Komþularýmýz

Bazen geçmiþe dalar sanki o günlerin özlemini çekerim... Saflýðýn, temizliðin sembolü olan çocukluðuma giderim, zaman zaman. O günlerde yaþadýklarýmý anýmsamaya çalýþýrým. Bir þeker tanesiyle mutlu olduðum,avutulduðum o günleri özlemle hatýramda canlandýrýrým. Sokakta hiç bir sorumluluk olmadan týpký o günlerdeki gibi çelik çomak oynamak isterim. Az ilerideki boþ arsada dizlerimi yere koyarak tozlar içinde yine  misket oynamak isterim.

Kýsa pantolonumla çýplak ayakla tozlu topraklý nadasa býrakýlmýþ tarlada futbol oynamak,beni topla geçecek karþý takýmýn futbolcusuna yine çelme takýp onu düþürmek isterim.

Kendi bahçemizde kirazýmýz olduðu halde komþumuzun bahçesindeki o kýrmýzý kirazlarý komþumuz görmeden koparmak büyük zevk verirdi bize. Bazen o ihtiyar amca bizi görür, "sizi gidi veletler sizi" diyerek yüzünden hiç eksik olmayan o sevimli gülüþüyle bizi kovalardý.Aslýnda bizi yakalamak için kovalamazdý galiba.O da bizi kovalamaktan belki de zevk alýrdý. Bahçeye girdiðimizi gördüðü halde meyvalarý koparýp cebimize , mendilimize doldurup da bahçeden ayrýlma zamaný gelince ortaya çýkardý. Arkamýzdan bir þeyler fýrlatýr ama fýrlattýðý þeylerin hiç biri de bize doðru düþmezdi. Zaman zamanda bu yaþlý güngörmüþ amca mahalle bakkalýndan bir þeyler alýr,sokakta oynayan ne kadar çocuk varsa çaðýrýr hepsine eþit olarak daðýtýrdý. O kadar bahçesine zarar verirdik de o amca hiç birimizin ailesine þikayet de bulunmazdý. Tek söylediði,"sizi gidi veletler sizi" idi.

Nur yüzlü eþi vardý. Baþýnda beyaz iþlemeli örtüsü,gözünde metal çerçeveli gözlükleri,elinden hiç eksik olmayan mekik oyasý... Bahçesinde bir yer vardý.Galiba bir elma aðacýnýn altý idi.Þöyle yerden biraz yüksekçe tahtadan bir sedir yapmýþlardý.Üstünüde tertemiz örtü sermiþler,minderde koymuþlardý. Mahallenin kadýnlarý ile burada oturur onlarla hem sohbet eder hemde mekik oyasýný yapardý. Herkese elinden geldiðince yardým ederlerdi. Zaman zaman nine eþine,"býrak çocuklarý kovalamayý kim yiyecek onlarý býrak koparsýnlar" diye baðýrýrdý. Dede de biraz koþar gibi yapar,dönerdi. Herhalde o dede de bizimle o þekilde oynamak istiyordu. Bu dedeye ve nineye karþý bütün mahallelinin sevgisi ve saygýsý olduðu halde çocuklarýn sevgi ve saygýsý daha çoktu. Bazen bahçe kapýsýnýn önüne çýkar etraftaki çocuklarý mahalle bakkalýndan bir þeyler almak için çaðýrýrdý.Bütün çocuklar sen gideceksin ben gideceðim diye bir birleri ile yarýþýrlardý. Dede bir þey aldýrdý mý,alan çocuða bir miktar da bahþiþ verirdi.

Biraz kýrmýzý yüzlü,beyaz yuvarlak sakallý zaman zaman bastonla dolaþan temiz giyinen bir dede idi.
Sevimli cana yakýn iki ton ton ihtiyarlar,bütün mahallenin çocuklarýnýn ailelerinden saydýðý dedemiz ve ninemizdi onlar.

Bir akþam dede birden vefat etmiþti. Nine bir müddet yanlýz o büyük evde yaþadý. Dede ve ninenin çocuklarý da vardý. Bir zaman sonra nineyi çocuklarý alýp yanlarýna baþka þehire götürdüler.Nine pek gitmek istememiþti. Hatýralarýndan ayrýlmak istemiyordu her halde. Dedenin vefat etmesi,ninenin çocuklarýnýn yanýna gitmesi biz mahalle çocuklarýný da çok üzmüþtü. Artýk o bahçeye hiç birimiz meyve koparmaya girmiyorduk. Sadece zaman zaman bahçeye girip hiç bir yere zarar vermeden,elma aðacýnýn altýndaki o sedire oturur,ninemizin beyaz baþ örtüsü ,metal gözlüðü ve mekiði ile oya yaptýðý;dedemizin de bahçedeki meyve aðaçlarýyla ve çiçeklerle uðraþtýðý o günleri hayal eder,bizi bahçeden kovaladýðý günleri tekrar yaþamak isterdik.

Bir zaman sonra ninenin de vefat ettiðini öðrendik. Onun cenazesini de ninemizin vasiyeti üzerine þehrimize getirdiler ve dedenin yanýna gömdüler. Huþu içinde yan yana yatýyorlar.

Hey gidi günler hey... Neleri hatýrlattýnýz,nerelere götürdünüz beni.
Yüzlerinden gülümseme eksik olmazdý. Sevgi ve hoþgörü abidesiydiler.
Yaþamlarý boyunca bir birlerinden hiç ayrýlmadýlar mezarlarýda yanyana oldu. Ölüncede ayrýlmadýlar.
Allah rahmet eylesin.

Nur içinde yatsýnlar inþallah...

Kamil ERBÝL