Kalaylatsa da kapları Düriye,
Sadece sen benziyorsun huriye.
Ellerinde yine sütlü nuriye,
Söyle öldürmek mi kastın Süheyla?
Dağa, taşa bu sevdayı ekerim.
Mecnun gibi hep göz yaşı dökerim.
''Tatlı yersem fırlamaz mı şekerim?''
Dedim diye niye küstün Süheyla?
Arılar soksa da küçük dilimi,
Asla üzmem ben biricik gülümü.
Güzel güzel konuşurken volümü.
Anlamadım niçin kıstın Süheyla?
Ziyarete geldiğimde köşkünü,
Kafama suları döktün kış günü.
İspat için bana olan aşkını,
Tuttun ayağımdan astın Süheyla.
Kel kafamı taşla yardın yetmedi,
Burnumu çat diye kırdın yetmedi,
Benden kaçıp ona vardın yetmedi,
Bir de nasırıma bastın Süheyla.
Nazlı yarim dedim nazın bitmedi,
Şişkinlik bitmedi, gazın bitmedi,
Tripin bitmedi, cazın bitmedi.
Selamı sabahı kestin Süheyla
(
Mehmet Aluç'un Süheyla Şiirine Nazire / Süheyla başlıklı yazı
Sami Biber tarafından
28.05.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
