Sevdamýn En Güzel Masalý-1-

Haftalardýr evde yazmaktan dýþarýya çýkamamýþtým yazýlarýma ara vererek kendimi ormanlýk bir alana doðru sürükledim. Ormanýn derinliklerinde, aðaçlar birbirine sarýlmýþ gibi duruyordu. Her biri, kökleriyle topraða sýký sýkýya baðlý, gövdesiyle gökyüzüne uzanýyordu, hayranlýkla seyrettim uzun süre. Yapraklarýn arasýnda dans eden güneþ ýþýðý, ormanýn kalbinde bir sevda masalý yazýyordu sanki okumaya çalýþtým. Aðaçlarýn arasýnda, rüzgârýn fýsýldadýðý aþk sözleri yankýlanýyor; her dal, her yaprak, bu aþkýn bir parçasý gibiydi dinlemeye baþladým.

Kuþlar, aðaçlarýn arasýnda cývýldayarak aþkýn melodisini yayýyor bu melodi kalbimde yankýlanýyordu. Her bir ötüþ, kalbin derinliklerinde bir kývýlcým ateþini yakýyordu. Onlar gökyüzünde süzülen kanatlarýyla, aþkýn sýnýrsýzlýðýný simgeliyordu sanki. Ormanýn huzur dolu sessizliðinde, bu kuþlarýn þarkýsý, kalbimi aþkla buluþturuyordu.