Online Üye
Online Ziyaretçi
Özlemdir aşkın mihenk
taşı;
Yürek sızlatan, en
derinden yakan.
Ömrün de gönlün de baş
belası,
Adeta İstanbul’un iki
yakası:
Öylesine uzak, bir o
kadar yakın.
Yürek burkan bir hikâye;
Kerem ile Aslı,
Tahir ile Zühre.
Ne sözler kâfi gelir
Ne kâğıt kalem,
Çok şey imkânsız
Yaşanır mı dertsiz
tasasız.
Bedeli zordur sevdanın
Yaşar gönül payına
düşeni,
Kül olur,
Bilinmezliklerde
savrulur.
İki ucu keskin bıçak;
Ne cakasından geçilir
Ne yardan geçilir,
Ne de tasasından.
Neşe bir yanda
Hüzün ile kol kola;
Dirayetsiz bir yürek
Kordur yakan kürek
kürek.
Seyrindeyim dümdüz
olmasa da yol
Ne sen söyle ne de bana
sor.
Yeter mi yetmez mi
bilmem
Şu ahir ömrüm;
Her şeye değer
En derine gömdüğüm.