Eylülde Gel

Bugün Günlerden Bir Eylül; Yazýn Son Günleri Tadýný Çýkarýn

   Geldi bugün bir Eylül; hasretin ve buluþmanýn ayý. Yazýn sýcak günlerinin ardýndan, doða yavaþça bir dönüþüm geçiriyordu. Aðaçlar, yazýn yeþil örtüsünü terk ederek yapraklarýný sarýya ve kýrmýzýya boyamaya baþladý. Sararan yapraklar, rüzgârýn hafif esintisiyle dans ederken, yere düþüp birbirleriyle kaynaþýyorlardý. Her bir yaprak, geçmiþte yaþanan anýlarý, gülümsemeleri ve belki de özlemleri taþýyordu.

   Rüzgâr, bu yapraklarý savururken, sanki geçmiþin izlerini silip yeni baþlangýçlara kapý aralýyordu. Eylül, sadece bir mevsim deðiþikliði deðil, ayný zamanda duygularýn yoðunlaþtýðý bir dönemdi. Kalpler, hasretle dolarken, bir buluþmanýn heyecanýný da barýndýrýyordu. Her rüzgârýn esiþi, aþkýn karmaþasýný ve güzelliðini hatýrlatýyor, insanlarýn ruhlarýnda derin bir yanký oluþturuyordu.

   Eylül, doðanýn bir resital gibi sunduðu renk cümbüþüyle, aþkýn büyüsünü hissetmek için bir fýrsat sunuyordu. Yapraklarýn düþüþü, hayatýn geçiciliðini hatýrlatýrken, ayný zamanda kalplerdeki sýcaklýðýn da artmasýna neden oluyordu. Bu ay, aþkýn ve özlemin birbirine karýþtýðý, duygularýn daha da derinleþtiði bir zaman dilimiydi. Aþk, kalplerin en derin köþelerinde yankýlanýrken, hasretin acýsý, ayrýlýðýn gölgesinde beliren bir melankoli gibi ruhu sarar; iki bedenin birbirine ne kadar yakýn olursa olsun, ruhlarýn arasýndaki mesafe, aþký daha da anlamlý kýlar. Aþk, hayatýn en derin ve karmaþýk duygularýndan biridir; kalpleri birleþtirirken, ruhlarý da derin bir baðla sarar. Ancak aþkýn yanýnda taþýdýðý hasret, sevginin en acý yanýný gözler önüne serer. Aþk, bazen yanýmýzda olan bir varlýkla büyürken, bazen de uzaklýkla daha da derinleþir. Bu aþk dolu an, bu iki güçlü duygunun iç içe geçtiði bir yaz gecesinde, Elif ve Ege’nin kalplerinde filizlenen aþký ve hasretin getirdiði duygusal yolculuðu anlatmaktadýr.

   Her gün, güneþin batýþýyla birlikte sahilde buluþup saatlerce sohbet eden Elif ve Ege, birbirlerinin ruhlarýna derin bir yolculuk yapmýþlardý. Gözlerinde kaybolarak, hayallerinin peþinden koþmanýn heyecanýný paylaþýyor, kalplerindeki aþkýn sýcaklýðýný hissediyorlardý. Ancak bir akþam, Ege’nin yüzünde beliren garip bir ifade, Elif’in kalbinde bir huzursuzluk yarattý. “Ne oldu?” diye sordu Elif, Ege’nin gözlerinin derinliklerinde gizli bir þeyler olduðunu hissederek. Ege, derin bir nefes alarak, “Bazen hayat, istediðimiz gibi gitmiyor,” dedi. “Yaz bittiðinde, ben Ýstanbul’a döneceðim.” Elif’in kalbi, o an sanki bir ok gibi saplandý. “Ama biz… Buradayýz. Bu yazý birlikte yaþýyoruz,” diye fýsýldadý, sesi titrek bir halde. Ege, Elif’in elini nazikçe tuttu ve “Biliyorum, ama hayatýn gerçekleri var. Bu yaz, benim için her þey demek. Seninle geçirdiðim her aný asla unutmayacaðým,” dedi.

