Online Üye
Online Ziyaretçi
senden uzak diyarlardayım şimdi
solgun nilüfer çiçeklerinin bahçesinde
karalara bürünmüş sensizliğin odaları
ne senden bir hatıra
ne de gökyüzünde bulutlar kaldı
karanlık çöktü gözümün perdesine
matem hakim griye çalan saçlarımda
sabahın ilk vaktinde alacadan doğsa da
şimdi küskünüm güneşin her zerresine
gökte koyu bir fırtına görünürken
gam yüklü hücrelerim mateme sarılır
hakimdir yüreğimde sızı dilimde düğümler
gökyüzü sana olan sevdamın saf aynası
neden dudakların suskun ver bir selam
umrumda değil şu altın güneşin parıltısı
sensizlikte esirim ruhumun sönük ışıkları
yetim kaldım sensizliğin girdaplarında
çağır beni bu sessizlikten düşlerine
kaç zamandır hasretim nazlı gülüşlerine
elbet sayılıdır günler mevsimler geçer
gün gelir nilüferler açar mehtab ışığında
tüm alacakaranlıklar buhar olur
elbet bir gün sis çözülür aydınlıkta
ve ansızın şiirlerimde açarsın yüreğime
nilüfer çiçeğim….