Mehmet, 10 günlük bir tatil için Peru'ya gelmiþti. Peru'yu o kadar çok sevdi ki, bir ay kalsa bile yetmezdi. Bu yüzden bir hafta daha kalmaya karar verdi. Görmek istediði tarihi þehirler vardý. Rehberi Carlos, bir Kýzýlderiliydi ve Mehmet'in ýsrarý üzerine onu Kýzýlderili kabilesinin köyüne götürdü. Halbuki bu ziyaret programda yoktu. Ayrýca, Kýzýlderililerin reisi Tatarka-chow, Mehmet'i çok sevmiþti. Mehmet'in kendisine gösterdiði saygý ve hürmetten çok memnun kalmýþtý. Bu nedenle onu özel çadýrda aðýrlamak istedi. Ýki gün çadýr hayatý yaþayan Mehmet, hayatýn ne kadar mütevazý olabileceðini ve mütevazý bir yaþamýn insaný nasýl mutlu edebileceðini iliklerine kadar hissetti. Ýstanbul'daki yaþamýyla zýt bir hayat sürüyordu. Ýstanbul'da iþ adamýydý, günde neredeyse 24 saat iþten kendini alýkoyamýyordu. Gündüz çalýþtýðý yetmezmiþ gibi, rüyalarýnda bile çoðu kez þirketle meþguldü. Çadýrda geçirdiði iki günde anladýðý þey, sanki son 10 yýlda yeniden yaþamaya baþlamýþ olmasýydý.

Mehmet, babasýnýn kalp krizi sonucu vefatýndan sonra þirketin baþýna geçmiþti. Aslýnda istemiyordu ama annesinin ýsrarýna dayanamamýþtý. O günden beri geceyi gündüze katýp þirketi en az üç kat büyütmüþtü. Hem ticari hem tatil amaçlý Peru'ya gelmiþti. Peru’ya geldiðine çok memnun kalmýþ, neden daha önce hiç tatil yapmadýðýna ve kendine vakit ayýrmadýðýna hayýflanmýþtý.

Mehmet, Peru'da okyanus kýyýlarýnda da tatil yapmayý planlýyordu. Kýzýlderililerle balýk avlayýp piþirip yiyecekti. Reis Tatarka-chow'la vedalaþýp Lima'daki oteline döndü. Bir gün dinlenip sahil yolculuðu için gerekli alýþveriþi yapacaktý. Alýþveriþin ardýndan oldukça yorulmuþtu. Akþam yemeði için odasýna servis istedi, yemekten sonra dinlenmeyi planlýyordu. Yemeði beklerken 10 gün sonra ilk  kez sirketin telefonunu eline aldý. Gördüklerine inanamadý... “Nasýl olur?” diye hayýflandý. Daha sonra derin bir nefes alýp düþünmeye baþladý. Karþýlaþtýðý tablo hiç hoþuna gitmemiþti. Bazý þeyleri sezmiþti ama bu kadarýný beklemiyordu. “Pes doðrusu!” diye serzeniþte bulundu. Bir ders vermesi gerektiðini düþündü ama nasýl? Sýradan bir ders olmamalýydý; kimin ne türde bir insan olduðunu en net þekilde öðrenmek istiyordu. Çok düþünmesine gerek kalmadý, aklýna güzel bir fikir geldi. Yemekten sonra bu fikir üzerinde derin derin düþündü ve telefonunu eline aldý.

Uzun uzun konuþtuktan sonra: “Sen derhal dediðimi yap, tüm sorumluluk bana ait,” diyerek telefonu kapattý. 

Ýki gün sonra ulusal basýnda ilginç bir taziye ilaný yayýnlandý. Ýlan, Yayla Holding’e aitti ve ilanda Yayla Holding CEO’su Mehmet Yayla’nýn Peru’da hayatýný kaybettiði ve Peru’da defnedileceði bildiriliyordu. Ýlanýn ilginç kýsmý ise þu ifadeydi: “Merhum Mehmet Yayla’nýn vasiyetidir: merhumdan alacaðý olanlarýn, avukat Selami Tilki’ye detaylý fatura göndermeleri istenmektedir. Detaylandýrýlmamýþ faturalar kesinlikle iþleme alýnmayacaktýr." Ýlanda sadece fatura istenmiþti, ödeneceði kasten yazýlmamýþtý.

