Online Üye
Online Ziyaretçi
Düş tekkem savruk nidalar paslaşması
adeta bir kıyıma denk düşen muhabbetin erbabı kalemin içine esen rüzgârı
Neylerdim sensiz kalsam
Göçer giderdim sıra sıra bulutlardan
Arda kalan son damlayı
Ruhuma namzet iken tek bir çiy tanesi
Azat edilesi bir mevsim misali
Yüreğimin sıkıştığı cendereden bilsem
de
Kurtuluşum olmadığını
Sadece kuruyorum saati kendime
Sadece şiire kuruyorum zamanı
Yetmedi:
Üstüne konuşlu bir rüya misali, ipin
Tedirgin mizacından sekiyorum bir bir
Yürek dolusu nidaların sükûnetine
B/andığım kadar yalnızlığı
Ölüp gidiyorum şiire takılası bir
rozet misali
Tam da ortasında semanın
Ortak bir dilde şakıyan kuş gibi
Meylettim aydınlığın dili olsa da
konuşsa keşke
Bense son seferimi yapıp
Göçeceğim günün hayaliyle hemhal
Sandık dolusu küfü boca ettiğim kadar
Hem üstüme
Hem de pervazında göğün
Yosun tutan vecizeler de değil asla
Yeni doğan bir bebek masumiyetiyle
Dikiyorum yüreğimin kanamalı
hasretini
Andıkça maziyi
Kardıkça şiiri
Medet umduğum kim ki kim?
Sapkın ruhların ettiği veryansın
Bir külde saklı ki yeniden doğuşum
Külliyemden de az sonra firar
edeceğim
Revnak hüzün bahçem
Ah, aşüfte imgelerden
Nedir çektiğim
Şiirin dilemması ve de cinneti
Cennete çeviren her bir dizeyi
Çocuğum bildiğim kadar
Diz dize iken dizelerimle
Kusurlu addedilen varlığım
Soluksuz kaldığım kadar solumdan
Yansıyan bir fer bir renk bir dua
Bir sekant
Bir sene
Bir asır
Yalpalayan kalemin taşkın sesinde
Önce konuşlu ölüme
Sonra vazgeçip kanat açtığım göklere
Ve mizacıma yaraşır şekilde
İmlecin duasından
Ayracın kuralsız satırlarından
İçtimada gün ve gece
Bense
Bununla sakit olsun,
Demenin ötesinde
Sadece susuyorum
Tembihlediğim kadar sefil nefsime
Ve işte nefes nefese kaldığım
Yazın ertesi
Yağacak yağmurun da müjdecisi
İken seferi imgeler
Seyyah sözcükler
Her halükarda ruhumu serinleten
Afili nameler
Hani olur da:
Yolum düşer bir gün kalıcı mutluluğa…