GÖNÜL
SEFERİ
Kara gözlerimi alamadığım
Masmavi gözlerinde
Geri dönülmez sefere çıktım.
Dönüp baksan bir kere,
Sanki ne olurdu?
Bir teselli, bir umut ararım
Acı tatlı sözlerinde.
Sen adım atarsan,
Ben sana yol olurum.
Bir damla umuda ben alışıktım.
Umutsuzluklar ufalanır avucumda,
Bin bir zahmetlerimle.
Vuslata âşık köprünün iki ucunda
Yalnız seni beklerim
Islandığım bahar rahmetiyle.
Sokaklar karanlık, sokaklar yalnız,
Sokaklr melâlime meftun,
Sokaklar kimsesiz, sokaklar sensiz…
Ben, rindliğe büründüm sensiz;
Değil hatıralar, adımı bile unuttun.
Güneş ta fecre kadar,
Rengarenk gözlerini yumdu.
Bir günüm daha
Benimle yorgun düştü.
Ayak seslerim yankılanır,
Yapayalnız şu rıhtımda.
Bir âşık senden neler umdu,
Üşengeç martılar bana üşüştü.
Beni kuşatan şuh karanlık,
Sudaki oynak ışıklar bana gülüştü.
Haydi dön, haydi gel artık!
De ki bütün insafsızlıklarım,
Ruhumu okşayan nazdandır.
Belki beni kuşatır aydınlık,
Yüreğimdeki kor ateş, yazdandır.