Düþlerim adeta birer mikado çöpü delindiði kadar yürek yaram iki yakamdan da düþmez yalnýzlýðým.

Halis munis bir sevgi masalý ibraz ettiðimden öte yalnýzlýk ve sevgisizliðe mahal veren karartýlar oysaki uðurlu sayýmdý gittiðin gün kendimden göçtüðüm zaman kuytulara yaðan karýn üþüttüðü kadar içimi demlendiðim mevsim ve tarihlerden biçtiðim deliþmen zafer ve evet:

Uðurlu sayým, on üç, anne:

Doðduðun gün mademki ayýn on üçü, defalarca yalýtýldýðým hayat ve sýrra kadem basan dostlar.

Mevsimler sýradan çünkü içimdeki mevsimi boyutsuzluðumla süsledim ama yetmedi…

Kýyýldýðý kadar içim kýyama durdum ben önce satýrlarda sonra belki de bir yatýr meziyetinde insanlýðýmýn da çok ötesinde iddia makamýmsa haklý çünkü sevgiye paye verendi evren ve Yüce Yargý.

Düþlerim kadar düþmekten kendimi alýkoyamadýðým.

Düþlemsel bir tuzak gerçeklerin kanattýðý.

Közünde acýnýn ihlal olmuþ bir sevgi ýrký var içimde ve soyutlanmýþ hayattan somut bir veri ise yok iþte elimde sadece ve sadece:

Rabbin varlýðý ve sen uzaklardan esen rüzgâra muhalif bir fýrtýna ile diklemesine sapladýðým kalbime mademki kalem ve iþte sýrrý ve iþte dilemmasý yaþamýn: boyutsuz bir günceye serildiðim anbean günbegün eklem yerleri delicesine kanayan þiirlerim ve sözcüklerim…

Frapan ve yalancý sevdalar kuþaðý ve yalanlar çaðý her hikmetse aðýna düþmediðim.

Bilinmeze gark eden turna kuþlarý göç mevsimini tehir ettiðim.

Karartýlar ve karanlýk gel gör ki gözlerimle deldim ben önümde uzanan karanlýðý ve gölgemi dahi kovdum baþucumdan varsýn gölge etsin kimse içimi karartan deðil tam tersine aydýnlýðýmýn ve sevgimin ve umudun büyüdüðü:

Kâh kelam.

Kâh verdiðim alýnmayan bir selam geri dönümü ise yanan bir Ateþ:

Aþkýn Ýlahi Çehresinde…

Varsýn olsun içinde sýzdýðým kabrin nezdinde.

Göðün kýrýk tamburu.

Yerin çalgýsý çengisi.

Bense yýktým tabularý ve devirdim putlarý varsýn olsun defalarca pot kýrmýþlýðým ne de olsa nüktedan ve doðaçlama bir sevgi ile yaþadým ben hayatý ve tüm nazýmý niyazýmý çeken yüce Mevla bir de sen, anne…

Ýklimlerden konuþlu olduðum artýk kimse sevgimi ikileten.

Tek hece ise tek þifresi kâinatýn:

Aþkla doðan Aþkla büyüyen bir þecere ve evrenin aþkla kutsandýðý kalburüstü sevgilerin de varsýn olsun bataðý bense atandýðým Ulu Makamda sadece sunuyorum ruhumu yüreðimi beþi bir yerde acýlarýmýn bir aldatý olduðunu düþünen artýk her kimse uzaðýndayým asla da tuzaðýna düþmediðim kadar cihanýn.

Rengimle yâdým dünden miras.

Sevgimle içimi aydýnlattýðým kadar da eksik etmediðim niyaz.

Hüznün dahi saðaltabildiði bir yürek benimki en çok da hüznün, sevginin müptelasý ve umudun ayak sesi doðan güneþin beni çaðýran aydýnlýk rengi.

Kordan acýlar.

Kordan heceler.

Kordan kalemim kimse kör gözlerle yaþayan körü körüne yaþamadýðým kadar kös kös sevmediðim kadar da var hani.

Hýzýmý alamadýðým.

Hazzýn ise huzurla eþleþtiði.

Ulemasýyým belki de sözcüklerin varsýn olsun kalemim benim uyruðum benim ulaðým…

Varsýn hýncýný alsýn insanoðlu sevgiden de elini eteðini çektiðinden de öte isyaný ve kini varsýn taç bilsinler varsýn taþlansýn mazlum ve iyi dilekler lakin…

Þiarý sevgi ve umut oldu mu insanýn kimse durduramaz beni.

Yüreðin künyesi.

Göðün gönyesi.

Sevginin iz düþümü…

Yoktan var edene duyduðum Ýlahi Aþk ve bu yüreðin meddücezri dalgalar aþsa da boyumu Ýlahi Týnýsý yaþamýn, bir karede saklý evrenin gizi ve tek hecede:

Aþk illa ki Aþk.

Ruhumun makamýnda yeryüzünün mekânýnda bense semada uçuþan bir kuþ gibi Rabbim aldý beni mademki kanatlarýnýn arasýna kanamalý olsa da benliðim bazen kaybolsa da imgelerim ben t/aþkýn sefasýný sürdüðüm kadar evrenin sadece saf tuttum tutalý masumiyetin izinde ve yüreðin gizinde soluklandýðým kadar da sevginin nezdinde…

Al beni kollarýna ve bir kere daha doður ve yeniden büyüt beni ya da çocuk kaldýðým kadar çömez nidalarda soluklandýðým rüzgârýn nezdinde ýsýt üþüyen yüreðimi ýsýt buz tutan ellerimi yeter ki terk etme beni terki diyar eylesem de ömrü mutluluktur þaným hüzün düþmese de yakamdan sevgidir ve umut þiarým…

Tekil öznemde saklý hasretinle.

Tekil hanemde giydiðim içliðin ve hiçliðin sarmalýnda günbegün de büyüyen Ýlahi Ateþin her bir kývýlcýmýna serilidir yürek sesim ve dualarým kalemin tekbir getiren sesinde yüce Mevla çaðýrýrken beni ve senin kollarýnda yaþayabilmenin meali elbet iklimlerden sevgi ve iklimlerden anne her günüme eþlik eden kâh ümidin kâh hüznün esaretinde sevebildiðimden de fazlasýsýn…