Yaþamak, yudumlanan sýcacýk bir fincan kahvenin damakta býraktýðý tadýn telveye sýçramasýdýr.

Martýlarýn çýðlýklarýnda ürpererek, son anda denize atlamaktan vaz geçmektir.

Kirpiklerdeki yaðmurlarda tebessümlerin ýslanmasýdýr.

Hayat denen bir çýnarýn yeþil yapraklarýna tutunma gayretidir. Ilýk bir meltemdir nefes almak gibi.

Her nefes yeniden hayata baþlamak, her baþlangýç yeniden doðmaktýr.

Her þeye raðmen, tebessüm etmektir ýsýran hüzünlere aldýrmadan.

Bir dilim ekmeðin taze kokusunda yeniden hayata dönmektir. Bulutlarda uyuyabilme arzusudur.

Açken, ekmeðini daha muhtaçla paylaþabilmektir belki de.

Elimizde beyaz bir gül, kapý zilini çaldýðýmýzda; yan pencereden; “evde yok bir arkadaþýyla çýktý” cevabýnýn duygularýmýzý örselemesi, mutluluðumuzun yüreðimizden uçurumlara devrilmesidir ölmek.

O’na veremediðimiz, yerde kýrýlmýþ bir gülün ardýndan, fýrtýnalarýn silemediði, kýrgýn yüreðimizin sulusepken aðlamasýdýr.

Bir kanadý kýrýk serçenin yüreðinde hissederiz bazen ölümün acýtan yanýný. Bir çocuðun damlayan acýlarýnda. Ve bir vefalý dostu yitirdiðimizde, ardýndan dökülen damlalardadýr ölmek bazen.

Yaþanan mazinin tortularýnda gizlidir ölüm, geriye sarýlmasý imkânsýz anýlarýn ardýndan.

Bir nice yanmaktýr külsüz dumansýz.

Bir sýcacýk simidin doyumuna ulaþamayan öksüzün bakýþýnda asýlýdýr kimi zaman.

Gitmek zorunda kalýnan andýr. “Geriye bakma” diyen yüreði dinlemeden, gözü ardýnda kalmaktýr belki de.

Bir çocuk masalýnýn sayfalarýnda; daha kolay, daha zahmetsiz, daha imrendiricidir bazen.

Erdemlerin tükendiði mutsuz ýrgalamalarda, koþulsuz sevememenin yüreðimizi baðladýðý kelepçelerde, çaresiz bir aþkýn vicdanýmýzý bakýþlarýyla oklamasýnda gizlidir ölmek.

Demlenen, tavþan kaný tek kiþilik acýlarýn kývamýnda
çökerek, dertlerin dibine vurmaktýr.

Yoksa bir vefasýzý düþlerken tükenen son nefeste mi gizlidir ölmek?

Bir annenin yýldýz düþmüþ saçlarýndadýr ölümün ýlýk öpücüðü. Örselenmiþ umutlarýn kelebek kanadýna yüklenmesi, yürekteki ahlarýn soðumamýþ ateþtir ölüm.

Anne kucaðýnda olduðunu sandýðýnda sýcacýk, uyandýðýnda rüya olduðu gerçeðiyle, sahipsiz ve yalnýz olduðunu anlamaktýr ölmek.

Bir titreten karþýlamadýr yalnýzlýðýn ürpertisi. Alnýndan öper gerçeklerin acýtan dudaklarý. Uyanmak istemeyen yýkýlmýþ bir yüreðin hüzünle sýçramasýdýr belki de ÖLMEK.

Anlatýlamayan biçareliklerde, sözcüklerin çaresizliði ve tükendiði yerdir.

Ölmek belki de bir kolay iþ. Esas olan yaþamayý baþarabilmektir kim bilir.

Sevgiyle…