Provasýný yapýyorum umudun ve bakir tarlalarýnda düþlerin geçitler inþa ettiði o arazide gidip geliyorum.

Elimdeki mikado çöpleri sanýrým dolduruþuna geldim iblisin az sonra gidip bir apart kiralayacaðým ve ömrümün kalan kýsmýný orada geçireceðim belki de balkonuna asacaðým çamaþýrlardaki o kurumuþ kan lekesiyle ihbar edeceðim içimdeki katili…

Az mý günaha girdim durduk yere hem çýkmadýk candan umut da kesilmezken.

Bir terane ki içinde dönendiðim.

Sobalý evimin özlemini çekiyorum yine de lüks yaþamaktan taviz vermiyorum.

Ruhumdaki sahanlýk.

Yüreðimdeki mahzun çehre.

Kýyanlara inat kýyama durduðum.

Haraç mezat sevenlere aldýrýþ etmeden bitmeyen büyük aþklar yaþadýðým.

Kim olduðumu sanýyorsun hem?

Belki bir leydiyim belki de bir kontes.

Yoksa ben Hürrem Sultan mýyým padiþahýn eteklerini topladýðým.

Diridir ruhum benim hem gerçi dingin olmasa da yüreðim hala çocuk gibi hoplayýp zýplarým.

Hüviyetimi çaldýrdýðým gün baþladý benim yeni hayatým.

Yüzüm yok ki babamlara demeye:

‘’Yine sizin kýzýnýz olmaya geldim.’’

Elbet karþýlaþtýðým o kapý duvar.

Bir çilingirle hallettim iþimi de…

Ah, nereden bileyim babamýn evi kiraya verdiðini elbet polis da alýp götürdü beni.

Bir süre içeride kaldým aslýnda iyi de oldu ne de olsa konaklayacaðým bir yer yoktu o aralar.

Gökteki kumpanya.

Yürekteki kâinat.

Sözcüklerdeki rehavet.

Yüreðim ve mutluluk ise olsa olsa bir rivayet.

Öznemle vardým ben ta ki nüfus cüzdaným çalýnana kadar.

Sonra ne yaptým ettim üç kuruþ geçti elime sakýn ha, sormayýn nereden bulduðumu ve üç beþ parça çamaþýrýmý da týktým ki eski bavula düþtüm yollara.

Yol dediðin…

Git git bitmedi sonra içimin istediði ufacýk bir odaya kavuþtum elbet hala nüfuz kâðýdýmý çýkaramadýðým için ev sahibine bir de sus payý verdim.

Kira ve depozit bir de verdiðim rüþvet…

Aman ha, duymasýn kimseler.

Hem eþyalý tuttum ben daireyi ve ilk iþim ýlýk bir duþ almak oldu gerçi sular soðuk akýyordu ama…

Soðuk derler bana ama bilmezler içimdeki ekvatoru.

Neyse efendim, lafý fazla uzatmayým. Neresinden baksanýz altý ay rahatça yaþadým tuttuðum dairede elbet kira parasýný ödeyemediðim için direkt sepet havasý.

Havalý kadýnýmdýr ve sýk sýk hava kaçýrýrým sonra da sönerim uçan bir balon iken yere serilirim buruþ buruþ tenimle ve müstakbel yalnýzlýðýmla.

Babamlar sahi nereye gitti?

Sordum soruþturdum ama izlerine rastlayamadým hele ki o haberi gördükten sonra ki kolay kolay televizyon seyretmem ben.

Nereden bileyim çaldýrdýðým nüfuz cüzdanýmýn kýdemli bir hayat kadýnýna düþtüðünü.

Düþtüm iþte gözlerden.

Haberlerde demez mi?

‘’Romen uyruklu Suzan Kambura…’’

Ýyi de halis munis Türk kýzýyým ben.

‘’Hayat kadýný yapýlan operasyonda basýldý ayný zamanda bir uyuþturucu taciri olduðu da çýktý ortaya.’’

Haberim yok ki olan bitenden. Tesadüfen öðrendim nüfuz cüzdanýmýn bir hayat kadýný tarafýndan çalýndýðýný.

Nüfuz dairesine gittim mi iþim biter.

Gerçi cebimdeki para da bitti ama…

Düþlerim bitti.

Hayal teknem battý.

Hayatým ve sözcüklerim zehir zemberek.

Hadi, fuhuþta basýldým ya o uyuþturucu kaçakçýlýðýndan kaç yýl yerim ki?

Ömrüm saklanmakla mý geçecek?

Ve iþte uðurlu sayým iken on üç gittim son iki rakamý on üç olan bir bilet aldým gerçi akýl edemedim ama:

Neyi mi?

Ýkramiye diyelim bana çýktý. Ýyi de demezler mi sen kimsin, diye?

Nasýl ispatlayacaðým benim ben olduðumu?

Yoksa ozanýn dediði gibi bir ben daha mý var içimde?

Olmaz mý ama dýþýmda bir ben var elbet benim ait olmadýðým bir hayatý yaþayan o Romen uyruklu kadýn iken benim olduðunu iddia edip de polise yakalanan…

Çok düþünmekten baþým çatlayacak gibi aðrýyor.

Allah’tan havalar sýcak da parklarda idare ediyorum.

Gel de çýk iþin içinden.

Bilet çekiliþi bu akþam.

Ah, ben artýk sabahý sabah ederim gerçi biletçiden liste alana kadar da dokuz doðuracaðým ama…

Ýçimde infilak edecek bir bomba düzeneði var sanki. Ne de olsa donanýmlý kadýným. Ne ararsan var bende.

Ah, bir de hüviyetimi çaldýrmasaydým var ya…

Ýþte sabah da oluverdi gerçi sabrým da tükendi ama…

Adam henüz gelmemiþ güzergâhýna.

Biletçiden bahsediyorum caným Allah vere de listeyi bulsam. A, iþte geldi biletçi.

‘’Kardeþim bana çekiliþi yapýlan numaralarýn olduðu son listeyi verir misin?’’

‘’Eh, be abla. Sabah sabah liste mi olur?’’

‘’Olur, elbet olur. Yok mu sahi yanýnda?’’

‘’Çattýk sabah sabah.’’

‘’Bana mý dedin, kardeþ?’’

‘’Ben nereden senin kardeþin oluyorum. Hem daha siftah bile yapmadým at þuradan bir onluk da.’’

‘’A, deli mi ne? Soyguncu musun sen?’’

‘’Haydi, al listeni de çek git baþýmdan.’’

‘’Ýkramiye bana çýktý büyük olasýlýkla üstelik bileti de senden almýþtým.’’

‘’Nereden hatýrlayayým seni? Günde yüzlerce kiþi gelip geçiyor.’’

‘’Ýnanmýyorum.’’

‘’Ne oldu? Yoksa büyük ikramiye sana çýkmadý mý?’’

‘’Ýkramiyenin ne olduðuna baðlý.’’

‘’Anlamadým.’’

‘’Yüzümü unutma sakýn ki sýk sýk göreceksin haber bültenlerinde. Bana þans dile sadece…’’

‘’Zaten iþim þans daðýtmak. Þansýn bol olsun. Beklerim yine. Gerçi büyük ikramiyeyi kazanmýþ birine benzemiyorsun ama…’’

‘’Sence?’’