Biliyorum ve bilmekteyim kimin yakýnýmda ya da uzaðýmda olduðunu. Ne basit bir hayal kýrýklýðý ne de sýradan bir duygu tüm o birikenlerin sonucunda önümde uzanan. Sayýsýz, umarsýz bir insan kitlesi iþte. Sesi ve soluðu çýkmayan. Hoþ sesini duyduklarým da var ama nasýl da rollerine iyi çalýþmýþlar.

Tek tek ve en ince detayýnda kadar tanýyýp, görebiliyorum o sessiz kitleyi. Bir çember çizmiþler ufacýk bir tebeþir parçasýyla ve birer birer gizlenmiþler o çemberin içersine.

Merkezinde ise duyarsýzlýklarý ile sürekli paralel seyreden bir boþ vermiþlikle uzaktan seyrediyorlar. Ve biliyorlar kendilerini her ne kadar gizli saklý olsalar da.

Kadýn ve erkek, yaþlý ve genç…

Yakýnýmda yakýn gözüken ve olduðundan çok farklý biri. Ne varsa gerçek örtüyor elleriyle. Farklý bir siluetmiþçesine nasýl da gizlemiþ o gerçek yüzünü. Hep susmakta ama yeri geldi mi nasýl da kolaylýkla kýrabilmekte hele ki elimi uzattýðýmda. Zira sayýsýný ben bile unuttum bu kalp kýrýklýklarýnýn. O ve ahvali…

Önceleri az üzülmüyordum hani. Ve az yargýlamýyordum kendimi. Ne onlarýn gölgesiyim ne de kuklasý. Ayný ipte iki cambaz yürümez lakin. Hoþ yürüdüðüm yol ya da her ne ise onlarla asla kesiþmedi bu güne deðin. Ara sýra ayný havayý solumaya kalkmýþ olsam da olmadý mý olmuyor iþte. Oksijenimi tüketiyorlar her seferinde.

Çok ve sayýsýz kere yeltendim ulaþmak adýna üstelik ulaþýlmasý zor olan ben olsam da. Evet, az bariyer koymam hani önüme zira mecburum ama her seferinde þans verdim onlara yeni bir diyalog baþlatmak adýna. Olmadý mý olmuyor. Özellikle kendimi bildim bileli bir türlü iletiþim kuramadým, özellikle o ikisi. Kim ya da ne olduklarý belli olmayan ve yaralayýcý benlikleriyle sahte kimlikler sergileyen.

Siyaha her seferinde beyaz diyen þahsý muhteremler. Maksat ters düþmek olduktan sonra marsta hayat olduðunu bile iddia ederler. Bilirim ciðerlerini. Anlatmasýnlar bana kendilerini. Karþýsýndakileri köle olarak kullanan ama aslýnda iradeleri sýfýrlanmýþ, paranýn ve türlü olumsuzluðun kölesi.

Ýyi bilirler can yakmayý ve iyi bilirler olduðundan farklý yansýtmayý o küçücük dünyalarýný. Dünyevi anlamda yetersizliklerinin girdabýnda savrulan ve sütten çýkmýþ ak kaþýk misali.

Ne yargýlamak ne sorgulamak niyetim ama gelin görün ki kendilerinde her daim bulurlar bu hakký.

Hükümdarlýklarýný ilan ettikten sonra, daha da ahkâm kesmeye baþlamadýlar mý?

Kim neyi paylaþmaz onu da anlayabilmiþ deðilim diðer yandan. Sonuç itibariyle hayatta herkese bir yer var ve Yaradan herkese rýzkýný vermekte. Hayýflanmak ya da suçlu duruma düþürmek adýna bir uðraþým da olmadý hani. Gerçi sýk sýk mýzmýzlanýrým kayýplarým adýna ama sabýrsýzlýðýmý ve ulaþýlmaz hayallerimi de asla yadsýyamam. Bu bile göze battýktan sonra ne diyebilirim ki ve kim ne diyebilir ki. Sonuçta beklentiler ve umutlar kýsýtlanamaz ve hepimiz özgür irademizle dileriz ve bekleriz ya da kabullenilmiþliðin verdiði o kýrýk duygularla kapanýrýz içimize. Duygulardan, düþüncelerden ve de kaderden kim suçlu duruma düþebilir ki ya da kim kimi suçlayabilir ki?

