Süslü günahlar üreten bir mekanizma belki de fay eðrisinin kýrýlmalarýnda yolunun kesiþtiði adýna insanlýk denen muharebenin de bir izdüþümü.

Nasipte ne varsa ve tevekkül odaklý ömrün de iç açýlarýnda, saklý dirhemler var iken.

Bariz bir yanýlgý belki de týpký henüz yolun baþýndayken, son duraða varana kadar birlikte vakit geçireceðimiz insanlarý hayatýmýza dahil etmemiz.

Ýlk gençlik yýllarýmda, haftanýn en az üç günü uðradýðým o kitapevi ve bu günün de saygýn bir iþletmesi yine kendi alanýnda çýðýr açmýþ ve peþi sýra kapanan kitapevlerine diklenircesine hala dimdik ayakta ve þubeleri sayesinde katlanarak büyüyen cirosu.

Sahibi kasada otururdu henüz sektörde belli bir yer edinmezden önce ama günümüzün nüfuslu iþletmecilerine nazire yaparcasýna ne kibirli idi ne terbiye yoksunu bilakis bir müþteriden öteydim onun gözünde týpký diðer öðrenciler gibi ve tabiri caizse kendimi onun manevi kýzý gibi hissederdim.

Ne de olsa Anadolu yakasýnýn seçkin bir semtinde ve þimdiki gibi bu denli yoðunluðun da yaþanmadýðý bir coðrafya idi o yýllarýn dostane týnýsý ve yine paylaþýmlarý semt halkýnýn.

Ne ilginç ki; Ýstanbul gibi, haritada küçük ölçekli bir þehir ve milyonlara ekmek ve umut olan ta o yýllardan beri hatta kendini tarihte oldukça þaþaalý bir sunumla gerek Türkiye’nin göz bebeði bir metropol gerekse neredeyse tüm dünya devletlerinin gözü olduðu.

Eminim ki; her birimiz doðup büyüdüðümüz þehir ile eþleþip serpiliyoruz bazen þehir bize sahip çýkýyor bazense sahip çýkmadýðýna inanýp köreliyoruz yoksa memleketimizi mi köreltiyoruz?

Doðduðumuz yer ya da doyduðumuz yer ve sanýrým onun da ikilem yaþamasýnda etken bir olan bir tanýmlama. O…

Yaklaþýk ayný jenerasyondaydýk ve evet, yaþ itibariyle benden büyük olsa da gözlerindeki o kelebek gülümseme ilk aklýma takýlan zira saygýnlýðýn ve ciddiyetin ne denli nüfuslu bir tanýmlama olduðu mademki ilk öðrendiðim deðerdi ve sahip çýkýlasý deðerleri mademki bir ömür kollayacaktým.

Son yýllarda pek yolum düþmüyordu bu geniþ ve kapsamlý maðazaya sanýrým ilgi alanlarým deðiþmiþti ve ben bir iki kez uzaktan görmüþtüm S.yi. hayli çökkün omuzlarý ve iki dirhem bir çekirdek ve anlam veremediðim þuydu ki; çalýþma þartlarýna istinaden esnek ve ortak bir giyim tarzý vardý kitapevi çalýþanlarýnýn belli ki; ona rastladýðým dönem iþinden ayrý kalmýþtý velakin geçen zaman zarfýnda onu iþinin baþýnda gördüm.

Ýþi tamamen kitaplarla ilgiliydi ne de olsa tüm gençlik yýllarý yine bu dükkanýn kitaplarý ve kitap raflarý arasýnda geçmiþti.

Onca yýl…sahi, merkezinde iþinin ve býkkýnlýk arz etmeden, tek itiraz duyulmadan aðzýndan ki hangi iþ mensubu olursa olsun, canla baþla çalýþmak.

Demek ki; kendimi esefle kýnamam gereken ve baþarý mekanizmasýnýn da ilk emir kipi:

‘’Sabret, iþine yoðunlaþ ve asla pes etme.’’

Seneler evvel baþladýðýn bir iþin ucundan tut ki ne hayatýn boþa geçsin ne de zamanýný harca…

Aslýnda olmasý gerekene sahip çýkmak ve kenetlenmek bir yandan da hayallerini öldürmek…hayallerine sahip çýkmak mý demeliydim yoksa ya da hayal teknede aldýðýn diðer düþ malikleri…

Bir ara süreçti onun iþinden uzak kaldýðýndan þüphe ettiðim ve onunla fazla bir samimiyetim olmadýðý için hep sandým ki soramazdým aslýnda sorsam bile cevap vermezdi yoksa verir miydi ya da tersler miydi benim?

Bunlar aslýnda onu son görüþümden sonra aklýma takýlan üç beþ kanca ve ben her ne hikmetse cesaretsizliðimin arkasýna sýðýnýp…aslýnda elimden ne gelebilirdi ki ya da benim kendime çok mu katkým oluyordu da baþka insanlara da çare olacaktým?

Belli ki geç kalýnmýþ bir soru hatta cevabý bile olmayan.

Evlerden ýrak olmasýný dilediðimiz ama kaçýnýlmaz sona kim yakalanýrsa hele ki küçük ve orta ölçekli bir iþletme ise-özellikle dükkan tarzýnda-genelde kilit vurulur iþ yerine o gün ve cenazemiz var ibaresiyle kaðýt asýlýr/dý dükkan camýna.

