Mayýs ayýnýn ortalarýydý; hava olabildiðince güzeldi. Güneþ, cömertçe ýþýðýný ve sýcaklýðýný sunuyordu. Masmavi gökyüzünde bir tane bile bulut yoktu. Öte yandan hava öylesine durgundu ki, en hafif bir esinti bile hissedilmiyordu. Deniz alabildiðine sakindi; en ufak bir dalga dahi yoktu. Güzel havanýn tadýný en çok kuþlar çýkarýyordu.

Martýlar, sabahýn erken saatlerinde karýnlarýný doyurmuþ, keyif uçuþuna çýkmýþlardý. Ara sýra büyük bir hýzla suya dalýp çýkýyorlardý; ama bu, balýk avlamak için deðil, sanki aralarýnda yarýþ yapar gibiydiler. Beyaz martýlarla gri martýlar arasýnda ne bir bölge kavgasý vardý ne de bir huzursuzluk... Hepsi birlik ve beraberlik içinde, adeta bayram havasýndaydýlar.

Bütün güzellikler mutlaka bir gün biter. "Her gün bayram olsa, bu güzel gün hiç bitmese!" tadýndaki gün de çok sürmedi. Nedense öðleye doðru hava aniden kararmaya baþladý. Bir anda gökyüzünde siyah bulutlar belirdi. Hava iyice koyulaþmýþ, neredeyse akþam saatlerini andýrýr olmuþtu. Çok geçmeden rüzgâr esmeye baþladý; üstelik kýsa sürede þiddetini artýrdý. Þimþekler çakýnca deniz kabardý. Vakit ilerledikçe rüzgâr kasýrgaya dönüþtü. Her çakan þimþekle birlikte dalgalar daha da büyüyordu. Güneþin kaybolmasý ve soðuk havanýn etkisiyle sýcaklýk bir anda düþtü. Soðuk, insanýn iliklerine kadar iþliyor, tir tir titretiyordu.

Bir saat öncesine kadar sessiz ve sakin olan deniz, þimdi azgýn dalgalarýn egemenliðindeydi. Bu dalgalar iki metreyi aþýyor, kýyýdaki daða adeta tokat gibi çarpýyordu. Sanki bu öfkeli dalgalar, tüm güçleriyle daðý yýkmaya çalýþýyorlardý.  Daðda yaþayan böceklerin yuvasýna giden delikler suyla dolup taþtý. Bu deliklerdeki toprak, suyla birlikte derinlere doðru sürüklendi. Bu yetmezmiþ gibi, hafif çakýllar ve taþlar da azgýn suyun hýþmýna uðradý.

Kötü hava günlerce sürmüþ, fýrtýnanýn ve þimþeðin gazýna gelen su, daðý durmadan adeta kýrbaçlamýþtý. Güçlü, kuvvetli, ulu dað ise azgýn dalgalarýn hýrçýnlýðý karþýsýnda hiçbir þey yapamýyordu. Su daðýn kýlcal damarlarýna kadar sýzmýþtý ama dað buna engel olamýyordu. Dahasý, daðýn baðrýnda nice hayvan suda boðulup canlarý yanmýþtý. Sonunda denizin tuzlu suyu, daðýn öbür tarafýna kadar ulaþýp akmaya baþladý... 

Kimse, daðdan damla damla süzülen gözyaþlarý misali akan berrak suyun aslýnda azgýn dalgalarýn bir eseri olduðunu bilemedi; týpký Leyla’nýn gözyaþlarýnýn neden aktýðýnýn bilinmediði gibi...