Bariz ve somut bir gösterge de yok üstelik ama ulaþýlan nokta bir þekilde kendini belli ediyor. Hassasiyet de iþin içine girdi mi ne zor görmezden gelmek ve ne zor görmezden gelinmek.

Aslýnda biliyorum suçumu her ne kadar suç olarak addetmek mümkün olmasa da. Ve hala da yargýlanýrým elimin tersiyle ittiklerimden müteakip.

Ýdealist bir beklentinin nihayetinde sonuca varmayan her ne ise…

Hayal kýrýklarýnýn ardýndan yeni bir hayale yel açan her kim ise…

Hýrslarýný deðil amaçlarýnýn uðrunda çýrpýnan bir ben isem… O zaman suçlu muyum bir takým þeyler yolunda gitmedi diye?

Ya da hak ediyor muyum onca serzeniþi ve kýlýflarýn altýndaki sözcükleri?

Hatta ve hatta bir takým sýfatlarla ve menfi tutumlarla göz ardý edilip, aþaðýlanmayý?

En kötüsü ise inkâr ve süre gelen sessizlik. Tüm bunlara raðmen gerçekleri çarpýtan ve beþeri yetersizliklerini sümen altý eden dolayýsýyla da haksýz duruma düþen bir ben daha…

Kabul, hayatýnýn her döneminde maneviyatý ve hissiyatý ön planda tutmak uðruna maddi kazanýmlardan kaçmýþ bir akýlsýz ve akýlsýzlýðýnýn nihayetinde geç kalýnmýþlýðýn verdiði bir dürtü ile kendini hala aramakla meþgul ve içindeki çocuðun sesini hala bastýramayan, iflah olmaz bir hayalperest.

Ýnsan yedisinde ne ise yetmiþinde de oymuþ. Bu açýdan pek deðiþeceðimi sanmýyorum. Çocukken de ne çok hayalim vardý ve o pembe dünyama neler sýðdýrýrdým.

Ne yapabilirim ki; kýsýtlanmak bana göre deðil. Ya da belli unvanlarýn ve sýfatlarýn hükmünde bir hayat sürmek. Ýlla ki; bitmek bilmez ümitlerim eþli edecek bana yürüdüðüm yolda. Ýlla ki hissedeceðim insan olduðumu ve insanlarý. Ýlla ki en az kendim kadar düþüneceðim karþýmda kim varsa. Ýlla ki doðrucu Davut olacaðým kovulduðum ve kovulacaðým köy sayýsý hacmi aþsa da. Ýlla ki büyümeyeceðim… Ýlla ki doðrularým ve yanlýþlarým olacak ve illa ki yanlýþlar doðruyu götürmeyecek. Ben buyum iþte, deðiþmem zor hatta imkânsýz. Büyümek bana göre deðil bu da demek deðil ki gerçekleri idrak edemiyorum ama en azýndan yanýlma payý olmamalý karþýmdakilerin ve illa ki yanýlacaðým yüksek beklentilerim neticesinde.

Yakýn gözüküp uzakta duranlar… Ya da o farklý göstergelerin eþliðinde pusulasý yanlýþ yönü gösterenler. Söylesenize ne vardý da bu kadar uzaðýmdasýnýz?

Söylesenize çok mu zor sevip, kabullenmek ve yok saymamak.

Söylesenize, dünyanýzda birilerine yer vermek bu kadar mý imkânsýz?

Ufak bir iþaret bile yetip artar ya da basit bir kelime hadi onu da geçtim. En azýndan söyleyin neden?

Somut baþarýlarým var ya da yok ya da düzenekten farklýlýk arz ediyorum ama inanýn ki sizden alacaðým en ufak bir iþaret ya da adýmlayacaðýnýz o kýsacýk mesafede koþa koþa gelirdim size tabii ki samimi ve duyarlý olabilseydiniz eðer…

Varsýn kendi dünyanýzda yaþayýn ve her bir ferdiyle o dünyanýn devam edin bildiðiniz yolda.

Yollarýmýz ister kesiþsin isterse kesiþmesin.

Yeter ki gölge etmeyin baþka ihsan istemem…