Gönül öykündü kayalara

Düşen zerrelerden alıp nasibini

Çekti içini derinden.

Mahmuzlandı isyan

Kanatlı düş bekçileri görevde:

Çok mu vardı sabaha

Tamah edip güneşe

Zanların uyuduğu gölge misali

Her evre, her sekant, her kıble…

Asılsız değildi hiç biri:

Ayrı ayrı uyutulan kuytularda

Lezzetli bir son diledi Tanrıdan

Uçuşan börtü böcek

Esefle kınadı iç geçiren sesimi

Öbek öbek palazlanan rüyalar

Kovuşturulan lanet en derinde.

 

Lacivertin uğultusu çöreklendi

Siyahın zaferi idi matem madem

Kıyılarında ölümün sürüklendi en elzem rükû

Varlığın hicvine tutsak

İblis çağlarken:

Tutanaklara geçirin.

 

Lav edilmişti evren erkenden

Kuytuların zafiyetine sokulan

Gölgesi kötülüğün

En diri acı, en görkemli son

Bir başı olmayan hikâyeden çıkıp da yola.

 

Tahayyül etmek nasıl ki imkânsız

Tebaasında şehrin

Şiirler patlatılır dinamit misali.

Zehrini akıtan zemherilerde uyuyan

Yedi verenler.

Mahşerin kayıp atlıları

Gidip de dönmeyi tehir eden.

Ufkuna sığınıp yarının

Dünün mezarında kıyasıya

Yer kapan zalimin mahareti.

 

Bir düş bekçisi hâsıl olan ansızın

Tutuklu düşlerin temaşasında

Yana yakıla zarf atan mutluluğa

Diyetler ödendikçe

Varlığın emaneti sadece Tanrıya.

 

Uyuduk uyuyalı geçmez oldu zaman

Yalpalaya yalpalaya

Yaşlanan benliğin titrek rüzgârı

Asılı mademki en tepede

Varlık olup da kepaze

Bir rüzgârın koynunda uyuduk:

En şaibeli yangınları yoksa biz mi kundakladık?

Güzele delalet lacivertin tayini

Israrcı kaderle sunumunda esefin

Gölgesinden korkan nice zalimin

Baş tacı idi o:

Adı mazlum adı kanayan;

Yaralı göğün kanatlarına serpilen

Umut niyetine.

 

Gökten bile kaygılı yeryüzü

Kopup gelen dünlerin zaafına yenik düşen

Sihirli zaferi ile aldatılan, vakur beşer

Kiminde hakkaniyet saklı

Kiminde yok tek kusur.

Şimdiyi biteviye tetikleyen mevsimin

Kodaman ruhuna konduk konalı

Ereceğiz hidayetin buğulu mahremine

Kayıtlara geçen her ölümü

Saklarken cebimizde

Cılız bir neşe peyda olan,

Kavuşmak adına

Kaybolan dünlerimizin rahmetine.

 

 


( Mahşerin Kayıp Atlıları... başlıklı yazı GÜLÜM-ŞİİRİN TEK H/ECESİ İKEN AŞK... tarafından 8.04.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu