Aldýðým duyumlara göre köpekler kralý Pitbull, tüm köpeklerle gizli bir toplantý düzenleyerek, çöp konveyörlerine atýlan yiyecek artýklarýný hýzla tüketerek köpeklere bir þey býrakmayan kedilere görüldükleri her yerde saldýrarak imha etmeyi önermiþ. Uysal ve evcil köpeklerin oylarýyla bu öneri reddedilmiþ.

Pitbull, gizli bir toplantý daha düzenleyerek, bu toplantýya uysal ve evcil köpekleri çaðýrmamýþ.

Toplantýya iþtirak eden vahþi köpekler, uysal ve evcil köpekleri baský altýna alarak sindirmek ve sinmeyenleri de imha etmek kararý almýþlar.

Böylece çok kapsamlý bir operasyonun düðmesine basýlarak uysal ve evcil tüm köpeklere saldýrýlar baþlamýþ. Bu yoðun saldýrý karþýsýnda bir þey yapamayan evcil ve uysal köpekler, mecburen kabuklarýna çekilmiþler.

Pitbull, yeniden düzenlenen olaðanüstü genel kurulda oy birliði ile kedileri imha etmek kararýný çýkartmýþ.

*

Ormanlýk yolda, yürüyüþ yapmaya çýkmýþtým. Yorulunca, bir ara yol kenarýndaki aðaç diplerinden birindeki gölgeliðe oturdum.

Otururken nereden çýktýysa, baþýboþ bir Pitbull çýktý ortaya, bana doðru koþmaya baþladý; o an caným vücudumdan çekildi ve köpek için yüz yirmi kiloluk bir taze et ziyafetini orta yere seriverdim. Birden fark ettim ki, köpek, karþý kaldýrýmdaki çöp konveyöründe çöplenen kediye doðru koþmakta.

Kedi, güya korkutmak için birkaç kere týsladý köpeðe. Takmadý bile köpek, yakaladý kediyi.

Zavallý sokak kedisi köpeðin diþleri arasýnda çýrpýnarak öldü.

Pitbull, kediyi öldürdüðünü anladýktan sonra býraktý. Dikti kulaklarýný, kan kýrmýzýsý gözlerini bana çevirdi.

Tam o sýrada belediyeye baðlý Doðal Yaþamý Koruma Timi geldi, köpeði yakalayýp etkisiz hale getirdi.

Köpeðin kuduz olduðuna dair belirtiler görüldü. Tecrit edilmeye Ýmralý’ya götürüldü.

Herkes köpeðin öldürdüðü kediden korktu, köpekten mikrop kapmýþtýr diye, yanýna sokulmadý kimse. Doðal Yaþamý Koruma Timi kediyi bulunduðu yerden götürdü ve kireç kuyusuna gömdü.

*

Oradan kaçabildiðim kadar hýzla kaçtým. Kulaðýma gaipten sesler geliyordu: “Kaçma, kaçtýkça, sýra sana gelecek!…”

Sahil Yoluna gelinceye kadar susmadý sesler. Sahil Yoluna geldikten sonra ellerimi pantolonumun ceplerine soktum, kalabalýðýn arasýna karýþarak yürümeye baþladým. Karným da iyice acýkmýþtý; gaipten geldiklerini zannettiðim seslerin midemden geldiklerini anladým. Midemdeki guruldamalarýn feryadýna kulaklarýmý týkadým.

Yürürken, adamýn biri tam da ayaklarýmýn önüne koca bir tükürük attý. Kediyi öldüren Pitbullun insan versiyonu sanki, ayný tip... Bir an öfkeyle baktým adama, o da bana ayný sertlikte bakýnca görmezlikten gelip korkuyla baþýmý çevirmeyi tercih ettim. Sonra hýnkýrarak, bir koca tükürük de ben attým yere.

Kimsenin umursamadýðýný görerek ellerim cebimde yürümeyi sürdürdüm. Hem yürüdüm, hem de hýnkýrdýkça attým tükürüðü yere. Bu halime hiç kimse bir kerecik olsun dönüp de müdahale etmedi. Birkaç bakan olur gibi oldu, ama onlara da bir pitbull bakýþý çaktým, týrstýlar.

Týrsanlarý yermek için suratlarýna tükürdüm. Anladým ki, týrsýtýlmýþ bir halkýn , hiç çekinmeden suratýna da tükürülebilinir.

.“Ýþte,” diye baðýrdým; “özgürlük bu!”

Karar verdim, kendimi hela deliðinden süpürttürmeyeceðim, bu özgür halka daha bir özgürlük ve daha bir demokrasi getirmek için, suratlarýna tükürmeye devam edeceðim.