Sessiz Zafer: Kendine Yetişmek
Kendini sevmeyi yanlış anlamışız galiba…
Kendini sevmek, içine düşülecek bir gaflet değil, hayat mucizesinin hakkını verebilmek için bir zaruret!
Sahibiyim diyebileceğin tek şey olan ruhunun hayali.
Konağı olduğun bedenin helali.
Çocukluğunda herhangi bir şeyi ilk kez başardığında,
Belki ilk hecende, belki ilk adımında
Bir sor annene ya da babana.
Kim daha önce yürüdü diye kıyaslamadı mı seni başka çocuklarla?
Ve sen hayata ilk adımlarını atmışsındır bu ilk kıyaslanmayla…
Kendini sevmenin ilk kuralı olmuş başarmak.
Başarmayı da başkasından daha iyi olmak sanmışız ve yanılmışız…
Başarı,
Ol denildiğinde olmak değil, olmak istediğinde olmak.
Ve durman gerektiğinde durmak…
Bazen başkasına yol verebilmek.
Başarı, yaptığından veya yapmadığından, olduğundan ya da olmadığından razı olmak…
Başarı, hayat içimizden akarken verdiğimiz o minicik kararların toplamı.
Verdiğin selam, ettiğin yardım, duyduğun vefa, aldığın nefes...
En büyük başarı, kendini bilmek ve bile bile sevmek.
Başkasını geçmek için değil, kendine yetişmek için yol almak.
Yol alırken, yoldaşlarını yolda bırakmamak.
Bazen selam vermek bazen de yardım etmek için durmak.
Yardım etmek…
İnandığın ya da korktuğun bir Tanrı için değil, kendini sevdiğin için yardım et!
Cüzdanındaki bozukluklar gibi koy bir kenara yaptığın iyilikleri ve unut.
Ekmek almaya yetmezken, gün gelir sofra kurdurur sana.
Ve sen başarmış olursun kendini severek yaşamayı…
(
Sessiz Zafer: Kendine Yetişmek başlıklı yazı
ummuhan-gokpinar tarafından
17.09.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
