Belki de ufka yakýn çizgiler tek tek el yordamýyla ötelenmeli. Hani bizlerin ötelendiði gibi. Kalplerimizin örselendiði gibi.

Örselenmek mi dedim, hiç farkýnda deðilim oysa. Kim kimi ne oranda incitebilir ki. Kim vakýf ki buna?

Cevap mý aradýðýnýz: Herkes. Bilinmezliðe uzanan yolda her kim varsa. Ýsteyerek ya da istemeyerek.

Düþlerimiz var bizim. Çoðumuzun hem de ya da bazýlarýmýzýn. Öyle ya herkes bir yol tutturmuþ gidiyor. Yoksa her birimiz en ince detayýna kadar sorgularsak hayatý nasýl da sýkýcý ve bunaltýcý geçer hayatlar. Diðer yandan da kabullenmiþliðin ve kabullenilme duygusunun aðýr basmasýyla tüm hatalar ört bas edilmekte. Bunu yaþamak ve görmek öyle olasý ki.

Kim neyi ne ölçüde deðiþtirebilir ki? Ya da umurumuzda mý deðiþimin gerçekleþme ihtimali. Her nedense eksi hanede tüm olasýlýklar ve olmamasý gerekenler.

Bireysel tutumlar ve son nokta…

Ya da asgari müþterekte birleþtiðimiz ve gerçek diye nitelendirdiðimiz sayýsýz sanrý.

Bazen grift bir yapý teþkil edebilmekte gerçek ve yalan.

Ýsteklerimiz gerçek olsun ya da olmasýn.

Ve tüm olanlar, yaþadýklarýmýz, gözlemlediklerimiz.

Gerçekler ve altýnda yatan her ne ise.

Yalanlar ve bilinmeyen sebepleri.

Kýsaca koca bir kaos yaþanmakta ve çoðumuz farkýnda bile deðilken.

Yana yakýla tükettiðimiz hayatlarýmýz. Öyle ya, her þeyden þikâyet eder dururuz.

En güzel biz olmalýyýz, en þýk biz giyinmeliyiz.

Teknolojinin geldiði son noktada piyasa sürülen hangi ürünse edinmeli ve göstermeliyiz cümle âleme.

Gerekli gereksiz ne varsa edinmeliyiz. En son donanýma sahip bir arabamýz olmalý, en güzel evde oturmalýyýz tamamen modern bir dekorasyonun izlerini taþýyan.

Ývedilikle para kazanmalýyýz, kazabildiðimiz kadar ve uðrunda savaþ vermeliyiz.

Kariyerimizin en üst noktasýnda bulunmalýyýz ki egomuz galip çýksýn girdiði savaþtan.

Ve en ince detayýna kadar bilmeliyiz ahvalimizin özelini. Hemen bir açýk bulmalýyýz ve baþlamalýyýz eleþtiriye. Biz o kadar mükemmeliz ki kim bizden üstün vasýflara sahip olabilir ki.

Anlamsýzlýðýn anlamýný arýyoruz belki de. Ýçine düþtüðümüz dar boðaz bizi sýkýp bunaltýrken bu sefer baþkalarýný gýrtlaðýna yapýþýp alýyoruz hayattan hýncýmýzý.

Hep bizden kademe kedeme yüksek olanlarý feyiz alýyoruz. Asla sahip olduklarýmýzýn tek bir zerresini edinememiþ onca insan varken gözümüz daha da yükseklerde.

Biz mi tüketiyoruz hayatý yoksa farkýnda bile olmadan tüketiliyor muyuz acýmasýz bir biçimde?

Belki de bizizdir acýmasýz olan. Acýma duygusundan arýnmýþ ve acýmasýzlýðýn son noktasýnda ömürleri tüketen bir taraftan da tüketilmiþliðin acýsýyla öcümüzü aldýðýmýz.

Nedir eksiklik olarak nitelendirdiðimiz. Sahip olamadýklarýmýz mý maddi anlamda yoksa zaruretlerimiz mi had safhada olarak nitelendirdiðimiz.

Kim neyi ne ölçüde doðru bir biçimde irdeleyip tanýmlayabilmekte ki diðer taraftan.

Olasý seçenekler ve asla cevap bulma imkânýmýzýn bulunmadýðý sayýsýz bilinmeyenli bir denklem. Oysaki farkýnda bile deðiliz o denklemdeki tek çözülmeyenin kendimiz olduðunu.

Ýþleyen bir mekanizma: Aðýr aksak bir o kadar yanlýþ iþleyen bir döngü. Ve o kýsýr döngüde kýsýlmýþ biz ölümlü faniler. Sonsuzmuþçasýna ölümü bile anmýyoruz ta ki kapýmýzý çalana deðin.

Kim neyin kavgasýný vermekte ki?

Kim kimi ne ile suçlayabilir? Ne siz sorun ne de ben söyleyeyim. Gözümüzün üzerinde kaþýmýz var madem, alýn iþte size koca bir açýk.

Yargýlanan, sorgulanan, hükmedilen hayatlar. Oysaki nihai karar merci çok yakýnýmýzda ve bizi kalben duyup bilmekte. Bunun bile farkýnda deðiliz. Tek güç acýmasýz kimliklerimiz ve sahip olduðumuzu sandýðýmýz soyut varsayýmlar.

Kendimizi asla sorgulamazken irdelediðimiz nice nokta ve bir o kadar da insan.

Neye sahip olduðumuz deðil önemli olan ama bizi ilgilendiren tek konu: Kimin neye ne oranda sahip ya da vakýf olduðu.

Dur demek gerekirken dizginlerimizi daha da býrakýp dörtnala koþturuyoruz.

Farkýndalýk düzeyini yitirmiþ bir güruh ve aidiyet duygusun yitirmiþ ve direnen nicesi.

Hangi gruba dâhil olursak olalým, kimiz biz öncelikle ve nedir beklentimiz?

Ýncitmek mi incinmemek mi?

O zaman çýkýþ noktasý tam da burnumuzun ucunda: Duyumsamak gerçek anlamda; kendimizi öncelikle. Arkasý zaten çorap söküðü gibi gelecektir.