Ahmet, küçük yaþýndan beri araba lastiklerinin, motor yaðýnýn ve paslý egzoz borularýnýn kokusuna aþýktý. Bu kokular ona, her bir arabanýn içinde bir sýr sakladýðýný fýsýldardý. Babasýnýn isteðiyle deðil, kendi tutkusuyla baþladýðý çýraklýk hayatý, onu sanayi sitesinin tozlu ve gürültülü dünyasýna çekmiþti. Sanayi, Ahmet için sadece bir iþ yeri deðil, ayný zamanda bir okuldu.

​Usta Mehmet, kýrklý yaþlarýnda, elleri nasýrlý, yorgun bir adamdý. Konuþmayý pek sevmezdi. Genellikle gözleriyle ve el hareketleriyle anlaþýrdý. Ahmet, Usta Mehmet'in bu sessizliðinin altýnda derin bir bilgelik yattýðýna inanýyordu. Usta, ona bir motorun sesini dinlemeyi, bir civatanýn sýkýlýðýný hissetmeyi, bir kaportanýn eðriliðini görmeyi öðretti. Ancak en önemlisi, ona sabrý ve alçakgönüllülüðü öðretti.

​Bir gün, tamirhaneye eski, paslý bir Ford geldi. Sahibi, arabanýn artýk bir hurda olduðunu, ama eþiyle ilk anýlarýnýn bu arabada olduðunu ve bu yüzden ondan vazgeçemediðini söyledi. Usta Mehmet, arabayý inceledi, baþýný salladý ve "Bu iþ uzun sürer," dedi. Ahmet, Usta'nýn bu zorlu görevi nasýl üstleneceðini merak ediyordu.

​Günler, haftalar geçti. Ahmet ve Usta Mehmet, o eski Ford'u baþtan sona tamir etmeye baþladýlar. Her bir parçayý söküp temizliyor, onarýyor veya yenisiyle deðiþtiriyorlardý. Ahmet, bu süreçte Usta'nýn ne kadar titiz ve detaycý olduðunu bir kez daha anladý. En küçük bir pas lekesini bile atlamýyordu.

​Ahmet, bir öðleden sonra paslý bir vida sökmeye çalýþýrken, anahtar elinden kaydý ve parmaðýný kesti. Caný çok acýdý. O sýrada Usta Mehmet yanýna geldi. Ahmet'in kanayan parmaðýna baktý, sonra elini omzuna koydu. "Acele etme," dedi, sesi her zamankinden daha yumuþaktý. "Bu iþte en önemli þey hýz deðil, doðruluktur."

​Sonunda, Ford tamir edildi. Araba, eskisinden bile daha güzel görünüyordu. Motoru, neredeyse hiç ses çýkarmýyordu. Arabanýn sahibi geldiðinde, gözleri doldu. Eski arabasýnýn bu kadar iyi olacaðýný hiç beklemiyordu. Usta Mehmet, ona gülümsedi ve "Anýlar, hurda olmaz," dedi.

​Ahmet, o gün sadece bir arabayý tamir etmeyi öðrenmedi. Bir ustanýn elinden geçen bir arabanýn sadece bir makine olmadýðýný, ayný zamanda bir hikayeye ve duygulara sahip olabileceðini anladý. Ve o an, kendi ellerinin de bir gün bir hikaye anlatabileceðine dair bir umut belirdi içinde.

Kamil Erbil