Mehmet, sahil tatilinden vazgeçip Reis Tatarka-chow’un kabilesine geri döndü ve Kýzýlderililerle bir hafta daha geçirdi. Son hafta misafir olarak kalmak istemedi, Kýzýlderililerle günlük iþlere katýldý. Sabah erkenden kalkýp ormandan odun topladý, ardýndan ava çýktý ve bahçedeki iþlere yardým etti. Bir yandan onlarýn hayatýný öðrenmeye çalýþýyor, diðer yandan onlara bazý þeyler öðretmeye çalýþýyordu. Birkaç gün sonra sanki onlardan biri olmuþ gibiydi. Bir hafta sonra tatil rehberi Carlos geldi ve beraber Lima’ya döndüler.

Otel’de bilgisayarýný açtýðýnda, kendisine ulaþan bilgiler midesini bulandýrdý. Etrafýnda ne kadar iðrenç insanlar olduðunu görünce þaþkýna döndü. Bir hafta önce kimsenin kendisini aramamasýna da rahatsýz olmuþtu. Halbuki, Ýstanbul’da gölge gibi peþinde gezen en az 10 kiþi vardý. Bir yolunu bulup mutlaka yanýna gelirlerdi. “Mehmetçiðim” diye diye ne iltifatlarda bulunurlardý: “Caným, ciðerim, iki gözüm” demeden söze baþlamazlardý.

Kendisine ulaþan iðrenç bilgiler, alacaklýlarýn faturalarýydý. Meðer ne kadar borçlu bir insanmýþ! Hiç tanýmadýðý kiþiler bile fatura göndermiþ, bunlarý ciddiye almadý. Belgelerdeki tarihlere bakýnca gördü, ilk önce kanka sandýklarý göndermiþ, hem de ne faturalar! Tek tek inceledi. Meðer milyonlarca lira tutarýnda Mehmet’ten alacaklarý varmýþ. Canlar, ciðerler meðer her buluþmada sohbet muhabbet yerine danýþmanlýk yapmýþlar. Spor danýþmaný, uyku danýþmaný, psikoloji danýþmaný, beslenme danýþmaný, edebiyat ve kültür danýþmaný... En çok borç spor danýþmanýna birikmiþ: 2.5 milyon dolarcýk! Hakan adýndaki arkadaþýyla – pardon, danýþmanýyla – haftada en az bir kez buluþur, futbol muhabbeti yaparlardý. Özellikle derbi maçlarýndan sonra bazen iki saat boyunca maçý deðerlendirirlerdi. Bu buluþmalar hep faturalandýrýlmýþ...

“Uyuyamýyorum” dediði Sezai ise uyku sorununu nasýl giderebileceði hakkýnda bilgi vermiþti. Demek ki dost sandýðý kiþiler aslýnda parasýnýn dostlarýymýþ. Bunu tahmin ediyordu ama insanlarýn bu kadar alçalabileceðini hiç düþünmemiþti.

Avukatý Selami Tilki, gelen bir faturaya özellikle dikkat çekmiþ. Fatura Rýza Derviþ adýnda birinden gelmiþ. Aslýnda bu bir fatura deðildi, Rýza Derviþ bir doküman düzenletip baþsaðlýðý dileðinde bulunmuþ, merhuma dua etmiþ ve yýllar önce aldýðý 50 TL’lik borcu ödemek istediðini belirtmiþ.

Mehmet, Rýza Amca'yý hatýrladý. Eski iþ hanýndaki çaycý Rýza Amca... Borç verdiðini pek hatýrlamýyordu ama Rýza Amca’nýn bu tavrý karþýsýnda çok duygulandý. Sevindi, iyi insanlar bitmemiþ…

Ýstanbul’a geri dönüp etrafýndaki çýkarcýlarý uzaklaþtýrmaya ve Rýza Amca gibi iyi, dürüst, mert, delikanlý insanlarýn yetiþmesine yardýmcý olmaya karar verdi.