Yorgun ve solgun renklerin gücü adýna…

Gücüme gitmiyor artýk ne aldatýlar ve de yürek alýntýlarý:

Ben ki…

Bir magma.

Sen ki…

Çeperinde saklýsýn rüyalarýmýn ve aþkýn endamýnda yiten anýlarýmýn ve gençliðimin anlarýnda kayýtlý imiþ meðerki hem öncem hem sonram hem de kayýp öznem ve dümenini kýrdýðým geminin kaptaný olmakla iþtigal kayda deðer bulunmayan acýlarýmdan firar etti edecek iken ruhum:

Basmakalýp deyiþlerin ve söylemlerin uzaðýndayým aslýnda tuzaðýna düþtüðüm cihanýn sözüm ona da neferi sevginin kimse, yalan ve yalancý dostlarýn düþmaným olma ihtimalini yok saymak kadar kendimi yok saydýðýmýn da farkýnda bir elem bir can pazarý ve iþte tükenen takatimin sürgün edildiði o kayýp yarýmadanýn tek yerlisiyim yabancý olduðum kadar kendime o halde baþlayayým anlatmaya kimse içimi karartan kimse akça teninde ilhamýn sözcüklerime nokta koyan bir isyan ve nice isyankâr, alabildiðine uzak olduðum kadar yalan cihandan ve iþte günbegün adým adým yaklaþtýðým Rabbin Dergâhýnda varsýn olsun kabrim olsun beni içine çaðýran sesi.

Bir cenk ki.

Bir kýyým.

Bir siper ne ki alt üst edildiðim sevginin kýyama durduðu satýr arasýnda ve iþte aþkýn Ýlahi Gücüne vakýf sarmalýnda hüznün doðaüstü haizi olduðum sergüzeþt hüznün ve gücün de endamýnda sadýk olduðum yüce Mevla’m ve O Yüce Makam.

Renkler var alacalý bulacalý.

Sesler var ve sevgiler ve iþte münazara ettiðim yetiler nasýl da yalancý…

Tekbir getiren iken iç sesim.

Elasýnda gözlerimin, yeþeren yaþaran bilumum cümle netice itibari ile devraný alttan aldýðým kadar insan soyunu ve iþte soyaðacým ve iþte soy ismim babamýn mirasý iken nice öðreti ayaktayým baþým nasýl da dimdik ve Araf’tayým sökün ettiðim nice iklim ve iþte beni yutan kara delik ve iþte kara gece ve kara gecede yürüyen kara karýnca ve iþte onun ayak sesine duyabilirken yüce Mevla bense her tökezlediðimde ayaða kaldýran oysaki söz birliði etmiþti nice sözcük nice v/eda.

Ýklimlerdense anne ikileten kimse sevgiyi.

Ve kabullenemediðim onca ihaneti havale ettiðim Ýlahi Dergâh.

Yontusu mu günün?

Yongasý mý hüznün?

Yortusu mu bilinmezin?

Yâd ellerdeki tek yârim kalbimden eksik etmediðim bilumum duygusu ömrün ve iþte kapýsýndayým Ýlahi Makamýn.

Günler salkým söðüt.

Duygular salkým saçak.

Bekletildiðim ne ki beþerin kapýsýnda yeter ki kabul göreyim Hakkýn Dergâhýnda.

Girift imiþken her söylem.

Gaipten gelen coþkum ve sevgim bir o kadar elem.

Gönül tezgâhý:

Kalp gözü.

Can pazarý.

Havadisler saklý yüreðimde ve iþte solgun haresi yýllarýn yeter ki uzak olsun hanemden ölüm.

Bir seyyahým ki.

Belki de seferisi duygularýn.

Kalbimse saydam ve þeffaf.

Reþit olsa ne olmasa ne acýlarým?

Rengi yitti dünün:

Rakýmýnda çocukluðumun büyümeye rest çektim günbegün.

Zanlardan uzak.

Zaman aþýmý belki de içine düþülesi tuzak.

Endamý evrenin ve beni uzaklardan çaðýran sesi hem matemin hem umudun ve iþte Araf’ta kayýtlý ve iþte afaki olan her ç/aðrý.

Þimdimden yoksundum dün.

Dünüme muhalif alabildiðine hüzün.

Yarýnlarýn beklentisi ve sadýk olduðu kadar kalemin yüreðimin Reçber’inde saklýdýr g/izim.

Meali yorgun yýllarýn dinmeyen rüzgârýn esintisi boynumsa kýldan ince kaderin hanesinde saklý o mütereddit tekil varlýðým gel gör ki yazdýðým sevdiðim kadar da Hakkýn yolundayým:

Ey, yüce Rabbim af eyle günahlarý ve kýr bileðini önüme set çeken imkânsýzý imkân dâhilinde bahþet haneme:

Acýmdan büyük acý da yaþatma yeter ki.

Solgun bir çiçeðim mademki nazarýnda insanlarýn…

Topraðýna sadýk bakaya kalan hatýralarýmýn güzergâhýnda mevcut iken o rahle ve iþte ben o gök gözlü kadýnýn dinmeyen rüzgârý ve sevdasýyým direncimle dirayetimle baþ koyduðum Hak yolunda duacýsýyým da varlýðýnýn ve saðlýðýnýn.

Kimse beni yok sayan ve her kim ise nefretini boca eden bense bülbülle konuþup önce güle konduðum sonra da solmamak üzere gül olup açtýðým varsýn açýlmayan kapýlardan kovulayým yeter ki her açmaza düþtüðümde yolumu aydýnlýk kýlsýn yüce Huda:

Ne öncem ne sonram.

Anda saklý varlýðým ve þükür duygularým yeter ki uyanmayayým gözüm açýk gördüðüm rüyadan…