Günümüzde pek de alýþýk olmadýðýmýz ya da tek tük rast geldiðimiz ama söz konusu çok çalýþanlý bir iþletme ise o þubeye ya da diðer þubelerine kilit vurmak elbette mümkün gözükmemekte.

Yalnýzlýðýn boyutunu düþünüyorum da ya da kalabalýklar içinde neye göre yalnýz olup olmadýðýmýz.

Ýþ arkadaþlarýmýz ki herkes birbiri ile eþit oranda samimiyet geliþtirir ya da geliþtirmeli gibi bir kýstas insan tabiatýna göre deðiþkenlik gösteren bir özellik ya da bir davranýþ algýsý yine de ortak paydada buluþmak adýna çok da zor olmamalý ya da kolay olacak gibilerinden bir tanýmlama getirmek ne derece doðru?

Yine de birbirine saygý ve sevgi çerçevesinde davranan herkes yine herkesin kabulü olmalý.

Ya sahne arkasý?

Ya iç dünyanýn çalkantýlarý?

Üstelik ben, binlerce müþteriden biri olarak o güne deðin bir kez bile bu konuyu objektif açýdan irdeleyip esnek bir sunum getirmeyi düþünmemiþken…

Bir ailesi var mýydý S.’nin?

Ya da ne gibi sýkýntýlarý vardý da bunca sene sonra eski iþine geri dönmüþtü ya da neden bunca zaman iþinden ayrý kalmýþtý?

Bir kitaptan yana dertliydim ve bulamadýðým gibi bulup bulmamak da pek umurumda deðildi demek ki bu kitap vesile olacakmýþ onunla ilgili son gerçeðe.

Genel bir hüzne denk düþmek aslýnda yabancý bir sosyal ortamda yaþanan hüzne dâhil olmak belki de mecburen belki de insani yönden hatta tanýmasanýz bile.

Evet, garip bir havaya rast geldim. Hüzün belki de þaþkýnlýk belki de göreceli bir saðanak kimine göre ahmakýslatan kimine göre doluya dönüþecek.

Ýki yeni eleman karþýladý beni ve tam soracaktým ki aradýðým kitabý, arka tarafýnda maðazanýn inanýlmaz bir alkýþ sesine tanýk oldum üstelik günün ortasý üstelik ne bayram ne seyran ve S.yi gördüm omuzlarýnda iþ arkadaþlarýnýn.

Ýþ ortamlarýnda muhtemel görüntüler lakin biraz alýþagelmiþin dýþýnda bir enstantane olduðunu yadsýyamam lakin maðaza giriþinde cama yapýþtýrýlmýþ o gazete nüshasýna dikkat etmem gerektiðini geç fark ettim.

Bu kýsacýk süreçte aðlayanlar mý istersiniz kahkahalar atan mý ya da þaþkýnlýðýný gizleyemeyen sayýsýz müþteri yine benim gibi meraklý bakýþlar yönelten birbirine.

Yaþlý bir teyze sonunda avazý çýktýðý kadar baðýrdý:

‘’A, ne biçim dükkan burasý. Ben torunuma hediye almaya geldim. Bir Allah’ýn kulu da sormuyor…’’

Bu sefer cevabýný yetkili aðýzdan duyduk üstelik top yekun þaþkýn bakýþlarla durumu anlamaya çalýþýrken.

S.kocaman bir gülümseme ile yaklaþtý yaþlý maðaza müþterisine.

‘’Teyzem, aradýðýn kitabý söyle getirteyim.’’

‘’Tamam da…a, neydi adý? Sahi, oðlum ne bu hal? Ben seni kaç yýldýr bilirim. Ne o, yoksa piyangodan para mý çýktý? Ne bu böyle, iki dirhem bir çekirdek?’’

Bizimki yaka kartýný çýkartý o an ve cebinden çýkardýðý broþürü her birimize daðýtmaya baþladý.

‘’Allah gani gani rahmet eylesin. Nur içinde yatsýn.’’

Teyze üzülmüþtü ve derken aðlamaya baþladý.

‘’Baþýn sað olsun oðlum. Yakýnýn mýydý ölen?’’

‘’Tanýmýyorum ki teyzem lakin o, beni tanýyormuþ.’’

‘’Anlamadým ki.’’

‘’Uzun hikaye anlatmasý uzun sürer lakin sonu iyi biten bir hikaye. Beklerim teyzem.’’

‘’Nereye evladým. Mezarlýk ziyaretine mi gideceðiz? Olur, gelirim. Hele bir þu hediyemi alayým da torunuma.’’

Giriþteki kýzlar yetiþti imdada.

‘’Teyze, o kitap stoklarýmýzda görünmüyor. Geçen hafta sipariþ vermiþtik lakin geldiði gün tükendi.’’

‘’Peki, ben gideyim o zaman.’’

‘’Dur, teyzem. Beklerim benim maðazaya.’’

Sonra kadýn cebine týktýðý broþürü iþaret eden S.yi görüp dikkatlice baktý yazýlan adrese.’’

‘’E, adres burasý.’’

‘’Ortak oldum artýk buraya lakin eski vazifemin baþýndayým týpký diðer arkadaþlarým gibi.’’

Sonra döndü bana:

‘’Siz ne istemiþtiniz?’’