Ne tuhaf şey, şu zaman.
Hasretinin kapısında,
sen beni cennetine alacakken akmıyor da—
senin varlığınla kutsandığımda,
elimden süzülüp gidiyor.
Ona da sen hükmediyorsun, değil mi sevgilim?
Bu ölümlüden alacağın başka ne kaldı?
Ruhumu sattım sana.
Kalbimi, bir ayinin kurbanı misali serdim ayaklarının altına.
Zihnimi, tenindeki yıldızlı gökle, bir zindan gibi mühürledim.
Şimdiyse sen, zamanımı da alıyorsun benden.
Hayır, sitem etmiyorum—edemem.
Senden gelen her şeye razı bu aşığın.
Yalnızca... o kırık kanatlarının gölgesinde
biraz daha dinlenebilmek isterdim.
Bir ressamın düşlemeye bile cesaret edemediği o yüzü,
biraz daha seyredebilmeyi dilerdim.
Senin aşkın, bu ölümlüyü bir seraf misali göğe yükseltti.
Her kıpırtımda... yanıyorum.
Her adımımda... arzuluyorum.
Belki de bu, günahların en büyüğü.
Yasakların en kadimi.
Elmaların en lezzetlisi.
Fakat ben,
onlardan farklı bir yolu seçemem.
İlklerin bile yapamadığını, ben mi yapacağım?
Sonunu göre göre,
cennetten kovulacağımı bile bile,
yine de, uzanacağım senin aşkına.
Yüzyıllarca anlatsınlar—
günahkâr desinler arkamızdan,
lanetlesinler ismimizi.
Sensizlikte yanmaktansa,
cehennemin kor ateşlerini seçerim.
Ellerine uzanamayacaksam,
seni tadamayacaksam...
cennet gerçekten benim cennetim mi?
Tanrı seni karşıma çıkarırken—
ruhlarımızı aynı özle tutuştururken,
elbet biliyordu.
Benim hep senin adınla,
senin arzunla,
seninle yandığımı...
elbet biliyordu.
(
Seraf başlıklı yazı
irem-dogan tarafından
10/30/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
