Çözümsüzlüðün çözeltisinde saklýyým, anne ve sana diyemediklerimden de ötedir söylediklerim.

Huþu içerisinde yaþadýðým yýllar olmadý ama yýlký atlarý oldu: ansýzýn baskýn yapan ve tepindikleri yüreðimden sarkan o ipe tutunmak anne, benimki…

Ýklimsizim günlerdir.

Ýbaresi de yok iç sesimin.

Maviden tülü mü göðün yoksa eskiyen pabuçlarým mý?

Hastane yollarýnda arþýnladýðým bir güdü

Oysaki ben sadece senin gülün olmakla iþtigal

Kullanmýyorum artýk en çok sevdiðim sevildiðim ismimi…

Kordan kýtalar körden heceler.

Özümle sözümle sarmalýndayým ömrün bazen diktiðim ucu kaçýk iplikle aslýnda kendimden kaçmaktayým…

Kaybolmaksa bir redif gibi.

Bulunmaz Hint kumaþýdýr elbet benim hüznüm tekeri kýrýk düzene methiyeler yaðdýran kimse ben iklimden en uzak kipim ve kiliyim þiirlerin.

Satýrlar buz tuttu tutalý temmuz sýcaðýnda yorgun ruhun da nutku tutuldu tutulalý ve iþte sökün eden gün ve yarýn tek tesellim lanetini yüzüme püskürten zalimin da idame ettiði bir yaþam köprüsü: hem seninki hem benimki.

Köprüler kurduðun doðrudur anne her yorulduðumda…

Koltuklarýnýn kabardýðý da doðrudur her baþardýðýmda…

Ya, þimdi?

Ýklim nemli; iklim serkeþ.

Ýklim namýný almýþ yürümüþ insanlarsa nankör.

Yalnýzlýðýn dibindeyim anne yakardýðým Rabbin bucaðýnda hüznünse yamacýnda.

Gölgemle barýþmadým henüz.

Kavgalýyým da hayatlar en çok da yalnýzlýðýn beni esir aldýðý bir cesaret örneðidir yazdýklarým caka satan tanrýcý kuþlara ve anýtlara da isyanýmdýr çünkü ben sevginin mayasýyla yoðruldum ve yoðurdum koca hayatý.

El pençe divan rüzgâr.

Figanlar sunumda.

Gamzesi ile örtüþen bir düðün gibi.

Gizemi ile teþrif eden ölüm gibi.

Yalnýzlýðýn bam telinde saklý kir gibi kil gibi.

Aþkýn esaretinden yoksun kul gibi.

Meali tütün kokan iklim gibi.

Sözcüklerin devindiði bir çan eðrisi ve iþte cýngýlý ölümün rotasý yalnýzlýðýn es verdiðim her gün her gece esen rüzgâra meylettiðim bir büyü gibi büyümeyi ertelediðim çocuk kalbimin göçük altýnda kaldýðý bir sur gibi bir sýr gibi ben, seninim anne ve de senle yol almakla iþtigal öncesiz bir dürtünün de sonrasýyým haydi, tut elimi…

Çürük imgelerim vardý öncemde çingenin çaldýðý kürtün oynadýðý þarkýlarým vardý ölümle yolumun kesiþmediðinde.

Devasa bir paraf içine sýðar mý minnacýk hayatým?

Ya da devasa uzunlukta þiirlerimden mi söz etmeliyim ölümsüzlüðe nazire eden ölümün dürtüsünde saklý bir gül olmanýn verdiði hicapla adýmdaki sarmalý mý yok etmeliyim…

Ýklimler doðurgan anne.

Anneler ölümsüz olmalýydý oysaki Tanrým.

Ötüþen bir sözcük gülüþen bir çocuk.

Yüreðin darasýdýr yazdýklarým ve dalyan gibidir yalnýzlýðým.

Meali olmayan bir hayat benimki meramý da olmayan dertlerin külüstür motorunda saklý yað izi gibi üstüme bulaþan hüznün ayak izinde saklý bir düþ adeta içine düþülesi kuyunun da solunda unutulmuþ iken gamlý notalar ve açmasý mümkün olmayan sol anahtarý.

Girift bir sessizlik.

Gýyabýnda mevsimin kilitli bir çekmece.

Hüzün arifesinde saklý boðmacalý bir resim gibi tüm ama tüm renklerin birbirine karýþtýðý.

Ýzin istemiyorum artýk sevmek için.

Ýzin de vermiyorum kalbime yeniden sevsin diye.

Ýzninizle bu oyuna bir son vermek istiyorum.

Ýzne tabi mademki her sözcük bilediðim kadar da bükemediðim bileði öpüp de baþýma koyduðum asla bir yanýlgý deðil ne de yenilgi sadece algý eþiðinde saklý bir hayali yok saymanýn ta kendisi ve ibaresi…