İNSAN BAZEN DUYMAZ
16 Aralık 2025
H. Çiğdem Deniz
Hatırnazdır, bir o kadar da saygılı. Buna diyecek söz yok. Yine de bazen aynı düşünce takılır aklıma: Neden hep ben onu görmek zorundayım?
Bu bir şikâyet değil aslında; daha çok insanın kaderine düşen tekrarlar üzerine sessiz bir merak. Hayat zor diyenlerin, başında huniler taşıyanların arasında bazı yüzler hep karşımıza çıkar. Kimini görmemek ayıp olur, kimini görmekse insanın içini yorar.
Belki de mesele kişi değil; aynı sahnede, aynı cümlelerde, aynı duyguda yeniden yeniden bulunmak. Ve insanın, kalabalığın içinde bile kendine bir mesafe arayışı.
Seslendim. Duydu mu, duymadı mı bilmiyorum. Belki de duymak istemedi.
İçimden bir ses, “Bu senin sesinle ilgili değil,” dedi. “İnsan bazen duymaz; çünkü duymak, bir kapıyı açmayı gerektirir.”
Hatırnazlık da bir mesafeydi belki, saygı da. Her güzel sıfat, temas etmek zorunda değildi.
Yine de merak ediyorum. Neden hep ben fark ediyorum bu susuşu? Neden aynı yüz, aynı boşlukta yeniden karşıma çıkıyor?
Sonra Yaşar Kemal’in kalemi geldi aklıma. Yük olan şey bazen kalem değil, onu tutan eldi. Benim yüküm de bu soruydu belki; cevabı olmayan ama taşınması gereken.
İç sesim sustu en sonunda. “Her çağrı karşılık bulmak zorunda değil,” dedi. “Bazı sesler, sadece sahibini ayakta tutmak için çıkar.”
(
İnsan Bazen Duymaz başlıklı yazı
çitlembik tarafından
12/16/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
