Bir nağıl içində yaşayırdım mən, 

       Hər kəs bu halıma gülənə qədər…

       Deyirdim, sən mənim güvən yerimsən, 

       Özüm öz gözümü silənə qədər…

       Kimsə nəsə desə həmən danırdım ,

       Mən səni hamıdan əziz sanırdım, 

       Hətta  özümdən də  çox inanırdım, 

       Sənin kimliyini bilənə qədər…

       Hər gecə dəhşətdən  oyanacağam, 

       Pəncərə önündə dayanacağam…

       Bəlli ki mən hələ çox yanacağam, 

       Sağalıb özümə gələnə qədər…

       Fikrimdən, qəlbimdən , önümdən çəkil…

       Adımı hər yerdən, yaddaşından  sil..

       İllər keçsə belə unutmaram , bil, 

       Mən sənin zərbəni ölənə qədər…

       Dr.İlhamə Müslümova