   Elif, gözyaþlarýný tutamayarak, “Ben de seni unutmayacaðým. Ama bu kadar kýsa bir süre… Bu adalet mi?” diye sordu. Ege, Elif’in gözlerine derin bir sevgiyle bakarak, “Adalet deðil ama aþk, zamanla ölçülemez dedi. O gece, deniz kenarýnda yýldýzlarýn altýnda otururken, Elif ve Ege’nin kalpleri, birbirlerine daha da yakýnlaþtý. Ege, Elif’in saçlarýný nazikçe geriye attý ve “Beni býrakma,” dedi. “Bu yaz, kalbimde sonsuza dek yaþayacak.” Elif, Ege’nin sözlerini duyarken içindeki sevgi daha da büyüdü. “Sonsuza dek…” diye mýrýldandý. “Bizim için her þey mümkün.” Gözleri, Ege’nin derin bakýþlarýnda kaybolurken, kalbindeki duygularýn yoðunluðu adeta bir okyanus gibi kabarýyordu. Gecenin ilerleyen saatlerinde, Ege bir þarký daha çalmaya baþladý. Bu sefer, kalplerinin derinliklerinden gelen bir melodiyle, Elif’in ruhunu okþayan bir parça. Ege’nin sesi, denizin dalgalarýyla birleþerek, Elif’in içinde bir ateþ yakýyordu. Her nota, aþklarýnýn büyüsünü daha da derinleþtiriyor, her kelime, kalplerindeki baðý güçlendiriyordu.

   O an, Elif, Ege’nin yanýnda olmanýn verdiði mutluluðu tüm hücrelerinde hissetti. Geçmiþin acýlarý ve geleceðin belirsizlikleri, o anýn güzelliði içinde kaybolmuþtu. Ege’nin sesi, ona aþkýn en saf halini hatýrlatýyor, kalbinin derinliklerindeki duygularý açýða çýkarýyordu. Elif, Ege’nin yanýndaki huzuru düþünürken, “Beni anýlarýnla yaþatacaksýn deðil mi?” diye sordu. Ege, Elif’in gözlerindeki derinliði görünce, “Seninle yaþadýðým her an, kalbimde bir hazine gibi saklý kalacak,” dedi. “Beni býrakma, çünkü seninle geçen bu yaz, hayatýmýn en güzel dönemine dönüþtü.” Elif, Ege’nin sözlerinin büyüsüne kapýlmýþken, kalbindeki sevgi daha da derinleþti. “Seninle her aný paylaþmak, hayatýmýn en büyük hediyesi,” dedi. Ege, Elif’in gözlerinde kaybolarak “Ve seninle her aný yaþamak, benim için bir mucize,” diye yanýtladý.

   Zaman geçtikçe, Elif ve Ege, birbirlerine olan baðlýlýklarýný daha da güçlendirdiler. Her aný dolu dolu yaþamak için, hayatýn sunduðu her fýrsatý deðerlendirmeye karar verdiler. Gözlerindeki ýþýltý, denizin derinliklerinden gelen bir sevda þarkýsý gibi yankýlanýyordu. Bir akþam, Elif, Ege’ye dönerek, “Biliyor musun, seninle geçirdiðim her an, ruhumun derinliklerinde yankýlanýyor. Seninle birlikteyken, zamanýn durduðunu hissediyorum. Aþkýn ne demek olduðunu seninle öðrendim,” dedi. Ege, Elif’in ellerini tutarak “Ve ben de seninle, aþkýn gerçek anlamýný keþfettim. Senin gülüþün, karanlýk günlerimi aydýnlatýyor,” diye yanýtladý. Aþklarýnýn derinliði, her geçen gün daha da büyüyordu. Elif, Ege’nin yanýnda olduðu sürece, kalbinin sýcaklýðýný hissetmekten mutluydu. “Bu yaz, hayatýmýn en özel aný olacak,” diye düþündü. Ve o an, Elif ve Ege’nin kalpleri, birbirlerine olan sevgileriyle dolup taþýyordu. Elif ve Ege, deniz kenarýndaki o büyülü akþamda, yýldýzlarýn altýnda birbirlerine olan duygularýný sorgularken, etraflarýndaki doðal güzellikler de bu aný daha da anlamlý kýlýyordu. Gökyüzü, derin bir lacivert örtü gibi üzerlerine serilmiþti. Yýldýzlar, sanki birer elmas gibi parlayarak, denizin üzerinde dans eden ýþýk huzmeleriyle birleþiyordu. Ay, hafifçe bulutlarýn arasýndan süzülerek, denizin yüzeyine altýn rengi bir yansýma býrakýyordu.

