Bu gece düşlerimin katili benim, Umutlarım kalbimin çatı katından düştüğüne göre,
Acilinden bir ambulans anons ettiğim,
Ağır yaralı belki de yerde yatan kurtarılmayı bekleyenim.
Varlığımdan yokluğumu çıkartıp,
hiçliğimi ekleyenim...
Bölünüp bölünüp parçalanan,
Dikişsiz umutlarımı ütüleyenim.
Kimsesizliğin vurduğu kıyılarıma;
Sebepsizliği ısmarladığım,
Kendimin sallandırıldığı aynada,
Cansız bir bedenim...
Birçok kez yargılandığım,
Hayatla ölüm arasında duran bir bedelim...
Kefenimin beyazlığına;
Acının elli tonunu serpiştirdiğim,
Yamalı dünlerimden kalan,
Keşkelerimin kırıntılarını dikenim.
Yorgunluğumun solan sedyesinde,
Benliğimi terk edercesine güneşlenenim!
Her şey yolunda denilen,
Yol olup olmadığı dahi bilinemeyen,
Küçük bir teselli cümlesinin içerisindeyim!
Yalnızlığımın tescillendiği eski bir kasetin,
Çift yönlü şeridindeyim!
Şoför koltuğuna oturan umutlarım,
Kabuklarımın radarına takılan kanatlarım,
Süzülüyor ölümsüzlüğüne kapıştığım yaralarım...
Aldım kalemi, kağıdı ve de sonlu dünyanın sonsuzluğunu da,
Son bir çare, ölümlü hayatın aynasına;
Mezarımı kazarım...
Adımı altın harflerle "toprak parçasının altına! " yazarım...
BÜŞRA DALGIÇ
(
Kendi Kendimin Katili Miyim Sahiden başlıklı yazı
Gülen Düş tarafından
7.09.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
