

Yediðimiz üzüm var baðýnýn kayýp olduðu.

Sezilerde tüten þiirler var þairin þah damarýndan yakýn olanla ruh temas’ ý hani hani…

Öykündüðü ne olursa olsun þairin tüten dumaný var bazen efkârýn yitik güncesinde bazen yalnýzlýðýn bitik titreþiminde mevzu bahis aslýnda þiirden öteye yolculuðun kýtlamasý varsa yoksa kalem nasýl ki demi çayýn sözcükler þekeri ve fýtratý ve firarý þairin kozasýndan kaçmakla iþtigal ve tek kozu iken sevgiye umuda eþlik eden iman gücünün dehþetengiz iman gücü imanla yolculuðu.

Her söylence bir rahmet saðanaðý.

Tutanaklara geçen sus’ lar ve suskular giymiþken kalem mintaný þiir mizacý ömürden taþan bir sihir.

Kalantor gölgeler aþkýn idamesinde sözcüklerin esintisinde uçuþan saçlarý bilinmezin bir kilit noktasý iken hüzün kayda geçen her gün nasýl ki yitip giderken ömürden ömrün çalýndýðý hususlar var.

Þerefesi yalnýzlýðýn.

Þiddeti daðlarý taþlarý asmýþ acýnýn.

Þiarý ilkelerde saklý simasý gökte sureler yürekte ve zuhur eden o teselli nasýl ki tescili inancýn tereddütsüz teslim olmuþken þair Rabbine.

Ön söz yok lakin günün ve son söz henüz söylenmezken…

Hazzý ölümün yaþam nasýl ki bir cendere ve topuðundan vurulan þiir hangi duyguya namzetse artýk yoktan var edene düþkünlüðü bilinmezin tevafuk gücünde saklý hem týnýsý sözcüklerin hem de tanýsý konulmamýþ iken kaderin…

Öldüren.

Güldüren.

Ölümsüzlüðe nazire eden kýyasýya sevdiði ömrü kimse rencide eden þairin kürediði önünü bazen bir lanet bazen bir bela ve korunaklý dünyasýndan firarý saklý iken Allah katýnda.

Bir manzume.

Bir de mazlum yürek.

Mangal yürekli kimse tahayyülü de imkânsýz yarýnlarýn ne getireceðinin yanýnda daha ne kadar gidecekse þairden.

Yýldýzý düþük bir gece bir þiir.

Mehtabýn afaki ç/aðrýsý.

Surelerle örülü ömür.

Katýk ettiði itikadýn verdiði huzur ölümle dahi kýyaslanamazken yaþatýlan zulüm ve efkâr kim bilir kaç geceye kaç þiire gebe.

Zamanýn tanrýsý iken sayaç.

Yüreklerin yongasý iken kader.

Yasýn yaþýn ihlali mademki þairi ezmekten geçer o halde:

Duygular fora, sevgili kalem.

Duayeni dünün dümtek çalan sözcüklerin baltalandýðý þairin nemalandýðý ve saniyesi dahi önem arz ederken yaþamýn hicabýnda ya da hayatýn deminde nasýl ki tortu çökmüþ en dibe ve iþte yalnýzlýðý ile þerh düþtü mü þair ömrüne.

Tutuþan bir bayrak.

Tatsýz tuzsuz bir yemek oysa sevgiden geçmezse yolu insanýn.

Tümlenen gün.

Gümbürdeyen iç ses.

Tümseklerde takýlýp düþerken þiir ve iþte el veren Rabbi ve melekler kýyar mý hiç mazlum þaire?

Manen zengin ve donanýmlý bir renk bulacalý efkârýn iz düþümünde soyut bir alfabede yaþanýrken duygular günün seyrinde gecenin bitiminde koþmak sadece koþmak aydýnlýða ve karanlýðý ihbar ettiði kadar da yüreðin feri sönmemek üzere bir kere baþ koymuþken hidayetin yoluna elbet asla geri dönüþü olmayan ve sessizliðin ýrmaklarýnda sözcükler Ýlahi Aþk ile yýkanýp arýnýrken yürek asla da gerek yok þairin arkasýný kollamasýna ne de olsa kutsayan bilen koruyan biri var yalnýz addedilen þairin tek güvencesi iken umudun sözcükleri toza dumana kattýðý…