   Deniz, huzur veren dalgalarýyla kýyýya vururken, her bir dalga, Elif ve Ege’nin kalplerindeki duygularý adeta bir melodi gibi yankýlýyordu. Dalgalarýn sesi, rüzgârla birlikte bir þarký gibi yükseliyor, sahildeki kumlarýn üzerinde hafif bir titreþim yapýyordu. O an, Elif, denizin tuzlu kokusunu derin bir nefesle içine çekti. Bu koku, ona özgürlük ve tazelik hissi veriyordu; sanki hayatýn tüm yüklerinden arýnmýþ gibiydi. Ege, Elif’in yanýndaki huzuru düþünerek, “Biliyor musun, bu anýn tadýný çýkarýrken, gökyüzündeki yýldýzlar kadar sonsuz hissetmek harika,” dedi. Elif, Ege’nin gözlerinde kaybolmuþken, “Evet, yýldýzlar gibi parlayan anýlar biriktiriyoruz. Her biri, hayatýmýzýn bir parçasý olacak,” diye yanýtladý. Dalgalar, kýyýya vurdukça kumlarýn üzerinde hafif bir melodi oluþturuyor, denizin sesi, rüzgârýn hafif esintisiyle birleþerek büyüleyici bir atmosferle o anlarýný sarýyordu. Elif, denizin kenarýna doðru yürüdü ve ayak parmaklarýný suya soktu. Dalgalar, nazikçe onu okþarken, suyun serinliði, yazýn sýcaklýðýnda bir ferahlama saðlýyordu. “Bu an, sanki zaman durdu gibi,” dedi Elif, mutlulukla gülümseyerek.

   Ege, Elif’in yanýna yaklaþarak, “Deniz, hayatýn akýþýný simgeliyor. Bazen dalgalar güçlü olabilir, bazen ise huzur verici bir melodi gibi,” dedi. “Ama her durumda, deniz gibi, biz de hayatýn getirdiklerine karþý durmalýyýz.” O gece, Zeynep’in getirdiði müzikle dans ederken, denizin sesi ve gökyüzündeki yýldýzlarýn ýþýltýsý, Elif ve Ege’nin etrafýnda duygu ve hislerini anlatan bir sevgi selini oluþturuyordu. Zeynep, dans ederken, “Bakýn, yýldýzlar bile bizim aþkýmýzý kutluyor!” dedi. Elif ve Ege, gülümseyerek birbirlerine sarýldýlar. Deniz, dalgalarýyla sahile vururken, Elif’in içindeki sevgi, adeta bir okyanus gibi kabarýyordu. Dalgalarýn ritmi, kalplerinin atýþlarýyla uyum içinde bir melodi oluþturuyordu. Ege, Elif’in gözlerindeki parýltýyý görünce, “Bu yaz, belki de hayatýmýzýn en güzel aný olarak kalacak,” dedi. Elif “Ve belki de, bu anlarýn her biri, kalbimde bir hazine gibi saklanacak,” diye düþündü. Gecenin ilerleyen saatlerinde, denizden gelen hafif bir esinti, Elif’in saçlarýný nazikçe savurdu. O an, Ege, Elif’in yüzüne bakarak, “Beni hiç býrakma. Bu yaz, seninle yaþadýðým her an, hayatýmýn en anlamlý aný,” dedi. Elif, Ege’nin gözlerine derin bir sevgiyle bakarak, “Seninle her aný paylaþmak, bana hayatýn en güzel hediyesini veriyor,” diye yanýtladý. Ve o gece, Elif ve Ege, yýldýzlarýn altýnda, hayatýn sunduðu her aný dolu dolu yaþamak için birbirlerine söz verdiler. Gelecek belirsizdi ama o an, kalplerindeki aþk, her þeyden daha güçlüydü.

   Elif ve Ege, deniz kenarýndaki o büyülü akþamda, yýldýzlarýn altýnda birbirlerine olan duygularýný sorgularken, etraflarýndaki doðal güzellikler de bu aný daha da anlamlý kýlýyordu. Bugün günlerden bir Eylül’dü; yazýn son günlerinin tadýný çýkarýrken, havada hafif bir melankoli hissediliyordu. Gökyüzü, derin bir lacivert örtü gibi üzerlerine serilmiþti. Yýldýzlar, sanki birer elmas gibi parlayarak, denizin üzerinde dans eden ýþýk huzmeleriyle birleþiyordu.

   Tam o sýrada, uzaktan gelen bir melodi dikkatlerini çekti. “Eylülde Gel” þarkýsý, az ilerideki büfeden geliyordu. Bu tanýdýk melodi, yazýn sona erdiðini hatýrlatýrken, ayný zamanda içlerinde bir umut ýþýðý da uyandýrýyordu. Zeynep, dans ederken, “Bu þarký tam da bu an için yazýlmýþ gibi!” dedi. Elif ve Ege, gülümseyerek birbirlerine baktýlar.

   Ege, Elif’in elini tutarak, “Bu þarký, aþkýn ve özlemin hikâyesini anlatýyor. Her kelimesi, kalbimde bir yer buluyor,” dedi. Elif, “Evet, Eylül’ün getirdiði hasret duygusunu hissetmek, aþkýmýzý daha da derinleþtiriyor,” diye yanýtladý.

