Önce Allah Sonra Sen, Annem...




‘’Neşeli bir şehre benzerdi senin sesin.
Bazen ölmek istiyorum,
Beni yeniden doğurman için.
İri, ekşi bir vişne tanesi gibi.’’(Didem Madak)

 

 

Canım annemi defalarca acile yetiştirdiğim ömrün güncesi idi yoğun bakımda yattığı 35 gün ve gece ve ben asla ümidimi kaybetmedim:

Kaç bayramı birbirimize uzak geçirdik.

Hele ki kalbinin tam 15 dakika durduğu o gece:

22 Temmuz 2024 ama on altıncı dakikada doktorlar bana müjdeli haberi verdi.

Ama biri vardı ki onun kalbi durdu diye etekleri zil çalan elbet onu ve ahvalini yüce Rabbime havale ettim.

Umut ve inanç yüklü oldu mu insan sırtı yere gelmiyor asla.

Annem, benim hem yol hem kader arkadaşım ve ben onun hakkını asla ödeyemem severek ihtimam göstererek anneme bakmaktan gurur duyuyorum.

O ki: beni defalarca doğurdu ve şimdi sıra bende.

Hele ki son yedi aydır, anne-kız verdiğimiz mücadele ve sevinmesin düşmanlarım:

Benim ve annemin hikâyesi asıl şimdi başlıyor:

ALNIMIN AKIYLA YAŞADIĞIM BİR ÖMRÜ DE KİMSE HEBA EDEMEYECEK ASLA.

 

 

BAYRAMINIZ KUTLU OLSUN SEVGİLİ GÖNÜL VE KALEM DOSTLARIM.

 

 

Sen ki;

Uleması şiirlerin

Bazen bir dikite denk düşen

Bazen devasa bir sarkıt

Aşkın ambleminde saklı resmin ve sesin

İçimde kalan ukdesin, anne

Serap gördüğümsün

Semazen ruhumsun

Ve sana verdiğim sözü tutuyorum, anne:

Hem bilmez misin sen?

Nasıl da tutumsuzum severken

Ah, evet bir de yazarken yazamadığım

Yazgıma alt yazı geçmem lazım

Nasıl ki; idmanlıyım anne

Acı çekerken

Ve içimde büyüyen o devasa açı

Aşkın ikramı bir lezzet ki yazmak

Ölüm hak getire

Hakkın emri

Son bulmadan ömür

Yazıp da uzlaşmalıyım kendimle

Ve zaaflarım, anne:

Bildiğin ne varsa dünde kaldı

Bilmediklerini ise her gün yazacağım

Çünkü ben sevdalı bir posta güverciniyim

Yüreğimi ihya edense şiir

Ve yazdığım binlerce makale, deneme ve hikâye…

 

Hani, ilk okuyucum senken

Şimdilerde içimdeki sismik kederle

Tasamı taslak edindim

Teması aşk ve hüzün olan ömrün

Arka yakasında saklı bir şehrim

Damarlarımda akan kan ne ki?

Kan ağlarken

Ve de kan çıkmazsa şiirden

Bil ki aldırmayacağı

Bil ki sevinmeyeceğim

Yazdım diye

Ne de olsa önce ağlayıp sonra yazmalıyım

Ya da tam tersi:

Her yazmadığım gün ölümüm

Yâd edilesi dünüm bazen gözüm kör sevdiğim

İltimaslı yürekler ve sevdalar

Nasıl ki meftunum sevgiye ve kelimelere

 

Anne, varamadın hala dönmen gereken yere

Anne, zaaflarımı öldürdüm ben gittiğinde beri

Zarflarım dolu sana yazdığım mektuplarla

Sancılı bir doğumsa benimki

Gelmeni bekliyorum beni

Bir kere daha doğur diye

Anıyorum Süreya’yı her gece:

Önce öp sonra doğur beni diyen üstat

Nasıl da haz vermekte yalnızlığıma

 

Kıtalar aştığım

Ama aşamadıklarım sana gelemediğim

Sen bu kadar uzak bir ülke olmaya

Ne zaman karar verdin, söyle anne

 

Utkumsun

Ufkumsun

Uğurumsun

Nazar boncuğumsun mavi gözlerine

Nazar değmesin

Ve kim ki nazar eden

Nazirelerim bil ki durduk yere serilmiyor zemine

Makûs talihim

Ve açamayan bir dağ lalesiyim ben

Manzumesi aşkın

Rotası hüznün

Direktif veren kaderin tesellisi

Tecelli bulan kederimi

Mademki diktim başıma içtim şiir niyetine…

 

Yazılmamış ne varsa, anne

Yeter ki bekle beni

Tıpkı seni beklediğim gibi kapının önünde

Kapı dışarı edildiğim ne çok iklim

Dilemması bu hasretin

Ölmeye razıyım eğer ki gelmezsen

Benim gelemediğim bir ülkesin sen, anne

Uzaklığın had safhada olduğu

Sesini duymaya özlediğim şehir eşkıyalarına

Sor beni

Nasıl ki volta atarım gecenin indinde:

Ah, anne, ah…

Bu şiir benim o şiir senin diye gezdiğim sokaklarda

Havlayan köpeğin dahi umurunda olmadığım kadar

Ruhumu yıkadığım keder

Dolu müzmin hasretimle

Bil ki:

Şiirlerim sensiz öksüz

Ben zaten dünden yetim

Yetemediğim yok mu ki hele şu ahvalim?

Bir kere dahi sormadılar bana:

Annen nasıl, diye

Ve işte koştuğum Rabbim

Adağım ve ataklarım

Arsız bir kuş gibi

Gagamla sevdiğim o sevgi ambarı

Ben nasıl ki sevginin arsızı

Arz ettiğim neyse Rabbim razı

Olsun benden yeter ki

 

Yetemediğim iklimlerde pervanesi olduğum ateşe

Düşkün bir buz dağıdır saklı içimde

Erise bile çözülmeyen

Emaresi yarında belli olan

Beklediğimsin ve çok sevdiğim

Beklemekle geçse de ömrüm

Asla geri durmayacağım

Ve şiirlerim seni çok özledi annem

Öznemsin ve özlemim ve öz veririm

Rabbime sadık bir kul olmanın ötesinde

Önce Allah sonra sen, annem

Yatıya kalan hüzün ve özlem yüklü güncem

Serpildiğim bir zemin

Gözümden sakındığımsın

Göze geldik nasıl göz göze geleceğimiz

Günler umarım ki çok yakındır

Yakından değil uzaktan seyrettiğim bir yangın gibi

İçimi ateşe veren kalemin matemi

Sensizlik ve sessizlikse zindanım

Rötuşladığım gece gibi

Yeter ki aydınlık kılsın Rabbim yüreğimi…

 

 

 


( Önce Allah Sonra Sen, Annem... başlıklı yazı GÜLÜM-ŞİİRİN TEK H/ECESİ İKEN AŞK... tarafından 6.06.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu