ÂDEM HOCAMIN SON ÞÝÝRÝNE KAYITSIZ KALAMADIM.

‘’SÝZÝN HÝÇ ÇOCUKLUÐUNUZ ÖLDÜ MÜ’’ ÞÝÝRÝNE BÝR NAZÝRA KALEME ALDIM.

SÜRÇ-Ü LÝSAN ETTÝMSE AF OLA.

SÝZÝN HÝÇ MÝ ÖLMEDÝ ÇOCUKLUÐUNUZ YOKSA SÝLÝNEN GEÇMÝÞÝN ÝZÝ MÝDÝR ÝÇÝNÝZÝN GÝZÝ…

Ölümsüz sandýðým bir g/izin peþindeyim ve de ölümüne sevdiðim ve yalnýzlýk denen o tek kiþilik ýrký içimde sýr gibi s/akladýðým belki de beti benzi atan duygulardan bihaber iken insanlýk solduðum ve soluduðum kadar soluma nifak sokanlardan aldýðým öcü ama severek ve taþlaþan yürekleri sevgimle delerek saklý durduðum mýntýkada bakaya kalan tüm hüznümle þerh düþtüðüm hayatýn da yongasý iken kalemin serzeniþi elbet yüreðin nemi de kendine sadece kendine…

Þehirlerden uzak þiirlerim.

Þiirlerimin ta kendisi iken hayat ve hayallerim.

Ve çocukluðumun g/izi arada bir kulaðýma çalýnan babamýn sesi.

Ýrdelenesi bunca hüznü bahþeden evrene dahi karþý gelemediðim kadar babama ara ara karþý gelsem de dersimi aldýðým o çocukluða duymalý mýyým sahi özlemi mi?

Ýçimin daraðacý çoktan asmýþken kini.

Ýçimin dehlizinde un ufak edilmiþken varlýðým ve tüm kýrgýn oyuncaklarým.

Sözcüklerim þimdilerde benim evlatlarým ve de evrenin bahþettiði en deðerli varlýðýmýn annemin Rabbimin bana emanet ettiði elbet yüce Rabbim iken tüm sýðýnaðým ve kendimi ve annemi sadece O’na emanet ettiðim ve sadece O’ndan istediðim.

Kelamýn özü.

Nazarýn gözü.

Ýlhamýn hem gücü hem hüznü.

Ben ve çocukluðum hali hazýrda el ele ve ikimiz de kýrgýn ve kýrýlgan ama daðýldýðýmýz ve sonlandýðýmýzda yeniden baþlayýp ayakta kalmanýn da hikmeti.

Bir þiirin dahi yetmediði iç sesim.

Bir nükte bir nesir bir hikâye ruhumun engebeleri bir o kadar saf yüreðim ve saf tuttuðum s/afiyetin.

Hicrim ve de.

Sevginin hicreti.

Hicvinde þiirlerin asla da yazmadýðým hiciv þiirleri.

Göðün mutabakata vardýðý yerküre sözüm ona ve yerin göðün birbirine kavuþacaðý yerde birbiri ile kapýþtýðý.

Ýklimlerden hüzün.

Ýklimlerden hazan.

Ýklimlerden hüsran.

Kýrýklar adam boyu.

Sözcükler yerlerde.

Rengim pembe.

Göðsümde devasa bir rozet kimselerin görmediði ve kalbimin ataklarý yalnýzlýðýmýn duraklarý.

Ölümle seviþen duygular hatta bedenler.

Çocuksu bir gülüþte saklý iken keder…

Esefle söylensem de rengimle müsemma yaþadýðým hasbelkader.

Varlýk.

Hiçlik.

Açlýk.

Tokluk…

Çok þükür çocukken gözümün doyduðu ama sevgiye doyamadýðým.

Çocuksu neþemi hala saklý tuttuðum ama baþýmdan da savdýðým bir avazda.

Sevgiyle kesiþen yolum sevgiyle büyüdüðüm kadar korkutulduðum ve yasaklar zinciri öyle ki okuldan eve beþ dakika dahi geç gelmem kýyamet alameti iken sorun bakalým sokakta hiç oyun oynadým mý?

Es geçilen varlýðým.

Yeis yüklü cihan ve kýrýk tekeri.

Acýnýn pekiþtiði kadar açýnýn da daraldýðý.

Mekâným.

Zamansýzlýðým.

Ve aidiyet duygum.

Ne çocukken ne de sonra ne de þimdi ait olduðum tek mekân yok iken ben hala bir yerlere bir þeylere ait olmanýn da hayalini kurabilecek kadar saf ve iyi niyetli iken ve iþte dumura uðramýþ kalbimden son dökülenler.

Ve de sözcüklerim.

Umut ve de.

Unut, diyenlere sözüm

Ve her gidenin ardýndan baka kaldýðým.

Bakaya kalan bir rüyayý daha gerçek kýlmaktan da ötesi nihayetinde hayallerimin top yekûn çalýndýðý.

Bense hala çocuðum.

Bense hala on yaþýndayým en iyimser on sekiz o da sona son kala, aldýðým darbelerin de nüansýnda saklý izahý olmayan pek çok þey.

Çocuk iken aldýðým en büyük ders ise hayatýmý zindana çeviren ve bilin ki lafýný etmem bu darbenin kýyýsýndan döndüðüm ölümden söz dahi etmem ne de olsa çocuksu yüreðime yakýþandý benim insanlara duyduðum sevgi ve güven.

Benim çocukluðum bir kere ölmedi defalarca öldürüldü ve de þimdimden mahrum kalmamak adýna kalan son kýrýntýlarla kendime yeryüzünde bir cennet inþa ettim:

Mutluluðun formülü ve de:

Annem ve kalemim.

Hayal ötesi.

Hayallerin destesi bestesi dalyalarca umuda kanat açan.

Ölümle olan izdivacýmýzda defalarca ölümün kýyýsýndan dönen cennetime yani anneme duyduðum sevgi ve vefa ve özlem öyle ki o, yanýmda iken bile onu kolaylýkla özlerken.

Dersimi alsam da insanlardan yana beklentim hayli fazla:

Elbet yanýlacaðým yeniden yenileceðim kadar onlarý kolaylýkla sevip yüreðime alýrken kalbimin kýrýklarýna da eþlik eden onca insan hatta ve hatta koca cihan.

Kolay ya da zor ama ben hala saklý tutuyorum muhafaza ediyorum çocuk kalbimi ve henüz reþit olmamýþ bir sevginin de izini ve gizini sürüyorum yolumun ise Allah Aþký ile kesiþtiði ve deðer verdiðim kadar deðer görmemem dahi önem arz etmezken kalemimle baþ koyduðum bu yolda da umuttan alýyorum feyzimi ve de tüm sevdiklerimden karþýlýðý olsun olmasýn…