   Dalgalar, kýyýya vurdukça kumlarýn üzerinde hafif bir melodi oluþturuyor, denizin sesi ve þarkýnýn ezgileri birleþerek büyüleyici bir atmosfer katýyordu

         O gece, denizden gelen hafif bir esinti, Elif’in saçlarýný nazikçe savurdu. Ege, Elif’in gözlerine derin bir sevgiyle bakarak, “Beni hiç býrakma. Bu yaz, seninle yaþadýðým her an, hayatýmýn en anlamlý aný,” dedi. Elif, “Seninle her aný paylaþmak, bana hayatýn en güzel hediyesini veriyor,” diye düþündü.

   Eylül, sadece bir ay deðil, ayný zamanda aþkýn derinliklerini keþfetme zamanýnýn habercisiydi. Aðaçlar, yapraklarýný sarýya ve kýrmýzýya boyarken, sanki kalpler de aþkýn etkisiyle duygusal bir dönüþüm geçiriyordu. Elif, denizin tuzlu kokusunu derin bir nefesle içine çekerken, “Eylül’ün geliþini þimdi ruhumda hissediyorum,” dedi. Ege, ona döndü ve “Evet, her yaprak düþüþü bir anýyý hatýrlatýyor,” diye yanýtladý.

   Yavaþ yavaþ, sahildeki aðaçlarýn yapraklarý sararmaya baþlamýþtý. Her bir yaprak, geçmiþteki güzel anýlarý, gülümsemeleri ve belki de kaybedilenleri temsil ediyordu. Eylül, aþkýn hem güzelliðini hem de acýsýný barýndýrýyordu. Ege, Elif’in elini tutarak, “Bu ay, aþkýn derinleþtiði bir dönem. Duygularýmýzý daha yoðun hissediyoruz,” dedi.

   Elif, “Bazen yapraklarýn dökülmesi, ayrýlýðýn ve özlemin bir simgesi gibi geliyor. Ama ayný zamanda yeni baþlangýçlarýn da habercisi,” diye yanýtladý. Dalgalar, kýyýya vurdukça, yapraklarýn düþüþüyle birleþen bir melodi oluþturuyordu. Eylül, aþkýn büyüsünü hissetmek için bir fýrsat sunuyordu.

    O gece, Elif ve Ege, deniz kenarýnda yürürken, yýldýzlarýn altýnda birbirlerine daha da yakýnlaþtýlar. Hava serinledikçe, kalplerinin sýcaklýðý arttý. Eylül, aþkýn dönüm noktasýydý; bazý iliþkiler güçlenirken, bazýlarý sona eriyordu. Ancak her durumda, bu ay, aþkýn kalpte býraktýðý derin izleri hatýrlatýyordu.

   Elif, “Her yaprak, bir anýyý temsil ediyor. Ama ayný zamanda, bu anýlarý onurlandýrmak ve yeni baþlangýçlara kapý aralamak için bir fýrsat,” dedi. Ege, gülümseyerek, “Aþkýmýzýn her aný deðerli ve Eylül’ün getirdiði melankoli bile bizi daha da yakýnlaþtýrýyor,” diye ekledi.

       O an, Elif ve Ege, Eylül’ün büyüsünde kaybolmuþken, kalplerinde aþkýn sýcaklýðýný hissettiler. Yapraklarýn sararmasý, hayatýn geçici olduðunu hatýrlatýrken, aþkýn kalýcý izlerini býrakýyordu. Eylül, aþkýn hem güzelliðini hem de karmaþýklýðýný iç içe geçirirken, kalplerinde derin bir yanký býraktý. Elif “Bu günden sonra gönlümüzden de bir yaprak düþecek ve bizi bu yapraðýn düþüþü gibi aþkýn içimizde yeniden yaþamasý için hasret ilinde beklerken, bir gün mutlaka buluþacaðýz. Telefon numaralarýmýz bir birimizde var haberleþiriz, þimdilik hoþça kal”. Egenin gözünden iki damla yaþ döküldü ve susmayý seçti Elife sarýlýrken, gözyaþlarý sanki ”Eylülde yine gel “ diyordu. Elif hüzün dolu bir sesle ”Selam olsun sana eylül ayrýlýk için mi geldin, en ince duygularla bir birimize sarýlýrken sen araya hasreti sokmak için mi geldin? Yanaklarým yârin öpmesiyle her gün kýzarsaydý olmaz mýydý? Gerçi senin suçun deðil. Ýndirdin gönül pencerelerimize bir perde, o perdenin arkasýnda yâri beklemek zor geliyor ey eylül…” Vedalaþarak tekrar Eylülde buluþmak üzere birbirlerine söz verdiler.

Mehmet Aluç