O ulvi g/izin en yakın tanığıyım, sektiğim mavi düşün özentili semazeni belki de şiir ırkından uzak bir yabancı bellemişken kendimi düş mevsiminde serpilen duygularımdan kalın örgüler yapma niyetine.

Düştüm yola bir düş vakti

İçine düşülesi aşkın yabancı müdavimi

Elbet sevdikçe yakınlaşan her rengi her resmi.

Dünde hep sevdim

Günde öykündüğüm dünüm

Yarınların minvalinde

Düşlerle örtündüm.

İçime sarkıttığım o ip

Ki çoktan kaçmıştı da ipin ucu

Seyreldikçe zaman

Sezilerimden dem vurdum her gece vakti

Vuruldum da yüreğimden

Bilemedim hem rast geldiğim bu duygunun

Kalıcı olacağını

Ne de olsa sevginin kalıntısından

İnşa etmiştim ömrü

Gözümü sakındığımdan da öte

Göze gelmesin içimdeki giz diye.

Milat bildim o günü

Gözümden düşen bir ömrün güdümü

İçte saklı aşkın rahlesi

Uçuşan saçlarıma dokunurken aşkın seccadesi

Hep hazır ol’da

Adeta içtimada geçmiş ömrün güncesi.

Sihirli bir d/okunuştu aşk

Çocuk kalbimle düşmüşken aşka bilip bilmeden

Sevgiyle örttüğüm onca yüzü onca insanın

Kale alınmasam da çoğu zaman

İşte kaleme aldığımdı aşkın özü sözü.

Bir olmaksa sevmelerin muadili

Diri yüreğimden firar eden tek hece

Hecelediğim huzur ve mutluluk

Yankısı duyulmasa da içimdeki nutkun

Aşka erdim huzura erdim ben bir kere

Na’şımda saklı elbet tutuklu olduğum bu duygunun

Renginden bile şiirler örebildiğim

Yalnızlık ne ki hem?

Aşkla düşmüşken yolum şiire

O düş ki

Aralıksız gördüğüm gün ve gece…

İhtimamla severken

Öykündüğüm sadece muadili bu tutkunun

Denk düştüğü huzur ve mutluluğun

Kesilmezken nutku

Ara sıra set çekilse de önüme

Geriye bakmadan yürüdüğüm ulvi duygunun

Yaşattığı kadar içimdeki coşkuyu

Elbet çözülürken dizlerim

Ah, ben ve çözülmeyen

İçimdeki gizemin şifresi.

Hazan mahsulü yorgunluğumun

Kırık onca güftesi

Vurulduğum günü milat bildiğim

Sessizce sarıp sarmaladığım yüreğinden

Firar eden her hece ile

Kaybolmak bilmeyen bir ışık bir imge

Sezilerimde büyümeden de geçmez günüm

Tek hecede takılı aklım, mealim

Görmezden gelsen de

Hem iznini de almadan sevmişken seni.

Elbet mizacım ve yalnızlığım kanatlanır

Adımladığım kadar aşkı arzı endam eden sonsuz huzur

Sözcüklerin ikliminde s/üzülür de ruhum durmaksızın

Mutluluk değildir arzum

Arşa ermese de başım

Aşkın hicretidir içimde saklı

Sarmalında yerin göğün

Varsın başı olsun sonu noksan

Sadece yaşamak ve yaşatmak bu duyguyu

 ŞİİRİN ECESİ...