Reel düþler takvimi:

Hey, bayým geçerken düþürdünüz afili þapkanýzý.

Bir oyuntu bir ayrýntý, sefil hecelerin terk-i diyarý ve içimde melun düþler cýngýlý.

Sapla samaný ayýrt edemezken ey, insanoðlu

Acýnýn kasidesinde saklý içerlediðim gülücüklerin kof ruhu.

Hicaz makamýnda bir þarký dilemiþken hicranýmla sarktýðým þu pencere pervazý nasýl da pervasýzca uðurladý beni b/atýl gölgeler:

Ne uyruðu belli ne ulaðý:

Saf kan saf yüreðimle ödedim ödeyeli bedeli nedir acep hüznün ederi?

Kâfir notalar cemiyeti:

Rüküþ ve paspal öfkenizden derlediðim iken bana yaþattýðýnýz eziyeti ve iþte üzerinde sektiðim mayýn tarlasý:

Hýrpani imgeler kulvarýnda tek geçtim geçeli kederi kaderime razý ruhumda tüten dumanýn cüret ettiði kadar gözümü kararttýðým yorgun ruhlar düellosunda nasýl ki zaman aþýmýna uðradý insanlýk ve vicdan ve insani duygular reþit olmuþ iklimin de kölesi iken sahillerde bronzlaþan kara vücutlar varsýn olsun en beyazýndan yalnýzlýðýmla coþsun hümayun varsýn cebelleþsin nokta deðerindeki varlýðým ve künyem ve köhne derviþler mezarlýðýndan da çalýndýðýndan bu yana mutluluðun racon kestiði seferi acýlar güzergâhýnda þapka çýkardýðým kelaynak kuþlarýndan olmadýðý kadar farkým.

Hicvi mi gönlün?

Hicreti mi hüznün?

Sahi, hizaya gelecek midir sürgün edilmiþ yeminler kumpanyasý?

Sevecen bir minvalde tam da sekecekken içine düþtüm düþeli gayya kuyusuna duymadýðým hasretin de o afili benzeri ve iþte sürrealist heceler korosunda detone olmuþken iyilik ve de gerçek sevgi…

Ah, afaki gönlüm.

Ah, bol keseden verip veriþtirenler midir verdikleri her hüküm itibari ile alkýþlandýðý kadar da insanlýða yapýlan zulmün görgülü neþri ve nesri þimdimden yoksun olsam ne ki ne?

Dünde saklý iken o gemici feneri þehla göðün uçuþan tülüne serili ve iþte þu zemin alabildiðine kendimden de emin pabuç mý býrakacaðým zalime ve ahvaline, hani, hani:

O kurþundan lahit.

Kuþ uçmaz kervan geçmez gölgelerin devrik tahtýnda kayýtlý üzüm gözlerinde kalemin asla da olmadýðým kadar süklüm püklüm ve iþte vurgun yediðim yerkürenin tek ziyneti nasýl ki umuttur nasýl ki duygudur nasýl ki en z/arif acý ve aþkýn kýrbacýnda kan çanaðý gözlerinde yorgun gecelerin ederi ve iþte bekleyiþimle þerh düþtüðüm iken Ýlahi Adalet ve inancýn zikrine eþlik eden fikrime mukayyet olduðu kadar yüce Mevla…

Paspal gölgelerin periþan imgelerin ve takatuka söylemlerin de ne yeri ne zamaný:

Acýnýn da hüznün de ve sevginin de ýrzýna geçenleri lanetlerken evren umudun ve bekleyiþin gök gürültüsünde tecrit edildiðim kadar þu yalan cihan…

Þimdim.

Yarýným.

Yâdýmda saklý yârim ve ölümün teþrifinde ölümsüzlüðü dilediðim kadar tüm sevdiklerim ve tüm mazlumlar adýna yetim minvalde çöreklenen o ikircikli ruhlar senfonisinde çark mý edecektir sahiden de insanlýk ve zulüm…

Ne çocuk ne kadýn.

Ne dünüm ne yarýným.

Meylettiðim kadar umudun hem püskülü hem kuyruðu ve iþte su toplamýþ parmaklarýndan acýnýn sadece esaretimi sonlandýrsýn Mevla diye yazmaktayým ve de yaþamakta.

Ýhya edilesi deðildir de artýk yüreðim.

Ýmha edilesi bir k/atýk mýdýr yoksa hüznüm ve gönlüm?

Ýfa ettiðime þahit melekler en baþta insanlýðýmla ve evlat rütbemle taþlandýðým kadar da taçlanmaktadýr itikadým:

Yarýnlar adýna nal toplarken.

Yakýt bildiðim duygulardan oluk oluk akarken.

Yeter ki azat edilsin tüm acýlar kordan tüm duygular sadece sevk edilsin umut ve sevgi en üst kademeye.

Renklerin deðil yüksekliklerin hiç deðil haizi olduðum tek zerremle varým ben davamda ve iþte teftiþi meleklerin ve iþte en zengin zümre iken sevginin ve umudun yanýp tutuþan neferleri…